akilah-azra-kohen-fi

öğrenmesi Doğru’nun sayesinde başlamıştı. Kısıtlı imkanlarına rağmen, kardeşine sahip
olması gereken her şeyi verme isteği, Bilge’yi güdümlü bir füze gibi hedefe kilitlenen biri
haline getirmişti. Zorlukların üstesinden gelmek, krizlere çözüm bulmak en iyi yaptığı şeydi.
İçinde bulunduğu döngüden çıkmak için ne yapması gerektiğini kendini bildi bileli yapayalnız
düşünmüş, çözümleri beyninde sıralamış, elemiş, uygulamayı planlamıştı, bu düşünce
sisteminin bir ürünüydü psikoloji okuma kararı. Üniversite sınavlarına tek başına çalışarak
girmiş, burslu olarak psikolojiyi kazanmış ve devletin Doğru için verdiği cüzi bir miktar aylık
sayesinde, hiç kimseden hiçbir yardım almadan, birincil ihtiyaçlarını minimumda da olsa hep
karşılayabilmişti. Doğru’nun asal sayıdan kazandığı para epey işlerine yarayacaktı, en
azından ehliyetini alır almaz sahip olacakları yeni araba sayesinde Doğru’yla yapmak zorunda
kaldıkları uzun yürüyüşlerden kurtulabileceklerdi.
Son tırnağı da kestiğinde, bornozu içinde sessizce oturmuş televizyon seyreden Doğru
sabırsızca, tırnakları kesilmiş ellerini detaylı bir şekilde inceledi. Her bir tırnağa tek tek
bakarken, “Bu sefer 6360 dakikada uzadılar.” dedi.
Bilge tırnak makasını kutusuna yerleştirip kesilmiş tırnakları peçeteye toplarken, “Evet
Doğru, beslenmemize göre tırnaklarımız daha hızlı ya da yavaş uzayabilirler.” diye açıkladı.
Doğru incelemesine devam ederken, bilgisayar gibi didaktik bir şekilde, “D vitamini.
Güneşten aldığım D vitamini de var.” dedi.
Bilge alışık olduğu bu bilgi transferini yadırgamadan, “Evet, D vitamini de var... Çok geç
oldu Doğru, şimdi uyumalısın ki beyin hücrelerin kendi enerjilerini daha verimli bir şekilde
üretebilsinler.” dedi.
Doğru, kendi mantık dünyasında yaşayan her organizma gibi mantığına hitap eden şekilde
ikna olabilirken, en basit açıklamalar kaybolmasına yol açabiliyordu. Bilge çocukluklarından
beri Doğru’ya vücutsal fonksiyonlarla ilgili açıklama yapmak zorunda kaldığı için biyoloji,
kimya, astronomi gibi konularda çok geniş bir genel kültüre sahip olmuştu. Yapılan yanlış ya
da uydurma bir açıklama hemen Doğru’nun mantığı tarafından tespit ediliyor ve Doğru’nun
soru yağmuru altında açıklamadaki mantıksızlığı temizlemek epey vakit alabiliyordu. Tek bir
çare vardı: Her zaman doğruyu söylemek. Doğru’nun uygulayabilmesi için, nedenlendirilmesi
gereken komutlar, zamanla Bilge’nin bilgisinin kaynağı olmuştu. Doğru’ya, “Yatağına git,
yorgunsun.” dese duyacağı tek şey, “Neden?” olurdu. Komut vermek yerine bilgi vermek en
kolayıydı. Doğru tıpış tıpış odasına giderken, Bilge de etrafı toplayarak onu takip etti.
Ev boyatıldığı halde, Doğru, rakamlarla dolu kendi duvarlarının ellenmesine izin
vermemiş, boyatılması için çeşitli nedenler ileri süren Bilge, Doğru’nun mantığını bu konuda
ikna edememişti. Estetik kaygılardan tamamen uzak çalışan bu mantıkta sadece fonksiyonlara
yer vardı. İyi, kötü, güzel, çirkin gibi olgular asla Doğru’nun algılamasında yeri olamayan
kavramlardı. Doğru’nun mobilyaları değişirken odanın duvarları Doğru’nun karaladığı
şekliyle kalmıştı.
Bilge, Doğru’yu sakince soydu ve kendini adamış birinin, bir görevi yerine getirmesi gibi
özenle ona pijamalarını giydirdi. Sessizlik içinde, dikkati duvarlardaki sayılara takılan
Doğru, tam sayıları tekrarlamaya başlayacaktı ki, Bilge onun atletini pijama altının içine
sokarken hatırlattı, “Doğru!.. Sabaha kadar bu rakamları mırıldanacaksan bu gece
boyayabilirim bu duvarları! Anlaşmamızı unutma!”
Doğru hemen bakışlarını duvardan kaçırdı. Bilge’yi anladığını anlatan bir onaylamayla