akilah-azra-kohen-fi

verici hikaye anlatmıştı. 200 Sokak, bu hikayelerin hiçbirinde yoktu. Acaba hangisi doğruydu?
Tüyleri diken diken oldu, Can Manay’la ilgili bilinebilecek her şeyi bildiğini sanırken şimdi
onu aslında hiç tanımadığını hissetti... Bana ne diye düşündü. Şaşkın izleyicilerin yüzlerinde
gezinen kameranın görüntüsüne baktı, herkes 200 Sokak bölgesinin uyuşturucu tacirleri,
organize suç işlemek için toplu halde yaşayan çingenelerle dolu bir bölge olduğunu bilirdi.
Çok sofistike buldukları Can Manay’ın böylesi bir semtten çıkmış olması enteresan gelmişti
millete. Kız, “Çocukluğunuz nasıl geçti?” diye sorarken, Kaya içinde hissettiği karmaşayı
hareketle rahatlatmak istedi ve kalkıp stüdyoya indi.
Kaya stüdyonun sahne arkasından programı izlemeye başladığında, herkes Can’ın şimdiki
hayatını daha çok sevdiğine dair yaptığı espriye gülüyordu, Bilge hariç. Kaya kızın ne kadar
kuru, daha doğrusu oyunsuz olmasına baktı, Bilge karta bakarak okudu. “Bu koltuğa oturan
konukların bazıları, çocukluklarının zor yanlarını paylaşmışlardı bizimle. Sizin
çocukluğunuzun en zor tarafı neydi?”
Kaya kızın ifadesiz suratına saplanmıştı, içten içe acıdığı bu kız şimdi pek de acınası
görünmüyordu. Kazanıp kaybetmenin değil, hayatta kalmanın önemli olduğunu anlamış biri
gibi oturuyordu o koltukta.
Can çok güçlü olmasına rağmen yaralı bir adam gibi duraklayarak samimi bir şekilde
cevapladı soruyu. “Annesizlik... Sanırım. Zorlandığımı söyleyemem ama yalnızdım.
Yalnızlığımı fark edemeyecek kadar kendimden uzaktım... Kayıp. Kafamda geçmişin kaydı var
ama geçmişteki bana çok yabancıyım hâlâ... (Suratındaki acı tebessümüne karıştı.) Bazen
kendini bulmak için önce kaybetmen gerekiyor... Çocukluğumun zorluğu bu
kaybolmuşluğumdan geliyor ama yine bu kaybolmuşluk beni ben yaptı... Sadece bunu
söyleyebilirim.” Kaya cevabı dinlerken gözlerini Bilge’den ayırmamıştı, kızın ne kadar da
dokunulmaz olduğunu düşündü, sonra kızın gözlerinde eksik olan bir şey yüzünden böyle
düşündüğünü anladı. Can Manay’a olan hayranlık bu kızda yoktu. Kaya yüzlerce kadının bu
gece bu yaralı ama güçlü savaşçının yaralarını sardıkları derin fantezilerle uykuya
dalacaklarını biliyordu, Bilge haricinde. İstem dışı suratına yayılan gülümsemeyi fark etti. Bu
duygusuz, etkilenmesiz kız sanki Can Manay’ın tüm karizmasına bağışıklığı olan tehlikeli bir
yaratıktı.
- 47 -
Bilge kendisini hayrete düşüren sahteliğe takılmamaya çalışarak karttaki diğer soruya geçti.
Sorunun yanındaki kırmızı noktayı gördü. Program öncesinde, soruların yanına konulan kırmızı
noktaların anlamı tam iki kere Can Manay tarafından bizzat anlatılmıştı. Bu nokta, Can
Manay’ın cevabından sonra, diğer soruya geçmeden mutlaka beklemesi gerektiğini
hatırlatıyordu. Bilge, “Kendinizi bulabildiniz mi?” diye sordu.
Can tebessüm etti ve kafasını evet anlamında yavaşça salladı. Bilge diğer soruya geçmeden
tüm dikkati Can Manay’ın üzerinde bekledi. Can Manay’ın suratı ifadesizleşmek üzereyken
diğer soruyu sordu, “Nasıl bir öğrenciydiniz?”
Can ciddileşerek, “Hepsi orta! Öğrenci olmayı hiçbir zaman sevmedim, beceremedim de ta
ki üniversiteye kadar. Sonra her şey değişti. Kullanabileceğim şeyleri öğretmeye
başladıklarında iyi bir öğrenci oldum ama üniversiteye kadar nefret ettim bana ezberletilmeye