akilah-azra-kohen-fi

More documents

Recommendations

Info

Ada bakışları yerde, dudaklarını sıkıca mühürleyip gitardan çıkan notalara içinden gelen mırıltıyla eşlik etmeye devam etti, müzik devam ederken mırıldanması kesildi. Kelimeler ağzından çıkmaya başladığında çatık kaşları yumuşadı ve yere bakan gözleri yumuşak bir şekilde kapandı. Sanki, zamanın akışını kendisinin tasarladığı bir gezegendeymiş gibi sakince, tane tane söyledi şarkısını. ‘‘hayat kötü bir rüya olurdu, sadece pişmanlığı hatırlardım içtiğim su içimde kururdu ama ağırlığını taşırdım soluduğum hava kalbimi sıkardı, beni boğardı eğer ruhum parmaklarının ucunda bir nota olmasaydı notalarım olmasa beni anlatan nasıl söyleyebilirdim her şeyi, hiçbir şey demeden konuşmaya gerek yok benim dünyamda kelimelerim zaten yetersiz müziğim anlatsın sana dadada da da da hımmmmmm hımmmm daaa da dad hımm........... sen kalbimin ritmisin damarlarımdan bedenime yayılan <strong>fi</strong>krimsin sen hissedebildiğim tek şeysin kelimeler bitince başlarsın hiçbir şey söylemeden her şeyi anlatırsın sessiz kelimelerin olmasa her şeyi anlatan hayat kötü bir rüya olurdu, uyanamadığım içtiğim su içimde kururdu, ağırlığını taşırdım soluduğum hava içimi sıkardı, beni boğardı eğer ruhum parmaklarının ucunda bir nota olmasaydı sana teşekkür ederim çünkü sen bana müziğimi verdin’’ Her gece Ada’yla, müzikle geçen saatlerden iki hafta sonra bu, artık ruhunu teslim alan son bir vuruş gibiydi Göksel için. Akustik gitarın bilgeliğinde Ada’nın güzel sesinden kelimeler döküldükçe Göksel kendi varoluşu içinde yeniden var oldu, değişti, güzelleşti, anlamlandı, şarkıyı dinledikçe kaybedecek hiçbir şeyi olmayan bir adamdan, kaybetmemek için koruyacak birçok şeye sahip birine dönüştü. Ada’nın kelimeleri kendi duygularını anlatıyordu, bu imkansızdı ama olmuştu. Ada sanki beynine girmiş, kendisine karşı hissettiği her bilgiyi toplayıp bu müziğe vermişti. Ada, dış dünyayı umursamadan söylemişti şarkısını. İki yıldır içinde tınılanan bu şarkı, Deniz’e hissettiği duyguların yarattığı bu notalar en sonunda çıkmıştı. Deniz ona müzikle konuşmayı öğrettiğinden beri kafasındaydı bu şarkı. Şimdi dürüstlükle, utanmadan, çekinmeden ona karşı içinde tutuğu her şeyi söyleyebilirdi bu müziğin arkasına saklanarak. Ama önce bestesini mükemmelleştirmeli ve Deniz’e layık hale getirmeliydi. Deniz’in hayaliyle gitarın tellerine basmaya devam etti ve müzik bittiğinde kafasını kaldırdığında şok geçirdi! Göksel gözlerinden akan şeyin yaş olduğunu düşünmedi bile, burnunun akmasını da
umursadı. Tek bildiği, kulaklarından bedenine yayılan bu hissin bir daha asla kendisini terk etmesini istemediğiydi. Müziğin bitmesiyle Ada’yla göz göze geldiklerinde, Ada’nın suratındaki şaşkınlıkla karışık dehşeti de önemsemedi Göksel. Kendisine tarif edemediği bir şeyler olmuştu ve ne olduğu umurunda değildi aslında, tek istediği bu anın devam etmesiydi. İçindeki sessiz ağlayış hıçkırıklara döndüğünde, kendisine şok içinde bakan Ada ayağa fırladı ama Göksel bunu da umursamadı. O an her şey kendi kontrolü dışındaydı, artık savaşmayacaktı, yaşadığı hislere sarılıp kafasını öne eğdi ve duyguların bedenini allak bullak edişini deneyimledi. Nasıl