akilah-azra-kohen-fi

yola baktı ama keşfetmek için fazla riskli bir ortamdı bu, kafasını önüne çevirip sessizce
oturmaya karar verdi. Zaman geçmek bilmiyordu, sıkılmıştı ama beklemekten başka
yapabileceği bir şey de yoktu. Ayakkabılarının bağcıklarından birinin diğerinden daha uzun
olduğunu fark etti, eğilip ayakkabısını düzeltirken kadın aniden, “Ben asansörden çıkarken siz
koridorda n’apıyordunuz?” dedi. Bilge doğrulurken, “Ordaki duvarda bir yazı var, gördünüz
mü? Hazreti Muhammed’den bir alıntıyı duvara kazımışlar.” diye cevap verirken kadın ilgiyle
lafa girdi, “Hz. Muhammed mi?” Bilge, “Evet. Çok ilginç değil mi? Öyle küçük kazımışlar ki,
ancak çok yakından bakarsanız okuyabilirsiniz.” dedi. Kadın elindeki dergiyi kapatıp doğru
Bilge’ye bakarak, “Başka ne yazıyor?” diye sordu.
Bilge yazının ana fikrini hatırlıyordu ama kelime kelime hatırlamakta zorlanarak, “Tanrı
meleklere cinsellikten... Daha doğrusu tensellikten yazıyordu, evet tensellikten uzak bir
anlayış, hayvanlara anlayıştan uzak bir cinsellik vermiş, insanaysa ikisinin karışımını vermiş.
İnsanın zekası cinselliğini aşabilirse melekten bile daha iyi bir şey ortaya çıkarken, cinselliği
zekasını aşarsa da hayvandan bile daha kötü bir şey ortaya çıkar gibi bir şey yazıyor ama
benim söylediğimden çok daha güzel bir dille tabii.” diye cevap verdi. Kadın ilgili bir
şekilde, “Enteresan.” diyerek yorum yaptığında, Bilge, “Evet çok enteresan, önce hiç aklıma
gelmezdi psikolojik araştırmalar yapan bir klinikte bir peygamberden alıntı yapmak diye
düşündüm ama sonra, aslında çok mantıklı değil mi! İçine doğduğumuz toplumun felsefesi
psikolojimizin de temeli, en azından ben öyle düşünüyorum. Siz Müslüman mısınız?” dedi.
Kadın, “Ne önemi var?” dedi dümdüz, kuru bir tonda.
Bilge sorusunun garip olduğunu düşündü ve sorduğuna pişman bir şekilde, “İslam’la ilgili
bilginiz var mı diye merak ettim, yoksa bir önemi yok tabii.” dedi. Kadın, “İslam’la ilgili
bilgim var.” derken sesindeki kuruluk gitmişti. Bilge, “Ben Müslüman‘ım ama benim İslam’la
ilgili pek bilgim yok.” dediğinde, kadın gülümseyerek, “Peki nasıl oluyor da hiç bilgin
olmayan bir şey psikolojinin temellerini oluşturabiliyor?” dedi. Bilge kadının gülümsemesine
gülümseyerek, “Bilinçaltımın oluşması için bilgim olmasına gerek yok, yani ben bu toplumun
bir parçasıyım, bilgim olsa da olmasa da ait olduğum yer burası. Çocukluğumdan beri
izlediğim her filmde, günlük yaşantımda gördüğüm ilişki modellerinde, nesiller boyu hep aynı
temel atılmış. Cinselliğin toplumdaki yansıması, tamamen dinselliğin nasıl yorumlandığıyla
ilgili. Toplumsal cinselliğimiz dinselliğimizle kodlanıyor, yani seyrettiğimiz, okuduğumuz her
şeydeki içerikten bahsediyorum. Bizse cinselliğimizle güdüleniyoruz. İçine doğduğum bu
toplum neye inanmamın doğru olduğunu düşündüyse ona inanarak yaşadım, inandığım şeyin ne
anlama geldiğini hiç bilmesem de. Yani evet Müslüman’ım, tüm duaları ezbere bilsem de
inanmamı istedikleri şeyin anlamını, özünü aslında bilmiyorum.” dedi.
Bilge’nin konuyu bir yere bağlayamaması kadının kafasını karıştırdı, elindeki dergiyi
bırakıp dikkatle Bilge’yi dinlemeye başladı. Bilge anlatmak istediği yoğun düşüncenin, ancak
onu uzun cümlelerle anlatabilecek kadar farkındaydı.
“Dış dünyaya verdiğimiz her tepkimiz, pozitif ya da negatif olsun, bilinçaltımızdan geliyor.
Bilinaçtımızsa, hiç hatırlamasak da, hayatımızın ilk yıllarında edindiğimiz deneyimlerden
oluşuyor. Aslında hepimizin içinde bir hayvan var, korktuğu zaman bizi yönlendiren,
sinirlendiğinde rasyonel düşüncenin önüne geçebilen, kontrol edilmezse çok tehlikeli olabilen
ama özünde bize güç veren ve bilinçaltımıza sahip bir hayvan bu. Bunun kocaman bir fil
olduğunu düşünelim. Güçlü, dev, asla unutmayan, hatta kinci...” Bilge kadının suratına dikkatle