akilah-azra-kohen-fi

adına gerekli olan korkuyu yaratmak için açlıktan ölmeleri gerekiyor. Sizin gibi insanların
yemi onlar.” diye açıkladı.
Duru’nun kafası karışmıştı, bunun joint konuşması mı yoksa Deniz’in ilginç düşüncelerinden
birinin ifade edilmeye çalışılması mı olduğunu anlamaya çalışarak Deniz’i zorladı.
“Anlamıyorum ne demek istediğini, elindekini somurmayı bırak da konuyu aç Deniz.”
Deniz içindeki dumanı dışarı üflerken, “Toplum daha önce hiç bu kadar iyi çalışmamıştı,
size ya da dünyaya zarar veriyor olması, dizayn edildiği şeyi çok iyi yapıyor olduğu gerçeğini
örtmez. İnsanlar, toplumun hep iyi bir şeyler yaptığını falan sanırlar ama toplum dediğin şey,
içinde topladığı insanları, kendi var olabilme ihtiyacına göre harekete geçirmek üzere dizayn
edilmiş bir sistem. İyilikle falan alakası yok, hayatta kalmak için bir araya gelmiş ve
gerektiğinde en zayıfı kurban etmek üzere bir sistem kurmuş tepedeki insanlardan başka bir
şey değil.” derken Can Deniz’in niye emperyalizm kelimesini kullanmadığına dikkat etti, yeni
nesiller için özellikle içi çoktan boşaltılmış bu kelime oysa bundan daha iyi ifade edilemezdi.
Deniz, “Kurallar koyup sınırlar çizip kendi varlığını korumak üzere geri kalan her şeyi yok
etmeye hazır, korkusuz görünen ama aslında korkuyu su gibi içen, korkuyla beslenen bir avuç
bakteriyiz biz. Bakteriler nasıl işler bilir misiniz?” dedi.
Kafasını minderden kaldırdı, bilen biri var mı diye divanın üstünde kendisine bakan üç
kişiye dikkatle baktı, sonra kafasını yine minderin üstüne bırakıp gözlerini yıldızlara dikip
açıkladı. “TED konferanslarında Bonnie Bassler diye bir kadın dinlemiştim. Moleküler
biyolog. Enteresan bir şey anlatmıştı. Bir bakterinin vücutta zararlı hale gelebilmesi için
üreyip çoğalması önemli değil, yani mantar olabilmen için vücudunda milyonlarca mantar
bakterisinin yaşaması hiçbir şey ifade etmiyor, çoğalmaları sana zarar verecekleri anlamına
gelmiyor ama belli bir sayının üzerinde çoğaldıktan sonra aralarından bir tanesi iletişimi
keşfediyor, yani birbirleriyle konuşmaya başlıyorlar. İletişime geçmelerinin ardından birlikte
hareket etmek geliyor. İşte ancak o zaman mantar oluyorsun! Onlar iletişime geçince. Çünkü
sahip olduklarını sandıkları kaynakları tüketmek üzere birleşiyorlar. Bu bakış açısından
bakarsan, dünya mantar olmuş zavallı bir gezegen. Toplum dediğin şeyse insan denilen
bakterinin iletişimde olmasını garantileyen bir sistem sadece. Tüketimi kolaylaştıran bir
sistem. Üretmesen de var olabilmeni sağlayan şey. Kaçımız tükettiğimiz şeyleri
üretebiliyoruz? Yediklerimiz, giydiklerimiz... Bir tohumun nasıl filizlendiğini bile bilmiyoruz.
Sanki yasaklanmış bir bilgi bu. Yaşamdaki en önemli şey, beslenebilmen asla öğretilmiyor!
İnsan toplumsal bir yaratıktır demek, insanın bir parazit olduğunu söylemektir. İnsan,
toplumdan bağımsız bir birey olarak da çok güzel hayatta kalabilir, sadece akıllı ve planlı
olsun ve üretsin.” dedi.
Aysun bir doktor olarak, “Nasıl olacak bu? Ormanda bireysel olarak yaşıyor olsaydık
çocuk felci aşısını nasıl bulacaktık?” diye sordu. Deniz gülümseyerek, “Bulmayacaktınız
çünkü doğanın natürel elemesine saygınız olacaktı.” derken Aysun lafını kesti, “Ne yani çocuk
felci olan çocukların, bu o kadar da güçlü değilmiş, deyip ölmelerine izin mi verecektik?”
diye sorguladı. Deniz içine çektiği dumanı dışarı bırakırken kesilen cümlesine, “Bizim hiçbir
şeye izin vermeye falan yetkimiz yok. Yaratmak ya da engellemek için değil, deneyimlemek
için burdayız. Eğer doğanın içinde, teknolojimizi doğallıkla birleştirebiliyor olsaydık belki de
çocuk felci diye bir hastalık bile olmayacaktı. Günümüzdeki hastalıklar deforme edilmiş
doğanın sonuçları ya da biyolojik olarak geliştirilmiş insan yapımı denemeler. Yani doğal