göründüğünü düşünmeden, umursamadan sessizce ağladı. Ada önce gitmeyi düşündü ama kocaman, güçlü bedeninin içine sıkışmış bir bebek gibi görünen Göksel’i böylece bırakamazdı. Çok şiddetli hissetmese de içinde onu korumakla ilgili bir duygusu uyandı. Ağlayan bir kaplanın yanına yaklaşır gibi yaklaştı Göksel’e, temkinli ve yavaşça. Dibine kadar girdiğinde Göksel’in kafasını kaldırıp kendisine bakacağını düşünmüştü ama Göksel tamamen içine dönmüştü, sessiz hıçkırıklar içinde ağlamaya devam ediyordu. O an kapıdan birisi girse durumun ne kadar tuhaf görüneceğini düşündü Ada. Kocaman, psikopat Göksel stüdyonun ortasında bir taburenin üstünde oturmuş ağlıyordu, hem de ne için? Ada şarkı söyledi diye. Ada gülmek üzere olduğunu fark ettiğinde, kendini durdurmak için Deniz’i getirdi aklına. Ada da böyle ağlamıştı çok, Deniz’in bestelerini her dinlediğinde içindeki fırtınanın gözlerinden fışkırmaması için kendisiyle ne kadar savaşmış olursa olsun, sonunda hep ağlamış ve Deniz’e tek bir kelime söyleyemeden hıçkırıklarını kendi içinde tutmaya çalışarak terk etmişti ortamı. Göksel’in en azından cesareti vardı. Ada niye bu kadar ağladığını bilmiyordu, çok da ilgilenmiyordu ama insani duyguları, onu bir şekilde teselli etmeye çalışmasını söylüyordu. Ada’nın elini ha<strong>fi</strong>fçe Göksel’in omzuna koyması ve Göksel’in ayağa fırlayıp Ada’ya sımsıkı sarılması aynı anı takip etti. Ada, kendisini sıkı sıkı saran Göksel’in güçlü ve uzun kolları arasında şaşkınlık içinde ne yapması gerektiğini bilemeden dururken, Göksel kendi cüssesinin yarısı kadar olan bu küçük ama varlığının anlamıyla kendisine göre çok güçlü olan kızı daha da sıkı sarmaladı. Hayatında kimseye sarılmamıştı dövüştüğü birkaç kişiyi nefessiz bırakmak dışında, insanların niye sarıldıklarını anlamazdı ama şimdi ruhu kendi yoksunluğunu doldurmak istiyordu ve Ada o yoksunluğu doldurabilecek tek eşsiz parçaydı. Göksel, Ada’yı sarmaladı, kafasını Ada’nın ince boynunun oyluğuna sokup derin nefes alarak onu içine çekti. Ne kollarını Ada’nın vücuduna dolarken ne de onu farkında olmadan havaya kaldırırken Ada’nın donmuş olduğunu fark etmedi. Ada, daha önce hiç böylesine sarınılmamıştı, böylesine güçlü biri hiç bu kadar teslimiyet içinde yaklaşmamıştı Ada’ya. O andan çıkıp durumu dışarıdan analiz etmeye başladığında, Göksel’in kendisine olan ilgisinin büyük bir takıntı olduğunu düşündü, ilk fark ettiğinde hoşuna giden bu düşünce Göksel’in kollarının iyice sıkılaşması ve Ada’nın ciğerlerine giden nefesin zorlanmasıyla kesildi ve Ada kendini tehlikede hissetti. Yaşadığı şokun içinde hissettiği tehlikenin etkisiyle, nefessiz ciğerlerindeki azıcık havayla sadece mırıldanabildi, “Bırak beni...” diye. Göksel, kucağında sarmaladığı Ada’yı sahibinden komut almış bir robot gibi anında bıraktı. Bu bırakış o kadar ani olmuştu ki, kendini yerde buldu. Aniden kendi vücudunun ağırlığıyla baş başa kalınca dengesini kaybetti ve tökezleyip devrildi. Yerden kalmak için toparlanırken kendisini bu kadar ani bırakmasına kızdığı Göksel’in suratına baktı ve göz göze geldiler. Kızarmış, ıslak gözleri Ada’nın şaşkınlığına değdiğinde Göksel kendine geldi. Ada’nın
Page 2 and 3:
AKİLAH Fİ 1,618...
