akilah-azra-kohen-fi

üzerinde kolaylıkla dengede kalarak araziyi 180 derecelik bir açıyla tepeden incelemesi,
duruşu, üzerindeki kıyafet... Bilge de çocukluğundan beri ancak bedavaya bulabildiğinde
okuduğu çizgi romanlardaki kadın süper kahramanlardan birini görmüş etkisi uyandırdı. Kız,
uzun ince vücuduyla, üzerine giydiği tuhaf kıyafetle ve duvarın üzerinde rüzgara karşı duruş
şekliyle bir savaşçıya benziyordu. Kıyafeti gerçekten tuhaftı, siyah tayt üzerine giydiği uzun,
bol etek rüzgarın etkisiyle sanki dans ediyordu ve kızın üzerindeki kısa tişörtse uzaktan, sanki
dövüşte parçalanarak bu hale getirilmiş gibi duruyordu. Kısa bluzun altından görülen siyah
bluz sanki mayoya benziyordu. İşin daha da tuhaf kısmı, taksinin geri dönüp gitmesiydi. Bilge
tepeden kendilerine bakan kızla ilgili kime ne söylemesi gerektiğini düşünerek döndü gruba.
Can Manay, elindeki dürbünü suratından biraz indirmiş ve tepedeki kıza bakarken sanki
donup kalmıştı. Diğerleriyse kızın varlığından habersiz işlerine devam ediyorlardı. Can
Manay’ın kızı görmüş olması Bilge’yi rahatlattı, haber vermek zorunda kalmayacaktı. Ama
Can Manay’ın suratındaki ifade ve hâlâ kıpırdamaması enteresandı. Kızın Can Manay için
önemli olduğunu fark etti, o an kafasını çevirmeye karar vermişti ki, Can Manay’la göz göze
geldiler. Bilge daha önceden beynine gönderdiği emirde birkaç saniye gecikerek kafasını
çevirdiğinde Can Manay, Duru’ya olan bakışının Bilge tarafından fark edildiğini anladı.
Hemen başka gören var mı diye baktı, Bilge dışında kimse Duru’nun varlığından haberdar
değildi, rahatladı. Elindeki dürbüne benzeyen aleti tekrar suratına yaklaştırıp içine bakmaya
devam etti ama bu sefer bilerek kafasını eğdi çünkü Duru’nun uzaktan kendisine dürbünle
bakıldığını düşünmesini istemedi, arkasını döndü.
Bilge, Can Manay’ın arkasını döndüğünü görünce kaçamak bakışlarla tepedeki kıza baktı,
kız duvardan bir hamlede aşağıya atladı ve Bilge’nin zorlukla yürüdüğü engebeli yolda keçi
gibi sıçrayıp atlayarak hızla gruba doğru ilerledi. Kız yaklaştıkça Bilge kızın insanüstü bir
etkisi olduğunu düşündü. Kim böyle tuhaf giyinir ve böyle zor bir arazide bu kadar seri yol
alabilirdi? Kim Can Manay’ın kaçamak bakmasına neden olacak kadar esrarengiz olabilirdi?
Bu kız kimdi?
Duru arazinin ortasında durmuş, konuşan gruba bakarak indi yamaçtan, yaklaştıkça
kendisine bakan tuhaf gözlüklü kızın şaşkın ifadesine takıldı gözleri. Bu sönük insanların
bakışlarının kendisine böyle takılmasına alışıktı ama bir noktadan sonra kendisini rahatsız
hissetmesine yol açan bu bakışların farkında olduğunu onlara göstermek için, hep, gözlerini
ayırmadan geri bakardı gözlerinin içine. Duru, Bilge’nin kendisine saplanmış bakışlarına dik
dik bakarak karşılık verdi ama Bilge gözlerini kaçırmadan bakmaya devam etti. Duru
yaklaştıkça Bilge’ye daha da dikkatle baktı, Bilge’yse kendisine bakan bu güzel kızın neye
baktığını düşünerek iyice odaklandı ona. Selamlaşma umuduyla ilk gülümseyen Bilge oldu,
böylesine güzel ve çevik bir insanın gülümsemeyi hakkettiğini düşünerek gösterdi dişlerini
ama Duru, Ada’yla aralarında olan gerilimden sonra kendisinde acıma duygusu uyandıran
herkesten tiksinir olmuştu. Bu acınası, sönük yaratıklar sinsice sempati kazanıp ilk fırsatını
bulduklarında koparırcasına ısırıyorlar diye düşündü ve Bilge’nin gülümsemesine, gözlerini
ondan yavaşça uzaklaştırarak karşılık verdi. Bilge kendini aptal gibi hissederek suratındaki
gülümsemeyi toparlarken yanaklarının kızardığını hissedip iyice kendine kızdı. Niye
gülümsemişti ki?! Hemen kafasını başka yöne çevirip elindeki dosyayı açtı, meşgul görünmek
içindeki küçük düşmüşlüğü silmeye iyi geliyordu. Bir gün bu kızla her şeyi paylaşmak zorunda
kalacağını bilmeden Can Manay’ın iki adım gerisine ilerledi. Can Manay’ın Duru’yu