akilah-azra-kohen-fi

“Keşfetmek.” diye cevap verdi.
Bilge, “Size en itici gelen şey?” diye sordu hemen. Can Manay, “Cevabı bulabileceklerini
düşünmeden soru soranlar.” dedi.
Bilge, “En çok hoşunuza giden ses nedir?” diye ekledi. Can Manay, “Nefes alma sesi,
özellikle zevk içindeyken.” dedi. İzleyicilerden bazıları anlayıp güldü, bazıları gülmeye
utandı.
Bilge, “Sizi en rahatsız eden ses nedir?” diye sordu. Can Manay, “Kişiselleştirilmiş telefon
zil sesleri.” dedi. İzleyici gülerken de, “Telefon, telefon gibi çalmalı bence.” dedi.
Bilge, “Kızdığınızda en çok kullandığınız kelime nedir?” diye sordu. Can Manay,
“Kızdığımda sessizleşirim.” dedi.
Bilge, “Psikologluk dışında iyi yapabileceğiniz iş nedir?” diye sordu. Can Manay, “Hasar
analizi.” diye cevap verdi. İzleyenler duydukları şeyin anlamını algılayamadıklarını stüdyoda
yükselen uğultuyla gösterdiler. Bilge açıklama bekleyen bir şekilde Can Manay’a bakmaya
devam edince Can Manay açıkladı. “Ben iyi bir analizciyim ve deforme olmuş bir şeyi analiz
etmek doğal olarak kolay geliyor bana. Hasara uğramış herhangi bir şey, bir araba, şehir,
bilgisayar, insan... Kolayca hasarı analiz edebilirdim.” dedi.
Bilge, “Asla yapamayacağınız bir iş var mı?” diye sordu. Can Manay, “Paparazzi ya da...
dedikodu yazarı.” diye cevap verdi. İzleyiciler yine güldüler.
Bilge, “Psikolog adaylarına tek bir tavsiyede bulunmak zorunda kalsaydınız ne derdiniz?”
diye sordu. Can Manay ellerini düşünceli bir şekilde dudaklarının üzerine koyup birkaç saniye
düşündü ve, “Anlayın. Anlamak için elinizden geleni değil, ne gerekirse yapın! Elinizi taşın
altına koyun. Müşterilerinizin dostu olun, daima.” diye cevap verdiğinde, Bilge son sorusunu
sordu. “Yaratıcı’nın karşısına çıksanız sizi gördüğünde size ne derdi?”
Can Manay cevabını verirken stüdyonun ışıkları yakıcı parlaklıklarını yavaşça yitirmeye
başlamıştı ve programın rahatlatıcı jenerik müziği stüdyoda yükseldi. Can Manay cevap verdi.
“Bravo!”
- 52 -
Programın bitmesi, Can Manay’ın hiçbir şey söylemeden kalkıp gitmesi, kararan stüdyo
ışıklarının 30 saniye içinde tekrar yükselmesi, stüdyodaki ünlü konukların özenle kendi
araçlarına yönlendirilmesi, ışıkçıların hızla stüdyodaki ekipmanı toparlaması, set ekibinin
stüdyo dekorlarını taşıması o kadar çabuk olmuştu ki, stüdyonun ortasında etrafında hızla
hareket eden dünyayı seyre dalan Bilge, ne yapacağını bilemeden kalakalmıştı. Kendi
algısının ağırlığı altında, zaman nerdeyse dururken, etrafındaki her şey son sürat değişmeye
devam etti. Bilge oturduğu koltuğun da altından alınıp kaldırılmasıyla birlikte artık stüdyoyu
terk etmesi gerektiğini anladı. Ofislerin bulunduğu bölüme doğru ilerledi, eşyalarını almak
için sakince kostüm odasına girdi. Herkes telaş içinde eşyalarını topluyor, parti giden servise
yetişmek için işlerinin son kalan bölümlerini hızla tamamlamaya çalışıyorlardı.
Ait olmama duygusu her zaman kalbinin bir parçası olmuştu Bilge’nin. Bu parça, kendisini
yalnız hissetmesini engelleyen, bu yalnızlık hissinin doğal gelmesini sağlayan bir anlayış
vermişti varlığına ama şimdi hissettiği tek başınalık can yakıcıydı. Herkes büyük partiye
gitmek için acele ederken, Bilge birilerinin kendisini herhangi bir plana dahil etmesi için ağır