akilah-azra-kohen-fi

diye devam ediyordu. Bir an kafasını kağıttan kaldırıp içinde bulunduğu odaya bakan Bilge,
odada kamera olup olmadığını merak etti ama eğer varsa kameranın varlığından haberdar
olduğunun anlaşılmaması için etrafa bakınmaktan hemen vazgeçti. Sorunun cevabını, bir
önceki sayfadaki gibi cevap için ayrılacak yere kocaman yazdı: EMİN OLMAK.
Dördüncü soru gerçekten tuhaftı. ‘Neandartallar ile Homosapiensler arasında olduğu
söylenen kayıp halka sizce ne olabilir?’ Bilim dünyasınca onlarca yıldır tartışılan böyle bir
soruya elinde hiçbir veri olmadan cevap vermesi kendini aşağılamasıyla eşdeğerdi Bilge için.
Bu konuda bilgisi olmadığından değil, soru, sanki soruyu cevaplayan kişinin kesin bir cevabı
olması zorunluymuşçasına net bir şekilde sorulduğundan hadsizdi. Bu hadsizliğe katılmak
Bilge için aşağılayıcı olurdu. Sıkılıp arka sayfayı çevirdi, sıra gelmişti son sayfaya. ‘Sen
kimsin?’ Bilge bu sefer sayfayı doldurmak istemedi, kendi adının dev bir şekilde sayfada
gözükmesi Can Manay’a Bilge’nin arabadan indirdiği kız olduğunu iyice hatırlatabilirdi.
Sorunun altına adını ve soyadını yazarken kalbi ağrıdı Bilge’nin. Keşke başka biri olabilseydi
diye düşündü, diledi.
Başta boş bıraktığı birinci soruya geri döndü, tekrar okudu. ‘Kendinizi 5 kelimeyle
tanımlayın.’ Sorulara cevap verirken tek yapabileceğinin kendisine samimi olmak olduğunu
düşündü. Evet samimi olmalıydı. Yine sayfanın cevap için ayrılmış bölümünü tamamen
dolduracak şekilde beş kelimeyi yazdı: BEŞ KELİMEYLE TANIMLANAMAYAN
İÇERİKTE BİRİ.
Boşta kalan dördüncü soruya geri döndü. ‘Neandartallar ile Homosapiensler arasında
olduğu söylenen kayıp halka sizce nedir?’ Zaman nerdeyse bitmek üzereydi. Cevap alanını
dolduracak şekilde yazdı: BÖYLE BİR HALKA HİÇ VAR OLMAMIŞTIR!
Bilge ünlemini koyduğunda salonun kapısı açılmış ve Zeynep gözlüklerinin üstünden bakıp
cevap kağıdını almak için elini uzatmıştı. Bilge sakince ayağa kalkıp kağıtları Zeynep’e verdi.
Zeynep duygusuz, “Beni takip et.” diyerek odadan çıktı.
Zeynep uzun koridorda kafası elindeki kağıtta yürürken, masasının önünde sinirli olduğu
vücut hareketlerinden belli olan genç bir kız, suratındaki öfkeli ifadeyle Zeynep’i
beklemekteydi. Kızın elinde, Bilge’ye verilen dosyanın aynısı vardı. Zeynep kıza hiç
bakmadan masasına otururken didaktik bir şekilde, “Biraz önce çıktığım odada soruları
cevaplayabilirsin, 15 dakikan var.” dediğinde kız öfkeli bir şekilde kaşlarını çattı ve sert
adımlarla odaya doğru ilerleyip Bilge’nin yanından tüm hiddetiyle geçerken Bilge kızı tanıdı.
Bölüme birincilikle giren Dilek Ayhan. Kızı tanıması biraz zaman almıştı çünkü normalde
sürekli toplu olan saçları fönlenmiş, rengi değişmiş, kalın kaşları alınmış ve kıza makyaj
yapılmıştı. Anlaşılan, Bilge odadayken burada Zeynep’le Dilek arasında bir şeyler olmuştu.
Durumun kendisi açısından nasıl da uygun bir atmosfer yarattığını düşünen Bilge, masanın
önünde, kendisine ne yapılması gerektiğinin söylenmesini bekledi. Bilge’nin cevaplarını
okuyan Zeynep kafasını kaldırdığında hemen sordu, “Niye böyle büyük büyük yazdın?”
Bilge değerlendirmenin Can Manay tarafından yapılacağını düşünmüştü. Şimdi yapacağı
açıklamayla Zeynep tarafından yargılanmayı istemiyordu ama yaptığı şeyi de açıklaması
gerekiyordu. Dikkat çekmeye çalışan bir ukala gibi görünmek istemiyordu. Yavaş, tane tane,
saygılı konuştu. “Kağıt yapımı için her yıl ortalama 4 milyar ağaç kesiliyor. Dünyanın en hızlı
büyüyen ağacı olan Paulownia, Çin’de yetişiyor ve ancak beş seneden sonra kesilecek
büyüklüğe gelebiliyor, en verimli kesim yaşı ise 11-18 yıl sonrası. Ben, dünyanın en büyük ve