akilah-azra-kohen-fi

savaşmak. Onlarla savaşarak kendini ancak koruyabilirdi. Dedesinin öğrettiği gibi en iyi
savunma saldırı değil miydi?..
Lanet olası stüdyo her köşesiyle çok ilgi çekiciydi. Binaya girdiğinden beri tek bir salakla
ve hatta çirkinle karşılaşmamıştı. Ne biçim bir yerdi burası, herkes sanki tek tek, özenle
seçilmişti. Burada çalışmak nasıl olurdu diye düşündü. Kesinlikle güzeldi. Silkelendi. Bu
röportaj zor geçecekti, Can Manay onu etkilemeye başlamıştı. Yaptığı her işi en iyi şekilde
yapabilen biri vardı karşısında. İyi bir psikolog, üniversitede hoca, çok iyi bir şovmen...
Böyle bir adamdan normal olması beklenemezdi, beklenmemeliydi. Yararlı bir adamdı. Canlı
yayında, ünlülerle yaptığı terapi üzerine kurulmuş olan Vizyon Terapi, işin magazinsel yanını
alıp felsefi bir şey haline getirmeyi başarabilmiş, varoluşa dair düşündürerek topluma kendi
sorularını sordurmayı nerdeyse öğretmiş bir programdı. Can Manay, bu ülkede bunu
yapabilen, çirkinlikten yarar oluşturabilen tek kişiydi. Geçmişini kurcalayıp adama saldırmak
çok ilgi çekebilirdi ama uzun vadede kime ne yararı olacaktı diye düşünürken Can Manay’ın
kulisinin önüne geldiğinde kapının üzerinde metal plaka üzerine zarifçe yazılmış yazıyı okudu.
“Çatlama cesaretini gösteren tohumlar adına!”
Özge gardını indirdi. Hayatında ilk defa birine yakınlık hissetmişti. Yazının ne demek
istediğini çok iyi biliyordu, her an deneyimliyordu. Uzun uzun düşündü. İlk defa kendi
araştırmalarına değinmeden Aylin’in tarzında boş ama hoş bir röportaj yapmak istedi,
bulduklarına rağmen. Belki, bu adam savaşılacak değil sadece dinlenilecek biriydi. Can
Manay’ı daha iyi anlama isteğiyle içeri girmek üzereydi ki programın hosteslerinden biri
gelip kendisini açık büfeye yönlendirdi. Can Manay henüz hazır değildi, kendisine haber
verilecekti.
- 20 -
Trafik her zamanki kadar yoğundu. Arabada sessizlik hakimdi. Can, Ali’den her zamankini
koymasını istediğinde Bilge ilk defa duyduğu bu müzikten hoşlanıp hoşlanmadığına karar
vermeye çalışırken, Can ondan önce davrandı, “Şarkı nasıl? Beğendin mi Bilge Görgün?”
diye sorarak.
Bilge bir tuzağa düşme olasılığının tüm farkındalığıyla hızla düşündü. Cevap verirken
kararlı ama çekingendi. Aklına ilk gelen şeyi söyledi. “Daha bitmedi ki.”
Can yüksek müzikten Bilge’nin ne dediğini anlamamıştı. Bu kadar alçak sesle cevap
vermesi sinir bozucu gelmişti. Onu iğnelercesine, “Eğer fısıldayacaksan konuşmamızın anlamı
yok!..” diye hırladı.
Bilge kendine kızdı, niye alçak sesle konuşuyordu ki! Salisenin binde biri kadar bir hızla
cevabının bir hata olabileceğini düşündü ama aslında Can’ın bitmemiş bir şarkı hakkında
böylesine aceleci sorusunun aptalca olduğuna karar verdi. Doğduğu günden beri onu asla yarı
yolda bırakmayan mantığını dinlemeye karar verdi. Can’a yüksek sesle, “Eğer izin verirseniz
şarkıyı dinlemek istiyorum! Ancak ondan sonra sizi cevaplayabilirim. Yoksa söylediğim her
şey gerçek bir cevaptan çok, cevabını bilmediğim bir soruyu cevaplamaya çalışmak olurdu ki
bu benim asla yapmadığım bir şeydir, yapamadığım.” dedi.
Sakin bir şekilde arabayı kullanan Ali, kızdaki çıkışa inanamamıştı. Can Manay’ın
kadınlarına, hatta kızlarına alışıktı ama şimdiye kadar kimsenin onunla böyle net bir şekilde,