You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Ada’nın ruhuna sahip olan, Ada’ya müziği öğreten, daha doğrusu hatırlatan adamdı Deniz. Bu<br />
adam, Ada’ya konuşmayı öğretmişti. Kemanıyla konuşmayı öğrettiği günden beri aslında<br />
Ada’ya sahipti, hiç bilmese de, hiç umursamasa da... Onu tanıdığında hayatında ilk defa<br />
kendisine dokunulmasını istemişti Ada, sınıfın en arkasında sessizce otursa da, onun gözlerine<br />
hiç bakmasa da, herkes onun etrafına toplandığında o hiç yaklaşmasa da, Deniz onu<br />
yeteneğinden dolayı kutladığında soğuk dursa da, Deniz onun ilkiydi. İlk aşkı. Kapının<br />
camındaki görüntüsünde kendine geldi, karşısında Duru vardı şimdi. Duru’nun kapıdan<br />
çıkabilmesi için hemen kenara çekilmeliydi. Duru yüzünde kocaman bir gülümsemeyle kapıyı<br />
açıp prova odasından çıktı, Ada’yı gördüğüne sevinmişti. Sevgiyle, “Özür dilerim Ada,<br />
umarım fazla uzun tutmadım çalışmamı. Ne kadar zamandır bekliyorsun?” dedi. Ada<br />
utancından zaten öne doğru eğilme eğilimindeki vücudunu iyice büktü, bakışlarını her zamanki<br />
gibi Duru’dan kaçırırken, “Ben şimdi geldim, önemli değil.” diye sakin cevap verdi.<br />
Ada konuyu kısa kesip içeri girmek istiyordu ama Duru kapıda durmuş hâlâ onunla<br />
konuşuyordu, “Deniz son yaptığın parçadan çok bahsediyor. Yarınki provanızda ben de gelip<br />
dinlemek istiyorum. Bana hep bu kız tam sana göre, birlikte çalışmalısınız diyor.” dediğinde<br />
Ada kendisine hiç sempatik gelmeyen bu öneriyi anlamadı. Sorgularcasına, “Nasıl birlikte<br />
çalışabiliriz?” dedi. Duru gülüp Ada’nın yanağından makas aldı. Ada, ne kadarda yumuşak<br />
elleri var diye düşünürken Duru heyecanla, “Şu senin yeni parçanı bu yılki gösteriye adapte<br />
etmek istiyor Deniz ve benim de koreogra<strong>fi</strong>sini yapmamı.” diye açıklayıp göz kırptı.<br />
Ada daraldı. Aynı ortamda olmaya üç dakikadan bile fazla dayanamadığı Duru’nun<br />
yanında, Deniz için bestelediği parçayı çalmak, hele bir de onunla günlerce çalışmak...<br />
‘İmkansız’ diye tekrarladı içinden sessizce. Duru Ada’nın kriptonitiydi 5* , onun yanında olmak<br />
belki hemen öldürmezdi ama sonunda mutlaka tüm gücünü alır, süründürerek yok edebilirdi.<br />
Kendi düşünceleri arasında kaybolan Ada, Duru’nun içtenlikle hoşça kal demesiyle kendine<br />
geldi. O giderken prova odasına girdi. Aslında prova yapmaya hiç niyeti yoktu, prova<br />
listesinde adı bile yoktu ama kapıda Duru’ya yakalanınca rolünü oynamıştı. Başka nasıl<br />
açıklayabilirdi prova kapısının camından onu izlemesini.<br />
10 saat önce Ada...<br />
- 17 -<br />
“Boş çölün sonunda birbirinden daracık bir vadiyle ayrılan iki koca dağ o kadar<br />
görkemliydi ki, Ada kendini küçücük bir karınca gibi hissetti. Üzerinde tutunmaya çalıştığı<br />
atın hızı iyice artmıştı. Dağların büyüklüğü karşısında hissettiği şaşkınlık kovalandığını<br />
anladığında korkuya dönüştü. Üzerindeki kıyafetlerin ağırlığı sanki atın daha da hızlı<br />
koşmasını engelliyordu ve hemen peşinde olan atlılar nerdeyse yetişmek üzereydiler. Ada<br />
önce başında sarılı olan büyük örtüyü açıp attı, ardından sırtındaki pelerinin bağını boynundan<br />
çözdü ve geriye uçan pelerinin kendisine yaklaşmakta olan atlı adamlardan birinin suratına<br />
yapıştığını gördü. Pelerin adamı sarmalamış, içine almış ve sonra sanki içinde kimse yokmuş<br />
gibi yığılıp yerde kalmıştı, resmen yutmuştu adamı. Ada hemen üstünde başka kıyafetler var<br />
mı diye baktı, vardı. Üstündeki kalın gömleği çıkardı telaşla ve arkasına dönüp kendisine<br />
yaklaşmakta olan diğer atlıya denk gelecek şekilde rüzgara bıraktı. Gömlek adama dolanır
Change language