akilah-azra-kohen-fi

masaya bakarak sakin, “Zimri’nin neresindensin?” diye sordu.
Özge birkaç saniye önce yaptığı abartılmış ukalalıktaki konuşmanın, adam tarafından bir
sohbet başlangıcı olarak alınmasına şaşırmıştı ama ifadesini hiç bozmadan, karşısındakinin
kendisine bir cevap borçlu olduğunun bilinciyle yine alaycı bir ifadeyle, “Her yerinden.” diye
cevap verdi.
Adam bakışlarını Özge’ye doğrulttuğunda, çıkık kaşları altında derin iki çukura benzeyen
kahverengi gözleri iyice kısılmış ve dudağının kenarında var olduğu sanılan gülümseme
nihayet adrese ulaşmıştı. Birkaç saniye Özge’ye baktıktan sonra, “Sen niye burdasın? Neden
geldin?” diye sordu.
Özge kaşlarını çatıp kendisine sorulan sorunun abesliğini abartılı bir şekilde karşı tarafa
aktarmak istercesine şaşırarak, “İş görüşmesine çağrıldım ve geldim... Kapanmış bir derginin
iş görüşmesine.” dedi.
Sadık tek bir hamleyle oturduğu yerden kalkıp pencereye doğru gittiğinde, adamın vücut
hareketlerinin odada yarattığı dalga Özge’de çok güçlü olmayan ama yine de var olan bir
tahrik hissi uyandırdı. Özge adamın arkasından hafifçe kafasını çevirip baktığında, pencerede
arkası Özge’ye dönük duran adam, işçileri seyrediyordu. İstem dışı da olsa, adamın uzun
bacaklarına ve takım elbisesinin pantolonundan beliren sporcu poposuna dikkatle baktı, penisi
olsa o an sertleşirdi. Hemen kafasını önüne çevirdi. Normalde herhangi bir görüşmede kendisi
tarafından yaratılan bu enerjinin şimdi hiç tanımadığı bu adam tarafından kendisine saldırgan
ve umursamaz bir şekilde yönlendirildiğini hissediyordu. Enerji saldırgandı çünkü adamın
gözlerindeki fetih naraları ancak bir aptalın anlayamayacağı kadar güçlüydü, umursamazdı
çünkü karşısına çıkan şeye sahip olmak dışında verdiği duygu ya da hasar adamın umurunda
bile değildi. Adamdaki bu hal, bir üstünlük duygusuyla karşındakine istediği an sahip
olabileceğini bilme haliydi. Özge bu duyguyu da iyi biliyordu çünkü o da kendi üstünlüğünün
farkında bir fetihçiydi. Ne kadar istendiği ya da sevildiği hiç umurunda olmayan, sadece kendi
istekleri üzerine yoğunlaşan bencil, tek taraflı, sadece alan, hiç vermeyen bir fetihçiydi. Kendi
kendine gülümseyip bu adamın tuzağına düşürdüğü kadınları düşündü, sonra kendi sahip
olduğu kadınları düşündü. Kendisini adamla kıyasladı. Kendisiyle birlikte olmuş biri,
yaşadığı cinsel doyumdan sonra bu adamla birlikte olsa acaba hangisinin daha etkileyici
olduğunu düşünürdü? Saniyeler içinde geçen düşünceler Özge’yi karşısındaki erkeğin
güzelliğinden etkilenmiş bir kadın modundan çıkarıp, rakibini tartan bir savaşçı moduna
geçirmişti. Adamın arkadan gelen sesi artık etkisi çoktan geçmiş bir müzik gibi geldi Özge’ye.
Sadık, “Seni bu kadar tehlikeli yapanın ne olduğunu görebiliyorum ama bu kadar basit
olamaz.” dediğinde, Özge önce Sadık’ın dediklerinden hiçbir şey anlamadı. Gerçekten ne
demek istediğini daha iyi anlayabilmek için tekrar ona döndüğünde, Sadık sırtını cama
dönmüş, pencerenin önündeki ısıtma ızgaralarına poposunu dayayıp oturmuş, Özge’ye
bakmaktaydı. Göğsünde kavuşturduğu kolları, üzerindeki gömleği öylesine etkili bir biçimde
germişti ki, adamın çıplak olmasından daha çekici, insanda üzerindeki gömleği yırtarak
çıkarma isteği uyandıran bir etki bırakabilirdi ama Özge’de değil. Özge bu adam gibilerini,
dünyada çok fazla sayıda olmasalar da, iyi bilirdi, çünkü kendini iyi tanırdı. Gayriihtiyarî
yapılmış gibi duran bu duruşlar, bu bakışlar Özge’ye karşısındakinin fiziksel olarak çok iyi
yapılanmış bir insanoğlundan ibaret olduğunu hatırlattı. O yapıya ulaşabilmek için saatlerini
koşarak, terleyerek, kendi kaslarına eziyet ederek harcayan ilkel bir insandı bu. Basit bir