akilah-azra-kohen-fi

Rayından çıkmış olan her şeyin akışını baltayla kesebilmeyi isterdi, aklına bir şeyler
geliyordu ama yapabilmesi için kendisi dışında bir tampon bölgeye ihtiyacı vardı. Keşke
Kaya’yı işten çıkarmamış olsaydı. O, Can Manay’ı karıştırmadan ortalığı temizlemeyi ya da
dağıtmayı iyi bilen biriydi. İşte o sırada aklına eski bir hastası geldi, kendisine borcu olan bir
hastaydı bu. Parayla ödenemeyecek bir borç. Can Manay, Ada’nın şarkısı sırasında tek
kıpırdayan kişi oldu. Yerinden kalkıp telefonla konuşurken kimsenin onu duymayacağı bir yer
bulmak için salondan çıktığında sahnede şarkısını söyleyen Ada dışında kimse fark etmedi
Can Manay’ın telaşlı çıkışını. Ada ‘sana teşekkür ederim, çünkü sen bana müziğimi verdin’
diye şakırken Can Manay aklına gelen son fikri uygulamak için her şeyi göze alarak salondan
ayrıldı. Umuda yürüyüş aynen böyle bir şeydi.
- 5 -
Kopan alkış o kadar güçlüydü ki, gösteriyi izlemeye gelenlerin sayısını düşününce bu kadar
yüksek alkış çıkması şaşırtıcıydı. Duru suratındaki ağır makyajı öfkeyle silmiş, üzerine
geçirdiği elbisesi ve porselen cildiyle sanki peri kızına dönüşmüştü. Siyah elbisesi ışıkta
parıldayan bir kumaştan yapılmıştı. Straplez elbise vücudunun kalçaya kadar olan bölümüne
yapışıyor ve kalçadan bollaşarak dizlerinin beş parmak aşağısına kadar uzanıyordu. Aldığı
duşun etkisiyle ıslak saçlarını geriye doğru taradı Duru ve alkışları görmek için salona doğru
ilerledi. Yol boyunca yanından geçtiği öğrenciler başarının verdiği sevinçle Duru’nun
yanından hoplaya zıplaya geçip gecenin geri kalanında izleyicileri dansa kaldırmak için hızla
hazırlanıyorlardı. Duru bu dansa kaldırma saçmalığına katılmayacak kadar güzeldi ve çok
gelişmiş bir egosu vardı. Deniz’in yanında duracak ve gecenin akışını izleyecekti. Dj
müziğine başlamak üzereydi ki, Duru sahne arkasına vardı. Ada etrafına toplanan diğer
öğrencilerin ortasında bir kahraman gibi duruyordu, şarkısını dinlememişti Duru ama görünen
o ki şarkı bayağı etkiliydi. Ağlayanlar bile olmuştu. Duru o tarafa bakmamaya dikkat ederek
geçti topluluğun önünden.
Ada etrafında toplananlara rağmen Duru’nun uzaktan gelişini fark etmişti. Nasıl fark
etmezdi ki! Duru resmen karanlıkta parlıyordu. Siyah elbisesi beyaz tenini saran koruyucu bir
kalkan gibi hareket ettikçe parıldıyordu. Ada, Duru’yla göz göze gelmemek için hemen
bakışlarını kaçırdı ve etrafında kendisini tebrik eden insanların yanında korunaklı hissetti. İlk
defa başında toplanmıştı insanlar. Duru yanlarından geçerken Ada kendini ona bakmaktan
alıkoyamadı. Duru, Deniz’e doğru ilerlerken, bu yaratığın hayatı boyunca yerinde olmak
isteyeceği tek şey olduğunu düşündü Ada ve etrafında onu tebrik edenler hemen anlamlarını
yitirdiler. Kendi çirkinliğiyle yalnız kalmak için soyunma odasına gitti.
Deniz, Ada’nın şarkısından sonra ancak uzaktan baş parmağını kaldırarak ona iyi olduğunu
anlatan bir işaretle onu kutlayabilmişti çünkü izleyenleri dansa kaldırmak için özellikle
görevlendirilmiş ekibin başı Göksel ortalarda yoktu ve onu bulmak için acele etse iyi olurdu.
Etrafta Göksel’i ararken dolandıktan sonra onu perdelerin arasında öylece dikilirken gördü ve
yanına gidip Göksel’e programı hatırlattı kısaca. Göksel’in ifadesiz suratıyla konuşurken,
kuzuları dansa kaldırması için bir aslandan yardım isteyen biri gibi hissetti kendini. Neler
geçiyordu bu çocuğun kafasından? Bu düşünceyi kurcalamanın tehlikeli olduğunu biliyordu
ama konuşması öyle bir tıkanıklığa geldi ki Deniz, “İyi misin?” diye sormak zorunda kaldı.