akilah-azra-kohen-fi

Yığının daha yarısına bile inmemişlerdi ki, adam elindeki dergileri reyona yerleştirirken
merakla, “Darbe bir magazin dergisi için çok tuhaf bir isim.” dedi. Özge yaptığı işe devam
ederek, “Aslında konusunu düşünürsek hiç de değil.” diye cevap verdi.
Adam olduğu yerde durup Özge’ye baktı, sakin bir şekilde, “Darbeler yüzünden çok zaman
kaybetmiş, yaralanmış bir ülkede, darbe deyince ilk akla gelen şey magazin olmuyor küçük
hanım. Darbe dediğiniz zaman, ‘kim kiminle, nerede’den daha kapsamlı, daha karanlık bir şey
geliyor insanın aklına. Belki de aramızdaki jenerasyon farkından sizin darbe anlayışınızın
bizlerinkinden farklı olması da gayet normaldir.” deyip hiç kımıldamadan Özge’nin vereceği
cevabı bekledi.
Başta adamın cevap beklediğini anlamayan Özge, ayırdığı bilim dergilerini kucağına
alırken adamın kendisine baktığını fark edip ayağa kalktı. Birazdan söyleyeceklerinin iyi
anlaşılmasını istiyordu ve bu adam da anlayabilecek biri gibi duruyordu karşısında ve
elindeki bilim dergilerini tezgahın üstüne yığıp tozu silkelemek için ellerini birbirine
sürterken konuştu. “Aslında tam da sizin anladığınız anlamda anlaşılmasını istedikleri için
koydular bu adı. Dergiyi bulduğumuzda size göstericem. Bu öyle kim, kiminle, nerede dergisi
değil. Uzun yıllar boyunca kendi iğrençliklerini sanatçı, oyuncu, şarkıcı adı altında kamufle
edebilmiş, parayla fahişelik yaparken aynı zamanda medya patronlarıyla da ilişki yaşadıkları
için koruma altına alınıp kanallarda ülkenin ablası, annesi olarak programlar yapabilmiş,
hakketmedikleri halde yalanla dolanla halktan saygı, sevgi görmüş tüm bu dolandırıcılara
darbe gibi inecek, hatta magazin basınının tüm anlayışına da darbe vuracak bir dergi bu.
Yıllar boyunca çocuklara örnek gösterilip genç kızların onlar gibi olmak için çabaladığı tüm
yalancılara, yalanlarını detaylarıyla su yüzüne çıkararak bir darbe indiricez.” Özge, sanki
derginin kendisiyle ilgisi yokmuş gibi başlamıştı konuşmasına ama cümlesinin sonuna doğru
attığı kişisel savaş naralarıyla derginin bir parçası olduğunu net bir şekilde ortaya koymuştu.
Zaten bu saatte kim gelirdi aceleyle yeni çıkan ve adı hiç duyulmamış bir dergiyi almaya!
Adam kızın yeşil gözlerindeki alevi gördü, saygı duydu. Şimdi merak ettiği dergiyi
diğerlerinin içinden arayıp bulmak daha da önemli bir hal almıştı. Birkaç saniye hiç
konuşmadan birbirlerine baktılar, adamın gülümsemesi Özge’ninkiyle birleştiğinde dergiyi
bulmak için kaybettikleri bunca zaman sonunda birbirlerinin dostluklarını kazanmışlardı. O an
bilmese de, bu adam, Muammer Bey, Özge’nin ender dostlarından biri olacaktı zamanla.
Karşılıklı gülümsemenin hemen ardından sessiz bir anlaşmayla geri kalan dergi istifinin
başına yöneldiler. Sessiz ama huzurlu bir şekilde iki saat içinde bayideki her şeyi yerine
yerleştirmişlerdi. Saat sabahın 8’i olduğunda işleri bitmiş ama dergiden hâlâ bir iz
bulamamışlardı. Muammer Bey bayiiye uğramaya başlayan müşterilerine hizmet verirken,
Darbe’nin bayiiye hiç ulaşmadığından emin olan Özge de hayal kırıklığı içinde ama yılmadan
dağıtım şirketini aramaya başladı. Saat 9 olana kadar muhattap bulamadı. Dağıtım şirketinin
ilk raporu derginin başarıyla bayilere ulaştığı yönündeydi, ilk dört konuşmasında sakinliğini
korumaya çalışan Özge, konuştuğu dört değişik yetkiliden ve üç kere kesilen hattan sonra artık
öfke içinde bağırarak derdini anlatmaya başlamıştı. O kadar bağırıyordu ki, meydanda
işlerine giden insanlar Özge’nin derdinin ne olduğunu anlamak için durup ona bakıyorlardı.
Muammer Bey, Özge’nin yanına gelip dağıtım şirketine bizzat gitmesi gerektiğini, bu şekilde
zaman kaybettiğini hatırlattığında Özge elindeki cep telefonunu kapatıp cebine koydu,
Muammer Bey’e teşekkür edip meydanın etrafındaki taksilerden birine doğru ilerlemeye