akilah-azra-kohen-fi

olsa olup bitmişti artık, geriye dönüş yoktu. Ama böylesine aşağılayıcı bir hareketi
hakketmemişti, kimse böylesini hakkedemezdi, tabii binayı yakmaya ya da birilerini vurmaya
falan kalkışmadıysalar. Aylin’i iki kere aramış ama ulaşamamıştı. Durumu daha üst düzeydeki
insan kaynakları müdürüne anlatmaya çalışmış, adamı aramış, adam telefonda ona yerini,
haddini bilmekle ilgili nutuk çektikten sonra bir daha firmayı aramaması konusunda onu
şiddetle uyarıp tazminatını alacağını garantileyerek telefonu kapatmıştı. Sanki bir anda herkes
nefret eder olmuştu kendisinden.
Her zaman istenen biriydi. Hiç çaba göstermemesine rağmen sevilmiş, desteklenmişti.
Yolunun açık olduğunu düşündüğü sırada kendini çıkmaz sokakta bulması inanılamaz gelmişti
başta ama her gün yeni bir iş görüşmesi umuduyla geçen iki aydan sonra, şimdi biliyordu bu
sokağın çıkmaz olduğunu ve gidecek başka yeri kalmamıştı. Başta gözde magazinlere
başvurmuş, cevap olumsuz olunca şaşkınlıkla da olsa küçük ölçekli dergilere gitmiş,
oralardan da iş çıkmayınca televizyon kanallarına CV’sini göndermişti. Hiç kimse, hiçbir
kurum ilgilenmemişti onunla, görüşmeye bile çağırmamışlardı. İşten çıkarılmasından iki ay
sonra, ilk defa bir görüşmeye çağrılmıştı. İşsizdi. Yorgundu. Mutsuzdu ve en sonunda
umutsuzdu da. Belki hayatını sonlandırmayı düşünecek kadar umutsuz değildi ama
sonlandıranların psikolojilerini anlayacak kadar mutsuzdu.
2 ay sonra Bilge...
- 2 -
Bir saattir sıranın kendisine gelmesini bekliyordu Bilge. Yapması gerekenleri kafasında
sıraladı. Araca bin, emniyet kemerini tak, aynaları düzelt, vitesi boşa al, ayağını frene koy,
kontağı çevir, vitesi tak, aynadan dışarıyı kontrol et... Kendi adını duyunca düşünceleri
dağıldı. Yaşadığı ülkede yaklaşık 20 milyon kişi bu sınava girmiş ve başarmıştı, kendisinden
çok daha az zeki 20 milyon kişiyi düşündü, onlar yaptıysa o kesin yapacaktı. Sonra yaşadığı
ülkenin nüfusunu düşündü. Yaklaşık 74 milyon kadardı. Ülkenin yaklaşık %40’a yakınının
ehliyeti vardı. Araca doğru ilerlerken iyice rahatlamıştı. Geçirdiği altı trafik kazasına rağmen
araba kullanmaya artık hazırdı. Doğru’nun kazandığı parayla nasılsa orta ölçekli sağlam bir
araba alabileceklerdi.
2 ay sonra Deniz & Ada...
- 3 -
Konservatuarın salonunda yaklaşık 200 kişi olmasına rağmen, Ada sanki tek başınaydı
Deniz’i izlerken. Bütün öğrenciler, sahnede sanki kendi kendine konuşurmuşçasına, elindeki
enstrümanın nasıl tutulması gerektiğini anlatan, bu tutuşun herkes tarafından kendi başına
keşfetmesi gereken bir yöntemle gerçekleşmesinin önemini vurgulayan, kuralları yıkmakla
uğraşmak yerine kendi kurallarını geliştirmekten bahseden ve kendinden örnekler vermek için
elindeki akustik gitardan 18 notalık bir parça çalan, sonra gitarı yavaşça kenara bırakıp
önündeki piyanoda aynı notaları çalarken yine aynı doğallıkla konuşan öğretmenleri Deniz’i