akilah-azra-kohen-fi

ildiği peçeteyi buldu ve Deniz’in şaşkın bakışları arasında, itiraz bile etmesine meydan
vermeden peçeteyi ağzına tıktı, çiğnedi ve yuttu. Deniz’in konuşma çabalarını reddedip böyle
bir ihaneti hiçbir şeyin haklı çıkaramayacağını haykırarak yukarı odasına gitti.
Deniz üzgün, Duru nefret doluydu. Sadece Duru’ya dinletmek için Ada’ya ikinci kere
çaldırdığı ve telefonuna kaydettiği müziği yatak odasındaki komodinin üzerine koyarak, “Tek
istediğim dinlemen.” dedi odadan çıkarken. Müziği dinlediğinde yapılan bu değişikliğin nasıl
da yerinde olduğunu Duru’nun da anlayacağını düşünmüştü. Bugün, ilişkilerindeki yepyeni bir
dönemin ilk günüydü.
Telefon, komodinin üzerinde beklerken Duru soyundu, duş aldı, duştan çıktığında hâlâ siniri
geçmemişti. Nasıl geçebilirdi ki? Resmen ihanete uğramıştı. Yokluğunda onun hakkını
korumak yerine, Deniz onu düşünmemişti bile. Saçlarının suyunu havluyla alırken düşünmeye
başladı. İlişkilerinin başından beri garip bir bencilliği vardı Deniz’in, onun tarafından hiç
sevilmediğini düşünmemişti Duru ama Deniz’in tercihinde daima ikinci sırada geldiğini de
biliyordu, özellikle de şimdi. İlk sıra daima müziğindi. Başta bundan rahatsızlık duymayan
Duru, Deniz’in bu özelliğinden hep iyi bir şeylerin çıkacağını hayal etmişti, satış rekorları
kıran bir albüm gibi bir şeyin. Ama yıllar içinde, Deniz’in yaratmak için bu kadar istekli atan
kalbinde, yarattığını paylaşmak için hiç yer olmadığını anlamıştı. Çok büyük paralar
kazanabilecek bu kabiliyetin günbegün kendini esrara vermesini, kafası dumanlı bir şekilde
aynı koltuğun aynı köşesinde, aynı surat ifadesiyle oturmasını, anlamsız bakışları içinde
kaybolmasını izler olmuştu. Bunu hiç sorgulamamıştı, şimdiye kadar. Şimdiyse kendini
Deniz’le garip bir bekleyişin içinde hissediyordu ilk defa.
Dişlerini fırçalarken telefonu eline aldı. Kayıt, dinlemeye hazır ekranda duruyordu,
umursamazca düğmeye basıp müziği başlattı. Ağzındaki diş fırçasının kulaklarında hışırtılı
yankılanması müziği duymasını engelleyince, müziği durdurdu. Dişlerini fırçalamayı aheste
aheste bitirip ağzını çalkaladı. Çıplak vücuduna beyaz elbisesini geçirdi, saçlarını kuruttu.
Bugün kendini iyi hissetmiyordu ama evde kalmak da istemiyordu. Can Manay’ı antipatik
bulsa da, davetine gitmek hiç yoktan daha iyi olacaktı, aslında davete çağrılmaları bile
garipti. Odadan çıkarken, bir tuşa basarak, daha önce başlattığı müziği kaldığı yerden devam
ettirdi. Biraz daha sakinleşmişti şimdi. Müzik, telefonun düşük kaliteli hoparlöründen cızıltılı
çıkmasına rağmen, Duru çalan yaylıların gücünü hissedebiliyordu, ayakta öylece durup
dinledi. Bu müzik, bugün koridorda dinlediğinden daha farklıydı. Kısa, tek dozluk bir müzikti
ve vücutta doping etkisi yaratıyordu. Tüyleri diken diken eden, tam vücutta akacakken
bitiveren bir etkiydi bu. Orgazm olmak üzere olan bir kadının kendisini tutup orgazmını
geciktirmesi gibi bir etkiydi, bittiğinde bile keyif veren bir etki.
Duru hemen odaya geri döndü, elektronik eşyaların parçalarını koydukları ikinci çekmeceyi
açtı, karman çorman çekmecenin içinden kulaklığını bulup çıkardı. Dolana dolana düğüm
olmuş kulaklığı açmak için uğraşmadı bile, ucunu hemen telefona takıp kulaklığı kulaklarına
geçirdi. Müziği başlattığında, kaydın yine kalitesizliği kendini çok belli etmesine rağmen
müzik tüm güzelliğiyle, eşsizliğiyle kulaklarında yankılanmaya başladı. Duru dinledi müziği,
daha fazla da dinleyebilirdi ama önce Deniz’le konuşması gerekiyordu.
- 15 -