Page 4 and 5:
AKİLAH azra kohen Fİ 1,618...
Page 6 and 7:
Eşim Sadok; Bende yarattığın du
Page 8 and 9:
1. BÖLÜM Sadece eksikliklerimizde
Page 10 and 11:
yüzünden değil! Üzerinde çalı
Page 12 and 13:
verebileceğini düşündü. Ama b
Page 14 and 15:
eser kalmamış kadar temiz görün
Page 16 and 17:
takması gereken maskeleri vardı.
Page 18 and 19:
çok yakından geliyordu. Uğultu o
Page 20 and 21:
Her şeyin bir bedeli vardı. Özge
Page 22 and 23:
girip çıkması olan adamlardan. T
Page 24 and 25:
aşlamıştı bile. Ama Murat yine
Page 26 and 27:
duygu. Hiçbir şey bu kadar yoğun
Page 28 and 29:
Can, Cansu’ya yetişmişti. Onu i
Page 30 and 31:
dolanmaz adam yok oldu ve gömlek y
Page 32 and 33:
vermişti. Ama yeni ödev de bir ö
Page 34 and 35:
hele böylesine anlamsız bir konud
Page 36 and 37:
aşka birisi olmaya çalışıyorla
Page 38 and 39:
de aynı özgürlük gibi bir yanı
Page 40 and 41:
öyle bir yerleşti ki, sanki Özge
Page 42 and 43:
öylesine dolduran bir adam yücelt
Page 44 and 45:
ir cevap vermek için hızla düş
Page 46 and 47:
soru neydi?” diye sordu. Özge su
Page 48 and 49:
akarken kendisine bir babaya mal ol
Page 50 and 51:
Can içkisinden son yudumu da aldı
Page 52 and 53:
ir dizayndı bu. Acaba kim yapmış
Page 54 and 55:
andan itibaren, her hareketi hafız
Page 56 and 57:
Çok güzel başlayan gecenin neden
Page 58 and 59:
yaptırmışsın gibi.” dedi. Can
Page 60 and 61:
olsa olup bitmişti artık, geriye
Page 62 and 63:
anlamsız, ifadesiz bir ses haline
Page 64 and 65:
gömebilmişti. O dönemlerde çok
Page 66 and 67:
Kendi babasından daha fazla sevdi
Page 68 and 69:
vücudu ve kırık burnuyla Picasso
Page 70 and 71:
özellikleri olmadığını, hatta
Page 72 and 73:
Duru.” dedi. Duru bu zor zamanın
Page 74 and 75:
Sınavlara alışık olan Bilge rah
Page 76 and 77:
verilen davetiyeyi bana vermen gere
Page 78 and 79:
irinci sorunun yanlış ağaç tük
Page 80 and 81:
kalmaya çalışanlar tarafından s
Page 82 and 83:
lanetlenmiş bile hissetse, aslınd
Page 84 and 85:
de böyle biriydi. Toplumsal katman
Page 86 and 87:
Michelin Man. 11 Şaşkınlığın
Page 88 and 89:
Can, ne zaman otoriteyi özlese, Et
Page 90 and 91:
Can sarsılmıştı, sarsılması d
Page 92 and 93:
sakince ama kız suratında aniden
Page 94 and 95:
izlemeye koyuldu. Müziğin yeniden
Page 96 and 97:
- 11 - Binanın yan cephesini kompl
Page 98 and 99:
Can’ın sesi stüdyoda yankılanm
Page 100 and 101:
