akilah-azra-kohen-fi

canlandırdı, her biri samimi ve cinsiyetsiz bu davranışlar nasıl olmuştu da bu adamı tahrik
edebilmişti! Ne cesaretti ama! Kendini ucuz hissetti, Sadık Murat Kolhan’ın kendisiyle ilgili
kolayca elde edilebilir olduğunu düşünmesi diyaframını sıkıştırdı. Kalbindeki ritim bozukluğu
ve vücuduna yayılan adrenalin daha fazla uzanmasını engelleyecek kadar fazlalaştığında Özge
yataktan kalktı. Gecenin bu saatinde hissettiği bu gerilimi üzerinden atabilmesinin tek çaresi
mastürbasyondu. Aptal porno sitelerinden birine girip izlenmekten delicesine zevk alan
nemfomanyaklardan birinin çiftleşmesini seyredecekti. Genelde seyrettiği filmi buldu
internette. Filmde bir erkek ve bir kadın, kameranın çevrelediği bir yatakta azgın bir şekilde
sevişiyorlardı. Sıradan bir porno olan bu filmi diğerlerinden ayıran şey samimiyetiydi. Adam
kadının içinde gidip gelirken birbirlerinin gözlerine bakabilecek kadar birbirlerine
samimiydiler. Özge nihayet uykuya dalabildiğinde rahatlamıştı.
- 24 -
Can evi yaptırırken, Duru ile baş başa oturacağını hayal ettiği yere doğru ilerledi, aklında
garipleşmeden nasıl kutuyu ikram edeceğinin hesaplaması vardı. Deniz’se Can Manay’ın
kutusu içinden düşündüğü şey çıkarsa nasıl geri çevirebileceğini düşünüyordu. Can bahçenin
loş ışıklanmış derinliğinde ilerledi, dört bir yanı krem rengi yumuşacık bir kumaşla kaplanmış
2 metreye 2 metre genişliğinde, kocaman, uzaktan bakıldığında etrafındaki kumaşların
etkisiyle bir vaha çadırına benzeyen tik ağacından yapılmış sedirin içine girdi ve kayboldu.
Etrafı örtüyle çevrilmiş bu sedir öylesine ustaca ışıklandırılmıştı ki, karanlıkta gözlerinizin
görmesini sağlayacak ama karanlığı bozmayacak, sadece gecenin maviliğine yumuşak bir
sarılık katacak şekilde parlıyordu ortam. Sedirin en güzel yanı, ne ışıklandırması, ne
altlarındaki minderin vücudu saran konforu, ne dört bir yanının kafayı koymak için
minderlerle desteklenmiş olması, ne tam ortadaki küçük sehpanın kullanım kolaylığıydı. En
güzel yanı, divanın çatısının tamamen açık ve gökyüzünü kucaklayacak şekilde aşağıdan
yukarıya genişleyen sopalarla tasarlanmasıydı. Çatı yerine gözle fark edilmeyecek bir sineklik
vardı ve gerisi milyonlarca yıldız... Evren.
Can’ın ardından Aysun, sonra da Duru girdi içeri. Hemen kendilerine uygun buldukları
köşelere yerleştiler. Deniz önce kafasını uzattı, amacı Duru’yla göz göze gelip onu gitmekle
ilgili harekete geçirmekti ama Duru ile göz göze geldiklerinde, Duru eliyle yanındaki yere
vurup ona gelmesi için işaret etti. Aralarında geçen gerilimden ve gecenin diğer
sıkıntılarından sonra Duru’nun yanına uzanmak istediği tek şeydi ve Deniz bu teklifi hemen
kabul etti. İçeri girip kafasını Duru’nun kucağına koyana kadar çatısının açık olduğunu
anlamamıştı. Gökyüzünü gördüğünde, yanında Duru’nun varlığı ve bakmaya alışık olduğu
evren dışında tek isteyebileceği bir şey kalmıştı ki, Can elindeki kutuyu Aysun’a uzatıp
sakince, “Çalış bakalım.” diyerek komut verdi.
Aysun, emre uyan küçük bir Çinli işçi gibi, şikayet etmeden minnettar açtı kutuyu ve
sarmaya başladı. Can, Duru’nun kucağına yatan Deniz’e baktığında kendisine ait olan bir şeyi
ödünç almış ve hunharca kullanan biri gibi gördü onu. Çok merak ettiği soruyu sohbet açmaya
çalışan birinin ilgisiz tonuyla sordu. “Nasıl tanıştınız siz?”
Herkes bir anda Can’a baktı. Aysun sorunun kendisini ilgilendirmediğini anlayıp işine geri
döndü. Deniz cevaplamayı Duru’ya bıraktı. Duru kocaman bir gülümsemeyle, “Dört sene