akilah-azra-kohen-fi

getirilmesi gereken bir şey varsa hemen ayarlayabilirim. Dilerseniz sizi evinize götürebilirim
ve akşam yemeği için hazırlandıktan sonra yine getirebilirim. Can Bey akşama kadar odasında
dinlenecek.” dedi. Tereddütle aşağı inmeyi seçen Arzum, odaya girer girmez karar değiştirip
eve gitmeye karar verdi. Can Manay’ın kapısından çıkarken aslında bu gece gelip
gelmeyeceğinden emin değildi ama eve gittiğinde kendisini karşılayan 300 orkide, fikrini
hemen değiştirmesine neden olacaktı. Aradan geçen birkaç saat, 300 kadar orkide ve bir sürü
hayalden sonra, Arzum oyuna hazır, Can Manay’ı fethetmek umuduyla geri dönecekti bu eve.
- 68 -
Deniz, telefon geldiğinde içindeki müziği dindirmek için tekrar stüdyoya inmek üzereydi.
Eğer başarabilirse bu jointsiz geçirdiği ikinci gece olacaktı. Telefonu açarken tanımadığı bu
numaranın kime ait olduğunu anlamaya çalıştı. Rakamlar, kontörlü bir şebeke kullanıcısına ait
olduğunu gösteriyordu. Bu gibi numaralar, genelde çaldırıp kapatırlar ve sizin onları
aramanızı beklerlerdi ama bu numara gayet ısrarlıydı. Telefon dördüncü çalışında Deniz
arayanın Göksel olabileceğini düşünerek cevapladı, böyle ucuz bir numaradan Deniz’i
arayabilecek başka kimse yoktu Deniz’in aklına gelen.
Arayan Can Manay’dı. Konuşma şaşırtıcı şekilde samimi ve kısa geçti. Can Manay’ın
Deniz’den yardım istemesi başta tuhaf gelmişti ama konuyu anlayınca oldukça mantıklıydı da.
Teklifi kabul edip telefonu kapattığında bodrum katındaki stüdyosunun kapısındaydı Deniz.
Geri dönüp merdivenlerden çıktı, mutfakta akşam için bir şeyler hazırlayan Duru’nun yanına
gitti. Konuya girmeden önce, ocakta karıştırdığı çorbaya konsantre olmuş Duru’ya baktı
özenle. Soluduğu atmosferdeki huzur, aldığı her nefeste içini doldurdu. Aralarındaki fırtınadan
sonra sanki sakin bir limana sığınmış gibiydiler. Fırtınanın verdiği hasarı tamir etmeleri,
konuşmaları gerektiğini biliyordu ama konuyu açmak için güç toplamalıydılar, kolay
olmayacaktı. Mutfağın kapısına yaslanıp Duru’nun sakince bankonun üzerinden aldığı başka
bir kaşıkla çorbanın tadına bakmasını, dudaklarını büzüp çorbayı kaşıktan içmesini, suratının
aldığı ifadeyi izledi. Keyif aldı... Can’ın teklifini geri çevirmeye karar verdi. Biraz müzik
yapacak, sonra Duru’yla çorba içecek ve hissettiği huzurun tadını çıkaracaktı bu gece. Can’a
haber vermek için onu ararken Duru, Deniz’e bakmadan, “Göğsün nasıl?” dedi. Deniz sorunun
sarsıcı etkisiyle telefonu kapattı ve sadece, “Geçti.” diyebildi. Duru sakince Deniz’e döndü,
elindeki kaşığı uzatarak, “Olmuş?” diye sordu. Deniz tattı, beğendi, gülümsedi, Duru’yu
tedirgin öptü. Duru çorbayı karıştırmaya konsantre olduğu için bu öpücüğü kısa kesti. En
azından Deniz böyle olduğunu düşündü. Telefon çaldığında Deniz arayanın Can Manay
olduğunu gördü ve suratını buruşturarak, “Can Manay.” dedi. Duru’nun dikkati ismi duyar
duymaz Deniz’e kaymıştı, ilgisinin yanlış anlaşılacağını, daha doğrusu, doğru anlaşılacağını
düşünür düşünmez çorbaya dönüp, “Niye arıyor ki?” diye sordu. Deniz telefonu açmak
üzereyken yemeğe davet edildiklerini ama iptal etmek istediğini açıkladı.
Duru’nun güzel bir yemek yemek için Can Manay’a gitmenin iyi fikir olduğunu belirtmesi,
Deniz’in aralarında onca olandan sonra Duru’yu onaylamak zorunda hissetmesiyle Can’ın
davetini kabul ettiler.
Deniz hoş bir gece daha geçirip hafifleyeceklerini hesaplarken, Duru, Can Manay’a hiç de
hafif bir kadın olmadığını gösterme zamanının geldiğine çoktan karar vermişti.