akilah-azra-kohen-fi

Can içindeki heyecanı kontrol altına almaya çalışırken, çok uzun süredir ilk defa, nasıl
göründüğünü merak etti. Birazdan ‘O’nu görecekti. Kaya’ya evin lavabosunu kullanacağını,
haber gelince kendisini aramasını söylerken, Kaya’nın ne olduğunu anlamaya çalışan soru
işaretleriyle dolu surat ifadesine aldırmadan eve tekrar geri döndü. Yukarı çıktı, odanın
penceresinden bahçeye baktı, kimse yoktu. Kafasını kaldırdığında karşı evinin üst katında
telefonla konuşurken kendisine bakan genç adamı fark etti. Kızı öpen adamdı bu; Deniz. Önce
telaşlandı, acaba ne kadar zamandır adam ordaydı, adamın suratındaki gülümsemeyi, eliyle
kendisini selamlamasını görünce rahatladı.
Fi’ye oldukça uygun, orantılı bir yüzü vardı ve elindeki telefonda büyük ihtimalle
emlakçıyla konuşuyordu. Can, adamın selamına başıyla hafifçe karşılık verip odadan çıktı,
lavaboya girdi. Kalbi patlayacak gibi göğsüne vuruyordu. Bir daha böylesine yoğun
hissedebileceğini hiç düşünmemişti, bunu bir daha hissetmemek için, hiç inanmadığı Tanrı’ya
bile uzun süre dua etmişti. Ama şimdi, kendisine korku veren, özlediği bu şeyi hissediyordu.
Şükürler olsundu.
Karşılaşmadan 2 saat önce Duru...
- 3 -
Duru’nun beyaz pürüzsüz teni, içinde uyuduğu kırmızı desenli çarşafın ortasında nerdeyse
parlıyordu. Böylesine pürüzsüz bir ten nasıl olur da var olabilir diye düşündü Deniz, boxerını
çıkarmadan önce. Yavaşça yatağa yanaştı, içinde var olan tüm hücreler yatakta uyuyan şeyin
güzelliğiyle büyülenmiş, özsularını ona vermek için hazırdılar. Duru’ya sahip olalı üç yıl
olmuştu ve Deniz hâlâ ilk günkü kadar heyecanla yaklaşıyordu ona, aynı doyumsuzlukla
dokunuyor, aynı arsızlıkla istiyor, asla doymuyordu. Deniz’in doyamadığı tek kadındı ve de
ilk. Libidosunun yüksekliği tek eşlilik hayatında her zaman problem olmuştu Deniz’e, ta ki
Duru’yla tanışana kadar. Deniz, keşfetmenin verdiği heyecanı seviyordu ve keşif sonrası
süregelen ilişkilerde tüm arzusu kayboluyordu. Duru’ylaysa tam tersiydi, onu aldıkça daha da
çok istiyordu. Artık tedavisi olmayan bir bağımlıydı. Tek çare doyana, bıkana ya da ölene
kadar Duru’ya akmaktı.
Duru nerdeyse her sabah olduğu gibi uyandırıldı. Başlarda bu ona biraz sıradışı gelmiş olsa
da zamanla alışmıştı Deniz’in kendisini içine girerek uyandırmasına. Tek problem
sürtünmeden ileri gelen acıydı. Deniz’in hoşlandığı kadar hoşlanmıyordu böyle
uyandırılmaktan ama bunu dile getirecek kadar da rahatsız değildi. Zaten ortalara doğru o da
zevk alıyordu, asla şikayet edemezdi durumdan, Deniz gibi bir sevgilisi olması bile büyük
şanstı. Deniz, göğüslerini emmeye başladığında Duru gerçek aşkı bulmuş olduğunu düşünerek
ela gözlerini açtı, hem de ilk seferinde, şanslıydı, galiba.
O sabah erkenden Can Manay...
- 4 -
Rüzgar Can’ın yüzünü hafifçe okşadığında, beyaz, büyük ve birkaç saat önceki sevişmeden