akilah-azra-kohen-fi

diğer evlere de yaramıştı, her birinin değeri neredeyse katlanmıştı. Can Manay’a komşu
olmanın değeri büyüktü.
Merkezi müzik sistemini ayarladı, kaynağı belli olmayan müzik evin her yerinde akıyordu.
Hizmetlilerden biri, Can Manay’ın kendilerine önceden verdiği programı uygulayarak
sessizce, evin belirli köşelerine özenle konulmuş modern mumları yakmaya başlamıştı.
Mumlar Can’ın detox için gittiği Japonya’da bir feng shui ustasına özel olarak yaptırılmış ve
bulundukları noktalarda enerji akışını kolaylaştırmak için yine feng shui’ye uygun
konulmuşlardı. Her bir mumluk gerçek bir ışık kaynağı gibi parlıyordu, her birinin fonksiyonu
vardı.
Yaklaşık iki senedir oturduğu asıl evinin yapımında, bundan çok daha fazla para, zaman ve
emek harcamıştı Can ama burası çok daha kendisine ait geliyordu şimdi. Bu evi ilk gördüğü
zamanı düşündü. Kapının girişinden, bahçenin düzenine kadar her şey tamamen değişmişti. Üst
kat komple yıkılıp yarım asma kat şeklinde tek bir oda, odaya ait büyük banyo ve güvenlik
merkezinin bulunduğu gizli bölümden oluşuyordu. Girişte ise büyük bir mutfak, kocaman bir
salon ve misafir banyosu yer almaktaydı. Evde Can’dan başka kimseye yer yoktu.
Kapı çaldığında Can, son sürat üst kata çıkıp güvenlik merkezinin bulunduğu odaya daldı.
Hizmetli kapıyı açarken Can kameralara bağlı dört monitörden bahçe girişini buldu. Gelen
Şadiye Reha’ydı. Ülkenin en hatırı sayılır, belki de en sevilen bestecisi, söz yazarı, şarkıcısı,
kısacası starıydı bu kadın. Yaklaşık 30 yıldır yükseldiği yerde parlamaya devam eden,
kimsenin dil uzatamadığı biriydi. Kadınlığıyla değil, yardım ettiği genç yeteneklerin
başarısıyla iyice rüştünü ispatlamıştı. Can’ın halk tarafından bir melek edasıyla anılan bu
kokain bağımlısı, erkek delisi, lunatik kadını bu gece davet etmesinin nedeni, Şadiye’nin
60’larında bir kadın olarak asla diğer bir kadını tehdit etmeyen, anaç enerjisi ve herkes ama
herkes tarafından sevilmesiydi. Davetlere geç gelmesi ya da hiç gelememesiyle tanınan bu
sözde değerli kişinin Can Manay’ın evine gelen ilk kişi olması tesadüf değildi. Şadiye,
yaklaşık beş yıldır Can’ın klinikten de müşterisiydi. Beş yıllık bir manipülasyonun ardından,
Can istediğinde istediği her şeyi, istediği şekilde yaptırabilecek kadar bu kadına sahipti. Can
istemiş ve Şadiye tam zamanında gelmişti, hatta Can’ı bir sosyal ortamda görebilmekten
dolayı çok da heyecanlıydı. Bahçenin büyüleyici ışıklandırmasıyla yarattığı atmosfere ilhamla
bakan Şadiye, Can’ın merdivenlerden indiğini fark ettiği anda coşkuyla onu, “Can’cım! Bu ne
güzel, ne doyurucu bir ev!” diyerek selamladı. Sarıldılar. Şadiye sarılmayı ve ağlamayı çok
seven dokunmatik bir kadındı.
Can sarılmayı kısa kesmek için kendini geri çekerken, “Sağ ol Şadiye. İyi ki geldin!” dedi
ve Şadiye’yi omuzlarından tutup süzerken Şadiye, “E nihayet klinik dışında da görüşebildik!”
diye karşılık verdi. Can’ın süzmesi bitmişti ve, “Zayıflamışsın sen.” diye iltifat olduğu çok
belli bir tarzda konuştu Şadiye’ye. Kendi şişmanlığına ve aptalca yaptırdığı botokslara her
zaman bir bahanesi olan Şadiye, bir bahane daha üretmekte gecikmeden, “E biliyorsun
glanlerim 13* şişmişti, aslında zayıflamadım, şişliklerim iniyor zamanla.” dedi.
Şadiye evi kast ederek, “Arabayla gelirken kendi kendime, yav bu Can nerden buldu burayı
diye düşünüyordum ama bahçeye girince nutkum tutuldu, resmen imzanı atmışsın buraya da.
Çok güzel, çok beğendim.” dedi. Can, “Evin ilk konuğu sensin Şadiye, diğerleri de birazdan
gelirler ama bu kapıdan ilk giren sen olasın istedim.” dedi. Can söylediklerinde samimiydi,
Şadiye’nin gerçekten de ilk konuk olmasını istemişti çünkü Şadiye’nin üzerindeki deneyimi