akilah-azra-kohen-fi

kız çorapları da çıkarmak isteyince, Ali kafasıyla Can’a yapmasını işaret edip kendi
çoraplarını çıkardı, yere attı. Kız ayakkabı ve çorapları eşleştirip kenara kaldırdıktan sonra
doğrulup Can ve Ali’ye tebessüm etmeden yürüdü. Can kızın güzel yüzüne dikkatle bakarken
Ali, kızın önemsiz olduğunu anlatan bir vücut diliyle kızı takip etmeye başladı.
Can önden yürüyen kıza baktı yeniden. Mütevazi elbisesi yer yer süzülen güneş ışığıyla
çarpıştığında, iç gösteren çok erotik bir etki yaratıyordu, galiba kızın iç çamaşırları da yoktu.
Ağaçların arasından ilerlerken önlerinden geçtikleri kısa ahşap kapılara da dikkat etti Can. Bu
kapılar aynı eski Teksas barlarındaki kapılar gibi kısa yapılmış ve komik bir şekilde ağaçlıklı
bölgelerin arasına dağıtılmış gibiydiler. Can sabırsızca, “Bu kapılar ne?” dediğinde, Ali
sabırla, “Şşşt. Şimdi anlayacaksın” diye karşılık verdi. Ağaçlar arasındaki patikadan
yalınayak yürüyüp kendi Teksas kapılarının önüne geldiklerinde, kız hiç konuşmadan elindeki
kartı Ali’ye uzattı. Ali elindeki kartla kapıyı açarken kız başıyla selam verip patikadan geri
dönmek üzere yoluna koyulduğunda Can kızın kendileriyle kalmadığına şaşırıp arkasından
bakmakla Ali’nin ardından gitmek arasında birkaç saniye tereddüt etti. Kapıdan içeri
girdiğinde hayatı boyunca unutamayacağı beş saatlik bir yolculuğa başladığının farkında
değildi.
İçerisi tropikal ağaçların, çilek, böğürtlen gibi narin orman meyvelerinin, bitkilerinin
bulunduğu 50 m2’lik bir bölümdü. Yer sanki yerden ısıtmalı gibi ılık, yumuşak bir toprakla
kaplıydı ve ağaçların arasında boş bırakılan orta bölümde Can’ın sonradan değişik masajlar
için tasarlandığını anladığı tuhaf görünümlü, yatağa benzeyen bir şey vardı. Köşede akan
şelale bir duşla birleştirilmişti, Can şelalede duş almanın keyifli olacağını düşündü ama
duşunu çoktan almıştı, burada masaj yaptırmaktansa keşfe çıkıp bu ilginç yeri gezmeyi tercih
ederdi. Keşif heyecanı sırasında ne Duru ne de içindeki yorucu düşünceler aklına gelmemişti
ve şimdi keşfin bu odada bitmesinden dolayı içinde biraz hayal kırıklığı hissetmeye
başlamıştı. Buraya tıkılmış gibi hissederken, bir masaj salonu için fazla zahmetli dizayn
edilmiş bir yer diye düşündü. Acaba fiyatı neydi? Nasıl yapılmıştı burası? Daha da önemlisi
nasıl bu kadar gizli kalabilmişti? Bu şehirde dönen her şeyden haberi vardı Can’ın ve burayı
duymamıştı bile. Kendi kendine yine güldü. Ali kapıdan içeri aldığı kısa boylu, zayıf erkeği
Can Manay’a tanıştırdığında, Can Manay’ın kafası yine karışmış ve hissetmeye başladığı
hayal kırıklığı yerini meraka bırakmıştı bile.
Adam elindeki metal kaplamalı çantayı yatağa benzeyen şeyin yanındaki masanın üstüne
koydu, kafasıyla Ali’yi selamladıktan sonra ellerini hiç uzatmadan, kollarının iki yanda
dümdüz sarkmasına özen göstererek Can’ın karşısına geçip hafifçe bükülerek Can’ı selamladı.
Bu hareketin bir selamlama olduğunu anlayan Can elini uzattığında adam yine öne doğru
büküldü. Ali, Can’ın elini indirip adama aynı bükülmeyle selam verdiğinde, Can da hemen
Ali’yi taklit etti. Kendini acemi hissediyordu. Dış dünyada şoförü olan Ali, burada Can
Manay’ın efendisi gibiydi. Kısa boylu adam dönüp masanın üzerindeki valizi açarken içeriye
50’lerinde olmasına rağmen 30’larında gibi cildi parlayan güzel bir hanım girdi. Can bu
hanımla yıllarca sürecek, cinsellikten uzak, samimi ilişkisi boyunca ona ‘Can’ diye hitap etti.
Çünkü her müşterisi bu hanıma kendi adıyla hitap ederdi. İlişkilerini tamamıyla samimiyet ve
güven üzerine kurmakta uzman bu bayan aslında bir kimyagerdi. Can henüz bilmiyordu ama bu
hanım ülkenin en güçlü ve tanınmaz kadınlarından biriydi ve kurduğu kulüp sadece çok
güvenilen bir müşterinin beş yılda bir, bir müşteri getirebilme hakkıyla üye kabul eden,