akilah-azra-kohen-fi

Kadın kendisiyle konuşulduğunu fark edip kolundaki saate bakarak tereddütle, “Yarım
saatten fazla var. Ben biraz erken geldim sanırım.” diye cevap verdi. Bilge iyice rahatlamıştı.
Gülümseyerek kadının karşısına otururken, kendini sohbet havasında hissediyordu. “Ben de.”
dediğinde kadın sakin bir tonda, “Ben son zamanlarda geç kalmaktansa erkenci olmak iyidir
diye düşünüyorum, ya siz hep erken mi gelirsiniz?” dedi.
Bilge dudaklarını bükerek düşündü. Aslında her zaman erken gelirdi, geç kalmamanın
birinci koşuluydu bu ve hayatı ufak tefek tembellikleri kaldırabilecek kadar esnek değildi.
Cevap verdiğinde kendi kendine karar veren birinin tonlaması vardı sesinde, “Evet, aslında
ben de erkenciyimdir hep.” dedi.
Kadın eline bir dergi alırken, konuşmaya, “E bu iyi bir şey, hiçbir şey kaçırmıyorsunuz
demek.” diyerek devam etti. Bilge sadece gülümserken, elindeki dergiyi karıştıran kadın
masanın üstünde duran dedikodu magazinlerinden bir tanesini de Bilge’ye uzatıp, “İster
misiniz?” diye sordu. Bilge hayır anlamında kafasını sallarken sakince, “Yok, sağ olun. Asla
okuyamıyorum bu dergileri.” dedi.
Kadın kafasını dergiden hiç kaldırmadan, “Neden?” diye sordu. Bilge soruya anlık da olsa
şaşırmıştı. “Tanımadığım, tanımak istemediğim bir sürü insanla ilgili bir sürü haber, hangi
partiye gitti, ne giydi gibi... Kısacası çok sıkıcılar.” dedi. Bilge dergiyi okuyan kadının
alınabileceğini o an düşünüp hemen aceleyle, “Tabi bazı insanlara kafalarını dağıtmaları
açısından iyi gelebilir de, sadece bana hitap etmiyor.” diye ekledi. Kadın bakışlarını
karıştırdığı dergiden kaldırmadan, “Siz ne yaparsanız kafanızı dağıtmak için?” diye ilgisizce
sordu. Bilge, “Bilmem, değişir... Kitap okurum.” dedi kendi kendine gülerek. Kadın, “Kafa
dağıtmak için? Kitap daha çok yormaz mı insanı?” dediğinde, Bilge, “Yorulmak da kafanızın
dağılmasına yarayabilir.” diye cevap verdi.
Kadın ilk defa kafasını dergiden kaldırıp, “Ben zaten çok yorgunum, enerjimi toplamayı
tercih ederim. Sormamdan rahatsız olmazsanız, niye burdasınız? Önemli bir durum yoktur
umarım.” dedi. Bilge kadının yorgun suratının ne kadar huzur verici olduğunu düşünürken,
“Yok, rahatsız olmadım ve hayır önemli bir durum da yok. Bir asistanlık işi için girilmesi
gereken bir test gibi bir şey varmış, ona giricem.” diye cevap verdi. Kadın, “Çok enteresan.
Nasıl bir test?” diye sordu, şimdi tüm dikkati Bilge’deydi. Bilge, “Bilmiyorum, herhalde
Rosrchach ya da TAT gibi projektif testlerden ya da MMPI gibi çok yönlü kişilik
envanterinden biri.” diye cevap verirken kadının konuya hakim olmadığını düşünerek,
“Karakteri tespit edebileceklerini zannettikleri bir sürü saçmalık aslında... Ben psikoloji
öğrencisiyim de, bir psikoloğun yanına asistan olarak seçildim, daha doğrusu adayım şu anda.
Bu testle uygun olup olmadığımı saptayacaklar.” diye açıkladı. Kadın, “Enteresanmış. Peki
sizce uygun musunuz?” diye sordu. Bilge doğallıkla, “Evet.” diye cevap verdi. Kadın yine
dergiyi karıştırmaya başlamıştı ve, “Neden? Neden uygunsunuz yani?” diye sorduğunda Bilge,
“Psikoloji okuyorum, işe ihtiyacım var ve en önemlisi de bu istediğim bir şey.” diye cevap
verdi.
Kadın kafasını anladığını ifade eden bir şekilde sallayıp önündeki dergiyi karıştırmaya
devam etti. Sessiz bir şekilde geçen 10 dakikadan sonra Bilge hiç kıpırdamadan hâlâ yerinde
oturuyordu, gelen biri var mı diye kafasını koridora çevirirken kadınla göz göze geldiler.
Bilge sakince kadına, “Affedersiniz, burası hep böyle boş mudur?” diye sordu.
Kadın evet anlamında kafasını sallayıp dergisine geri döndü. Bilge girişten koridora giden