Özge ellerini burnunun ucunda bir
Page 102 and 103:
itimle birlikte, kendilerinden bire
Page 104 and 105:
Salon dar geliyordu Deniz’e, uzun
Page 106 and 107:
cevabı anlamaya çalışarak, “A
Page 108 and 109:
kafasını karıştırmasına, kend
Page 110 and 111:
diğer evlere de yaramıştı, her
Page 112 and 113:
umurlarında bile olmayan bir konud
Page 114 and 115:
Kendi evinin önüne gelen Duru ana
Page 116 and 117:
Şadiye Reha’nın, Duru ve Deniz
Page 118 and 119:
ilmiyorum, elektrik hattı döşedi
Page 120 and 121:
aşını salladı, yatağına uzan
Page 122 and 123:
pardon sizinle değil, direk ruhunu
Page 124 and 125:
etmişti ama odadakiler Deniz’in
Page 126 and 127:
Öfkesi tükenmiş, dünyanın tüm
Page 128 and 129:
önce, ben seçmelere gelmiştim ve
Page 130 and 131:
adına gerekli olan korkuyu yaratma
Page 132 and 133:
çekici yapmıştı ki, Aysun ilk d
Page 134 and 135:
Duru’nun tedirgin gözlerine baka
Page 136 and 137:
Aysun’a, konuyu değiştirmesin d
Page 138 and 139:
konuyu uzatmanın agresifleşeceği
Page 140 and 141:
- 26 - Elinde James Bond çantası
Page 142 and 143:
Sırtında kemanı, elinde yumruğu
Page 144 and 145:
Bilge, sakin, temkinli, düzenli ve
Page 146 and 147:
yola baktı ama keşfetmek için fa
Page 148 and 149:
Kadın, Bilge’nin teşhisine gül
Page 150 and 151:
geçmek için ağaçların gölgesi
Page 152 and 153:
dersin şimdi de boşaltın diyorsu
Page 154 and 155:
ciddiye almaya cesaret edebilirsen
Page 156 and 157:
yatakta da ne kadar marifetli oldu
Page 158 and 159:
organlarımız, sindirim sistemimiz
Page 160 and 161:
kadınların üye alınmadığı bi
Page 162 and 163:
terapi dedikleri şeyin düzgün ol
Page 164 and 165:
ait olduğu belli olan, yarım bir
Page 166 and 167:
olduğunu anlamak için uykunun etk
Page 168 and 169:
vardı, suratı ilk defa sapsarıyd
Page 170 and 171:
fısıldamasıyla aniden kesildi. C
Page 172 and 173:
sessizliği ilk bozan Bilge olmuşt
Page 174 and 175:
olmadığını, aydınlıkta dikkat
Page 176 and 177:
yoğunluğu yüzünden interkomdan
Page 178 and 179:
şimdi içinde hissettiği denge on
Page 180 and 181:
ifadeyle gülümsedi. Bilge’nin c
Page 182 and 183:
çalışılan şeylerden.” diye a
Page 184 and 185:
yapmak istiyorum, tabii sadece ahş
Page 186 and 187:
haldeydi ve bana geldiğinde karş
Page 188 and 189:
ateş. Darbe’nin kelimeleri uğra
Page 190 and 191:
arındıranlar ama asla çatlama ce
Page 192 and 193:
“Keşfetmek.” diye cevap verdi.
