akilah-azra-kohen-fi

dilediğince yararlanabilmişti. Can Manay’ın geldiğini ve 10 dakika içinde kendisini kabul
edeceğini uzun boylu, uzun bacaklı, çok güzel bir kız bildirmişti kendisine. Kızın arkasından
bakarken bir gün bu kızın çok ünlü olacağına bahse girebilirdi, tabii kızı kendisinin ünlü
edeceğini hiç düşünmemişti.
Özge tuvalete gidip elini yüzünü yıkadı. Pürüzsüz cildi, kısa kesilmiş saçları ve dolgun
dudakları kendi renginde mükemmeldi. Tırnakları her zaman kısacıktı. Kahverengi saçları,
bronz tenine rağmen, parlayan yeşil gözleriyle kafa karıştıran bir kadındı. Arkadan
bakıldığında esmer, önden bakıldığında sarışın etkisi yapardı. O, erkek konforlarına sahip
güzel bir kadındı, güzelliğini hiç önemsememiş, önemsetmemiş güzel bir kadın. Güzelliği, ilk
görüşte çok çarpıcı bir etki yaratmasına rağmen, hemen sonrasında Özge’nin
cinsiyetsizliğinden kaynaklanan silik bir his bırakırdı akılda. İncelendiğinde oldukça güzel
olan bu kadın ikinci bakışta sanki kadın bile değildi.
Podyumdaymış edasıyla yürüyen kızı takip etti. Sol tarafta bulunan büyük stüdyonun
yanından geçerlerken, Can Manay’ın stüdyonun ortasında durmuş, kulağındaki intercomla 6*
ekibine bağırmasını fark etti, durdu. Bunu canlı olarak izlemek istiyordu. Can, sahnenin
tepesindeki ışıklara tırmanmış, teknisyenin duyması için yüksek sesle, “Çak bi tane daha
Aydınger. Yumuşat şunu. Aydınlatma istemiyorum ben şovumda, rahatlatma istiyorum! Işık
dediğin dinlendirmeli. Herkesin en güzel haliyle hissetmesini istiyoruz burda, sivilcelerini
görüp siyah noktalarını saymak değil!” diyerek direktifler veriyordu.
Özge’nin peşinden gelmediğini fark eden kız geri dönüp onu telaşla uyardı. Can Manay
odasına gelmeden hazır bir şekilde odada olmalıydılar, röportaj için ayrılan süre elde
olmayan nedenlerden dolayı iyice kısalmıştı. Can Bey röportajdan çıkıp hemen programa
katılmalıydı. Gecikemezdi, program canlı yayındı. Can Manay stüdyoda etrafa emirler
yağdırırken Özge ve kız onun kulisine geldiler. Elindeki dijital kartla kapıyı açan kız Özge’yi
içeri soktu, iyi günler diledi ve kapıyı çekip gitti.
Kapının kapanmasının ardından Özge hemen elini kapı koluna uzattı, odada kilitli olup
olmadığını görmek istiyordu. Kilitli değildi. Odada yalnız olduğunu düşünürken arkasından
gelen sese irkildi.
Ses, “Aylin Hanım?” diye hitap etmişti. Dönüp odaya baktı. Can Manay’ın asistanı Kaya
selamlaşmak üzere ona doğru yürüyordu. Kaya’yla daha önce tanışmamışlardı hiç ama Özge
basından biliyordu onu. Tokalaşırlarken, “Ben Özge, Aylin Hanım bir kaza geçirdi, yerine ben
geldim.” diyerek düzeltti.
Kaya, Özge’nin elini bırakmakta üç saniye gecikti. Bu Özge’nin başına çok sık gelen bir
hareketti. Erkekler onunla tanıştıklarında önce hep ona bir kadına yaklaştıkları gibi
yaklaşırlar, sonra geri çevrilince ona aşık olurlar, aşklarına da karşılık görmeyince ondan
nefret ederlerdi. Bunu çok deneyimlemişti, artık n’apılması gerektiğini de iyi biliyordu.
Sakince Kaya’nın kendi elini bırakmasını bekledi, cinsiyetsizliğinin hissedilmesi bir süre
sonra yeterli olacaktı.
Kaya, “Çok geçmiş olsun. Önemli değildir umarım?” diye sordu, aslında cevapla
ilgilenmiyordu. Özge’ye yol verip onu odanın iç bölümüne doğru yöneltti. Sakince odanın
içine doğru ilerlerken, “Önemli değil, düştü ama iyileşecek.” diye kısaca açıkladı.
Bakışlarını kendi kıçında yakalamamak için yavaşça Kaya’ya döndü, Kaya’nın kendisine
oturması gereken koltuğu göstermesini bekledi, oturdu. Kaya karşısına geçip oturduğu koltuğa