akilah-azra-kohen-fi

aktı, anlaşıldığından emin olmak istiyordu. Kadın devam etmesi için kafasını sallayınca
devam etti. “Bu filin tek amacıysa hayatta kalmak. Hayatta kalma dürtümüz bu filden geliyor.
Peki hayatımızın geri kalan yıllarında öğrendiklerimiz, edindiğimiz deneyimler nerde
toplanıyor? Bilincimizde. Karar vermenin süreci, verdiğimiz kararı uygulamanın analizi,
karşımıza çıkan opsiyonlar üzerinde hangisinin bizim için daha tatmin edici olduğunu
seçebilmek... Hepsi bilincimiz tarafından rasyonel bir düşünceyle şekillendiriliyor.
Bilincimizin bu dev fili yöneten minik bir insan olduğunu düşünelim. Fil gücünde bilinçaltımız
ve insan zekasında bilincimiz... Biz buyuz. Peki sizce bir insan güç kullanarak üzerinde
oturduğu bu fili yönetebilir mi? Tabii ki hayır. Aynı bilincimizin bilinçaltımızı baskılasa da
yönetemeyeceği gibi... Tehlike hissettiğinde kendini kapatan ya da vahşileşen ama her zaman
güvende hissettiği yere koşan bu fil, sırtında oturan insana güvenmeli ki birlikte hareket
edebilsinler. Bu güven olmazsa ne olur? Çatışma içindeyseler, mesela fil yani ‘bilinçaltı’
büyüme çağında birtakım travmalar yaşamışsa ve tepesindeki insan, yani ‘bilinç’ filin
travmalarını görmezden gelip onu sadece gitmek istediği yere sürüklemek için tepesinde
tepiniyorsa, işte o zaman yaralı bir filin üstünde şımarıkça emirler veren bir karakter çıkar
ortaya. Tepkiselliğinin vahşiliğinde rasyonelliğini yok eden bu insan kendini sabote eder, neyi
niye yaptığını ya da niye öyle tepki verdiğini bilmeden, aklı olmasına rağmen kullanmadan,
aynı hataları, değişik olaylarda defalarca tekrar ederek yaşar.”
Kadın, “Bu çok ilginç bir analoji.” dediğinde Bilge kadının gösterdiği saygının kaynağını
söylemek zorunda hissetti kendini. “Evet, ben de bir yerlerde okumuştum. İlginçten çok,
mantıklı.” dedi.
Kadın, “Peki bunun Hz. Muhammed’le ilgisi ne?” diye sordu.
Bilge, “Hz. Muhammed’le değil, onun söylediği şeyle ilgisi var. Bilinçaltımız içimizdeki
hayvanı, üstündeki bilinçse idrakımızı temsil ediyor. Hz. Muhammed’in dediği gibi, kendi
idrakı, içindeki hayvanı kontrol edebilen insan, kocaman filin gücüne sahip, ehlîleşmiş bir
zekadır. Fillerini anlayıp eğitmek yerine onları bastıran ya da cezalandıranlarla dolu toplum.
Düşünmeden hareket eden, ettiği hareketi düşünse de kontrol edemeyen, aynı dersi değişik
insanlarla onlarca kere alsa da tepkilerini geliştiremeyen, davranışıyla kendine zarar veren
herkes aslında bir bakıma kendi fillerini kontrol edemedikleri için, hayatları da kendi
kontrollerinden çıkmış insanladır. Filimizin birinci amacı hayatta kalmak olduğu için yaşama
karşı daima bir zaafı olacaktır. Tepesindeki insanın, yani bilincin göreviyse bu zaafı anlayıp
nedenlendirerek filin kendini zaaflarına karşı eğitmesinde ona yardım etmektir. Bilinç ve
bilinçaltı arasındaki dostluk ancak böyle doğar ve bu dostluk bütünlüğü oluşturur, ta ki bu ikisi
tamamen senkronize olup üstün insanı yaratana kadar ama tabii bu bir ütopyadır aynı ,Hz.
Muhammed’in sözündeki gibi meleklerden daha idraklı bir yaratık var olabilir mi bu
dünyada?..” Sessiz bakıştılar, Bilge içinde hissettiği yorgunluğu sesine taşıyan bir tonda kendi
kendine mırıldandı, “Maalesef fili eğitmek yerine öldüren insanlarız biz, kendi gücümüzü
hadım ederek idrakımızı da eziyoruz... İdraksız bir güç ya da güçsüz bir idrak... Daha kötüsü
olabilir mi?”
Kafasını kaldırıp kadının ifadesiz suratındaki kaybolmuşluğu gördüğünde, konuyu buraya
getirdiğine pişman, “Sabah sabah çok konuştum, kusura bakmayın.” dedi. Kadın, “Yok,
enteresan şeyler söylüyorsunuz.” diye Bilge’yi rahatlattı. Bilge, “Siz de ne kadar çok
enteresan diyorsunuz.” dedi gülümseyip konunun daha sıradanlaşmasını dileyerek.