Page 194 and 195:
kendini tatmin etmesi için harcad
Page 196 and 197:
karşı şeridine geçip şehrin en
Page 198 and 199:
sordu. Bekçi doğuyu işaret edip
Page 200 and 201:
iraz zamanını almıştı ama kağ
Page 202 and 203:
okumuşlar, sonrasında Ayşegül a
Page 204 and 205:
aşlayacaktı ki, Muammer Bey ona k
Page 206 and 207:
Huzurla yerine otururken aklına Ka
Page 208 and 209:
hissettiği bu anlık şeyin bir s
Page 210 and 211:
muhatap bulabilmek için burada dik
Page 212 and 213:
hatırlamıyordu ve sürekli görd
Page 214 and 215:
gelmişti Deniz’e. Normalde Deniz
Page 216 and 217:
anlamını çözmek istercesine gö
Page 218 and 219:
ama Can’ın karmaşık düşünce
Page 220 and 221:
- 69 - Akşam yemeği için verilen
Page 222 and 223:
sanki uzun yıllardır ezberlediği
Page 224 and 225:
ölçtüklerini, tansiyonu yüksels
Page 226 and 227:
internetten inceleyerek geçirmişt
Page 228 and 229:
Lokmaların arkasına saklanır olm
Page 230 and 231:
düşünecekti. Can Manay kendisini
Page 232 and 233: en güçlü olanını kullanmak zor
Page 234 and 235: eğilip sessizce incelemeye başlay
Page 236 and 237: olduğuna karar vermişti ki, fıç
Page 238 and 239: samimi olmasına iyice şaşırmı
Page 240 and 241: kaynağıydı ve şimdi Bilge kayna
Page 242 and 243: Duru, pencereyi kaydırıp sadece y
Page 244 and 245: Altındaki ped kanla dolmuştu saba
Page 246 and 247: gelecek başka bir müzikle Göksel
Page 248 and 249: alabileceği çok az şey vardı, i
Page 250 and 251: Göksel’e. Göksel bir kelime sö
Page 252 and 253: yakışıklılığını gölgede b
Page 254 and 255: ekledi. Can Manay kahkahası bitti
Page 256 and 257: için buradaydı, müziğin daha fa
Page 258 and 259: elindedir. Deneyimlerini seç! Kıs
Page 260 and 261: kendine çekidüzen vermesi imkans
Page 262 and 263: Duru merdivenleri hızla çıkmaya
Page 264 and 265: neler yaptığımı bilmiyorsun. Ne
Page 266 and 267: uzaklaşabilse hemen giderdi ama ay
Page 268 and 269: 15 Broadway’in ünlü müzikal ş
Page 270 and 271: sese kilitlendiğinde, kalbi göğs
Page 272 and 273: herkese iyi günler diledi ama kims
Page 274 and 275: kendilerine inanmayan insanlar sür
Page 276 and 277: köşeden kalkıp Özge’ye yakın
Page 278 and 279: Özge’nin kafasında tutmaya dikk
Page 280 and 281: olmaması bu düşünceleri kafası
Page 284 and 285: gözlerindeki korkuyla karışık
Page 286 and 287: görmezden gelecek kadar rahatsız
Page 288 and 289: kendisine el sallayan Deniz’e ter
Page 290 and 291: kendine güldüğünü anlaması bi
Page 292 and 293: ir süredir Deniz’e ait olmadığ
Page 294 and 295: durduğunda, Duru elindeki telefonu
Page 296 and 297: Ayağıyla yere vurdu, tekmeledi. K
Page 298 and 299: 4. BÖLÜM - 1 - Mezuniyet Gecesi
Page 300 and 301: gerilmiş, kolları iki yanda yarı
Page 302 and 303: kafasını hayır anlamında sallay
Page 304 and 305: Duru, kendisinden hızla uzaklaşan
Page 306 and 307: Rayından çıkmış olan her şeyi
Page 308 and 309: Duru hiddetle yürüyordu, ağlamam
Page 310 and 311: durduğu köşeden hâlâ kendisine
Page 312 and 313: otokontrol aynı yatakta uyumaya ç
Page 314 and 315: kendini ve ona acımayla karışık
Page 316 and 317: okşuyordu. İçindeki karbondioksi
show all

akilah-azra-kohen-fi

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?