akilah-azra-kohen-fi

Can içkisinden son yudumu da aldı. Elindeki bardağı yanında duran masaya koyarken sırıttı.
İrem’in sorusuna, “Bunlar için çok yorgun ve umursamaz.” diyerek cevap verdi iki adım attı,
durdu, arkasında kalan İrem’e dönüp son samimi sözlerini söyledi, “Sen artık yaşlandığın için
değil, çok vajina merkezci - çıkarcı bi orospu olduğun için böylesin. Sakın beni görmeye
gelme, senin problemlerinin bi çaresi yok. Sadece iyice bi düzülmek istiyosun ve ben bunu
sana veremem.”
İrem ile ilk sert konuşması değildi bu, maalesef son da olmayacaktı. Can, Sıla’nın yanına
giderken rahatlamıştı, Sıla’dan niye hoşlandığını hatırlatmıştı İrem ona. Sıla temizdi. Elli
yaşına geldiğinde 18 yaşındaymış gibi davranan bir kadın olmayacaktı. Hiçbir zaman para
karşılığı yatmamıştı, yatamayacak kadar da sevgi doluydu kalbi. Kendini seven bir kalp asla
vücudunu satamazdı.
Can’ın kendisine yaklaştığını fark eden Sıla, etraflarındaki gazetecilere rağmen onu
coşkuyla karşıladı. Can da içten bir gülümsemeyle karşılık verdi kızın sevgisine. Şimdi daha
da rahatlamıştı, kendini güvende hissediyordu. Sıla, Can’ın gözlerinin içine bakıp konuşurken,
etraflarındaki gazetecilerin flaşları ışık efekti yapmaktaydı. Can içinden yarınki gazetelerde
kendisi ve Sıla’yla ilgili çıkacak dedikoduları hesapladı, umursamadı. Sıla iki eliyle Can’ın
sağ elini tutarken, “Nasılsın?” diye sordu. Etraftaki kameraların farkında, biraz gergin ama
rahat olmaya çalışarak, “İyiyim. Ya sen?” diye cevap verdi. Sıla samimiyetle, “Emin misin?
Seni seyrettim, programda biraz sıkıntılı gibiydin.” diye ısrar edince Can kızı gazetecilerin
giremeyeceği bölüme doğru yönlendirirken bu kadar deşifre olmaktan sıkılmış, “Yoo,
programda teknik arızalar vardı onlarla uğraşmaktan konsantrasyonum bozuldu. Boş ver şimdi
bunları. Çok güzel görünüyorsun. Güneyde neler yaptın anlat bakalım.” dedi.
Sıla, güneydeki dizisinin çekiminde yaşadığı komiklikleri anlattı neşeyle, Can da
profesyonel dinleme moduna geçti. Gösterinin anonsuna kadar Can’ın yeni program formatı,
Sıla’ya gelen yeni dizi ve film teklifleri üzerine samimiyetle sohbet ettiler.
Can hafiflemişti. Sıla’nın yanında kendini yine Can Manay, hem de en iyi versiyonuyla Can
Manay, gibi hissediyordu. Sıla’nın yargısız dostluğu ona kendisini, her zaman olmak istediği
kendisini hatırlatmıştı. Birlikte dandik gösteriyi seyretmek üzere salona geçerken, Can iyice
kendine gelmişti artık, karizmasıyla etrafını yine doldurmaya hazırdı.
Oldukça tuhaf olan gösteri salonunda, özellikle onlar için ayrılan en güzel yere geçtiler.
Salon daha önce hiç görmediği bir şekilde tasarlanmıştı. Tam bir daireden oluşuyor,
koltuklar, ortada yüksekte duran sahnenin etrafında dönüyordu. Can ve Sıla, sahnenin tam
önündeki ilk çemberde oturuyorlardı. Can psikolojik olarak rahatladığı için normalde
kendisine çok tuhaf gelecek bu yerden de memnun kalmıştı ama eğer bir saat önceki modunda
olsa burası ona tuzak gibi gelirdi, kalkıp fark edilmeden kaçamayacağı, tam ortada bir tuzak.
Ama şimdi keyifli gelmişti. Niye bu kadar umutsuz hissettiğini hatırlamaya çalıştı. Aklına
röportaj geldi hemen ama kim dinlerdi ki o kompleksli kızı, nasılsa yarın bir yolunu bulup
dindirecekti oradaki kanamayı. Ne tuhaf bir gündü bu. Öğrencisi Bilge’yi düşündü, kıza niye
kızdığını bile hatırlamıyordu şimdi. Belki kızı asistanı olarak alabilirdi, Kaya çok eskimişti,
yenilenmeliydi. Aklına başka bir düşünce gelmedi. Sıla’ya baktı, ona güveniyordu. İlk defa o
an bu kızla daha ciddi şeyler yaşayabileceğini düşündü. Aslında ciddi bir şeyler yaşamaya
karar verirse bunun özel olmasını istediğini anladı. Keşke Sıla bakire olsa diye düşündü.
Kızlık zarına falan taktığından değil ama daha önce hiçbir bakireyle birlikte olamamıştı ve