akilah-azra-kohen-fi

hissettiği bu anlık şeyin bir süre sonra çok utanç verici ve pişman edici bir hal alacağını
düşünerek hemen kim olduğunu, kiminle olduğunu, Can Manay’ın kim olduğunu ve her gün
kimlerle olduğunu hatırlatmıştı kendine. Bu adam bir avcıydı, öğle saatinde komşusunun
kadınına sarkacak kadar av meraklısıydı.
Deniz’i düşündü. Bir an önce Can Manay’dan uzaklaşmalı ve hayatına geri dönmeliydi.
Etrafını saran bu yoğun duygu içinde, kafasındaki kaçış düşüncesinin önemsizleşmesinden
korkarak hemen Can Manay’a döndü. Hızlı bir şekilde, unuttuğu bir şey olduğunu, birazdan
kuzeninin kendisini ziyarete geleceğini ve hemen eve gitmesi gerektiğini söylerken
merdivenlerden inmişti bile. Ama bahçe kapısından çıkmadan önce yaptığı hareketin
kabalığını hafifletmek için Can Manay’a el sallamak istedi, tekrar dönüp gözlerine
bakmamaya dikkat ederek el salladı. Kapıdan çıkıp hemen yan taraftaki kendi bahçe kapısını
açıp hızla içeri girdi ve koşar adımlarla bahçe merdivenlerini çıktı. Dönüp kapının kapalı
olduğundan emin oldu tekrar, şimdi biraz sakinlemişti. Kalbinde hissettiği heyecan, içindeki
titreme ellerine ulaşmıştı, merdivenlerin başında durup bir an ellerine baktı, ellerini açıp
kapadı. Derin bir nefes alıp bahçeden eve doğru yürüyecekti ki, sol tarafta Can Manay’ın
bahçesinde bir hareket hissedip dikkatle yaprakların arasına baktı. Sık bir şekilde demiri
saran yaprakların arasından bir anlık da olsa gördü. Demir parmaklıkların hemen ardından
kendisine bakan Can Manay’ın siyah gözleri! Hemen dönüp koşmamak için kendini zor tutarak
sığınırcasına eve girdi.
Duru’nun eve girmesinden sonra, bir süre daha Duru’yla göz göze geldiği yerde duran Can
kendini mutlu hissetti. Avı değerli yapan verilen uğraştı ne de olsa. Onun ürkek tavrı resmen
tahrik etmişti tüm fantezilerini. Sakince evin kapısına ilerlerken Eti’yle yaşadıklarına rağmen
bugünün güzel bir gün olduğunu düşündü. Evine girdi. Burayı ilk defa kendi evi gibi
hissederek atmıştı adımlarını içeri.
- 60 -
Duru eve girip üzerindeki kıyafetleri çıkarmaya başladığında hemen durakladı. Kendi
evinde ilk defa izlenebileceği aklına gelmişti. Hızla üst kattaki yatak odasına çıkıp odanın
pencerelerinden dışarı bakmamaya dikkat ederek perdeleri kapattı. Kalın perdelerin
kapanmasıyla şimdi oda tamamen karanlıktı. Dışarıdaki güneş koyu renkli perdenin
kenarlarından sızdığı kadarıyla odaya süzülüyordu. Duru hızlı atan kalbinin sakinleşmesini
beklemek istedi ama tam o an çok uzun süredir ilk defa nasıl göründüğünü merak edip banyoya
koştu. Can Manay’la birlikteykenki halini düşünüp aynaya baktı. Nasıl göründüğünü anlamak
için değişik açılardan kendini inceledi aynada. Sonra yine aniden Can Manay’ın hâlâ bahçede
olup olmadığını merak edip düşünmeden pencere gitti ve perdenin kenarlarını düzeltiyormuş
gibi yaparken hızla yan bahçeyi taradı gözleri, kimse yoktu. Bahçede kimsenin olmadığını
görünce perdeyi düzeltiyormuş gibi yapmasına gerek kalmadığını anladı. Camın önünde durup
bahçenin geneline baktı. Ne kadar da güzel yapmıştı Can Manay bu evi, evin önceki halinden
eser kalmamıştı. Bahçenin köşesindeki yataklı çardak daha net görünüyordu üst kattan ve
Duru, suratına vuran güneş ışığının kendisini ısıtmasının hazzını alırken dikkatle çardağı
inceledi. Çardaktaki o gece, Can Manay’ın bakışlarını düşündü. Bugün yaşadıklarından sonra
şimdi çok daha anlamlı geliyordu adamın hareketleri, içinde bir yerlerde Can Manay’ın