akilah-azra-kohen-fi

aşka birisi olmaya çalışıyorlar ama hayat hepimizden daha akıllı, başkası olmamıza da izin
vermiyor. Sürekli şekil değiştiren yaratıklar haline geliyoruz, ta ki kendimize geri dönene...
Ya da ölene kadar.”
Bilge Ali’ye hitaben, “Eğitim önemli diyorlar ya, hani herkes eğitilmeli falan. Bence
senelerce eğitim adı altında işkenceye maruz kalıyoruz. Yanlış eğitim alınmadığı sürece
daima bir umut var. Sizin için hâlâ bir umut var Ali Bey.” dedi.
Ali kendisiyle konuşan kızı gözlerini yoldan ayırmadan, özellikle dikiz aynasına
bakmamaya gayret göstererek dinlemişti. Kızın lafı bitince tam Can konuşmaya başlayacaktı
ki, Ali kendini tutamayıp kıza cevap verdi. Amacı Can’ı susturmak değildi ama kendini ifade
etmesi şart gibi hissetti. “Ben üniversite mezunuyum. Hatta hâlâ bir eğitim alıyorum.” diye
açıkladı.
Bilge’nin Can’a kaymak üzere olan dikkati hemen Ali’ye döndü. “Ne eğitimi?” diye sordu.
Ali, “Master.” diye cevapladı. Bilge, “Üniversitede ne okudunuz?” diye sordu. Ali, “Ziraat
mühendisliği.” dedi. Bilge kendi tezini ispatlamak istercesine, “Peki niye şoförlük yerine
ziraat mühendisliği yapmıyorsunuz?” diyerek devam etti.
Ali konuşmaya devam etmek istiyordu ama Can’a da saygısızlık yapmak istemiyordu. Dikiz
aynasından Can’a baktı. Can, “Devam et” diyerek onayladığında Ali gözünü yoldan
ayırmadan, “İki sebepten dolayı. Birincisi, bu iş daha fazla kazandırıyor.” dedi. Bilge
sabırsızca, “İşte! Bu da bahsettiğim etkenlerden biri, para! Para uğruna asıl olduğumuz kişiyi
feda ediyoruz. Bizi sistemin parçası olmazsak açlıktan ölebileceğimize inandırıyorlar.”
diyerek lafa girdi.
Ali’nin gözü ara ara Can’daydı, kızla konuşmak istiyordu ama bunun Can’ı rahatsız
etmemesi de önemliydi. Bilge’nin cümlesini düzeltti. “Tam olarak öyle değil. Birini, özellikle
de kendimi feda etmiş değilim, çünkü ziraat mühendisliğini ileride kendi çiftliğim olsun diye
okudum. İyi bir toprak için para biriktirmem, iyi bir çiftlik için de kendimi daha fazla eğitmem
lazım. Şoförlük bana bu iki ihtiyacı da karşılayacak zaman, para ve Can Bey’le olmak da
denge veriyor. Sistemle ilgili düşüncenizeyse katılıyorum.” dedi.
Bilge adamın samimi ve zarif konuşmasına şaşırmıştı. Bir an durakladıktan sonra istem dışı
bir şekilde, oturduğu yerden bir gıdım öne gelerek Ali’yi daha iyi görüp dinlemeye çalışırken,
“Master’ı niye yapıyorsunuz?” diye sordu. Ali, “Organik tarım yapabilmek için alınması
gereken bir sürü sertifikalı eğitim var ve oldukça pahalı. Master bu programlarda almam
gereken tüm bilgiyi bana veriyor, üstelik bursla.” diye açıkladı.
Bilge ilgili, “Ne zaman karar verdiğiniz bunu yapmak istediğinize? Yani çiftçiliğe?” dedi,
sakinleşmişti. Ali, “Hiç düşünmedim. Toprakta yetişen bir şeyi seyretmeyi severdim hep,
sonra onu yemeyi. Kendimi bildim bileli. Ama bu öyle söylenmesi havalı bir şey
olmadığından bu konuda çok konuşmuyorum.” dedi gülümseyerek.
İkisi konuşmaya devam ederken Can ilgiyle iki genç insanın adım adım bağ kurmasını
izledi. Ali’yi ilk defa bir kızla sohbet ederken görüyordu. Daha önce onu bir kadını azarlarken
görmüştü, kucağında taşırken de ama sohbet ilk defaydı. Bilge’ye baktı, kızda insanı deşifre
eden bir şey vardı. Konuşma ihtiyacı hissettiren bir şey. Tanıdığı bir şey. Can’ın kendisinde
de olan bir şey. Kız Can’a dönüp konuşmaya başladığında Can kızla ilgili teşhisini
koyamadan düşünceleri dağıldı.
Bilge, “Yanlış anlaşılmasın, ben kişinin kendi potansiyelini doldurması için sadece tek bir