akilah-azra-kohen-fi

sessizliği ilk bozan Bilge olmuştu çünkü bulduğu fikir kendisi için enteresandı ve sessizliği
bozmaya değerdi.
Bilge, “Terapi koltuğuna siz oturun!” dedi. Can aniden gerilmişti. İçinde hissettiği dengeye
rağmen şimdi milyonlarca insanın önüne çıkıp örtmek istediği şeylerin deşifre olmasına
ihtimal verecek herhangi bir durum yaratmak çok anlamsız geldi ve hemen itiraz etti. “Bu
çalışmaz. Başka?”
Bilge inançla konuşan herkes gibi düşünmeden konuştu. “Çalışır. Carl Jung’un Otto Gros’la
kullandığı bir teknik vardı; Koltuk Değiştirme Tekniği. İkinci sınıftaydık, bunun uzun süreli
terapilerde çok işe yaradığını söylemiştiniz. On yıldır süren bir programdan daha uzun bir
terapi olabilir mi? Bu insanlarla terapidesiniz, zaten o koltuktan başka gidebileceğiniz yer de
kalmamış. Herkes aslında sizi seyretmek için bekliyor programı, yaptığınız yorumlar, ortaya
çıkan bir krizi hemen nasıl da yararlı bir duruma dönüştürebilmeniz... Konuklar değil, sizsiniz
aslında izlenen. O koltuğa kimi oturtursanız oturtun, asla sizin verebileceğiniz etkiyi
veremez!”
- 40 -
Setin düzenlenmesini dikkatle kontrol eden Kaya, Can Manay’ın kendisini çağırdığını
duyduğunda ‘yine ne var’ diye düşünüp ayaklarını nerdeyse sürüyerek Can’ın odasına
varmıştı. İçeri girdiğinde üçlü koltuğun ortasına oturup kollarını iki yana açan Can’ın sanki
hayatı kucaklayan hali ve suratındaki yaramaz gülümseme ilgi çekici olmasına rağmen, Can
Manay’ın bin türlü halini gören Kaya için çok da anlam ifade etmiyordu. Kaya sıkılmış ve
hesap sorar bir tonla, “Sette bir sürü işim var.” dediğinde Can gülümseyerek, “Bu akşamki
program için fikir bulduk galiba, daha doğrusu Bilge buldu.” diye karşılık verdi. Kaya ani bir
refleksle içinde biriktirdiği tüm öfkeyle Bilge’ye baktı. Yeniyetme bir öğrencinin gelip de Can
Manay’ın sıkılan gönlünü eğlendirmek için saçma fikirlerle kafa karıştırması olacak şey
değildi. Telefon numarası yüklemekteki üstün becerisi dışında bu kız ne işe yarayabilirdi ki?
Daha ilk günden ortalığı karıştırmayı becermişti bu çirkin şey. Kaya kızın suratına meydan
okurken Bilge bir duvar gibi ifadesiz durdu karşısında, ya salaklıktan ya da Kaya’nın
yetkisinden haberi olmadığı için kızın böyle durduğuna karar verdi Kaya. Can’a döndüğünde
sakin olmaya çalışarak, “Çok iyi bir kapanış yapabilmek için iki haftadır çalışıyoruz ve 18
konuk yolda, her şey hazır, canımız sıkıldı diye kendimizi sabote etmeyelim Can.” dedi. Kaya
bu aptal konunun bir an önce kapanmasını ve setteki işine dönmeyi istiyordu. Programın
başlamasına sadece üç saat kalmıştı ve hâlâ yapılacak şeyler vardı. Konuklar gelmek
üzereydi. Son bölüme özel, yayın dönemi içinde yer alan tüm konukları stüdyoya davet
etmişlerdi. Son bölüm bu konuklarla birlikte yapılacak neşeli bir sohbet üzerine kurulmuştu.
Konunun kapanması için sabırsızlanan Kaya, sabit bir şekilde kendisine bakan Can’ın bir
şeyler söylemesini bekledi ama Can sessiz kaldı. Kaya saatine bakıp, “Benim gerçekten
gitmem lazım.” dediğinde, Can koltuğun üst kısmına koyduğu iki kolunu indirip göğsünün
üstünde bağlarken, “Sormak istediğin bişey var mı Kaya?” dedi. Kaya, Can Manay’ın
oyunlarına alışıktı ve oyunlarla ilgili tek bir şey öğrenmişti, oynamamak. Çünkü Can Manay’ı
kendi oyununda yenmek imkansızdı ve günün sonunda manipüle edildiğiniz yerde tek başınıza,
pişmanlık içinde af bekler bulurdunuz kendinizi. Kaya oyuna katılmadan, “Yok Can, gidebilir