akilah-azra-kohen-fi

ona, Şadiye’nin ortama zor ısınan manik karakterinin nasıl ehlîleştirilmesi gerektiğini
öğretmişti. Şadiye’nin anaç tavrı aslında sadece tombulluğundan gelen, kendini kamufle etmek
için kullandığı bir şeydi, özünde var olmayan ama çevresindekilerin ona yakıştırdığı bir şey,
imaj. Şadiye kendi içinde, güzel kızlara savaş açan bir karakterdi. Güzel gördüğü bir şeye
samimiyetle yaklaşır, sevgiyle onu en ince detayına kadar inceler ve zayıf noktasını bulduğu
anda kendi üstünlüğünü göstermek için pasif bir şekilde saldırırdı. Şadiye’nin tehlikelerinden
uzak durmanın tek yolu ya çirkin bir kadın olmak ya da sürekli olarak ona muhtaç olmaktı.
Şadiye’nin Duru’dan sonra ortama girip Can’ın tüm dikkatinin Duru’da olduğunu keşfetmesi
an meselesi olurdu ve Can böyle bir durumu ortadan kaldırmak için önce Şadiye’yi
karşılamayı istemiş, ona koşulsuz vereceği yarım saatin gecenin geri kalanı açısından stratejik
önemini iyi hesaplamıştı.
Şadiye ilgiyle, “Kimler katılacak bize?” diye sordu. Ne de olsa ilk defa Can Manay’la
sosyalleşecekti ve bu özel geceye katılacaklar önemli olabilirdi. Can koltuğa yerleşirken,
“Pek fazla kişi değil. Sen, ben, Nihat, Aysun ve belki iki komşum.” diye cevap verdi. Şadiye,
“Bizim Nihat?” diye sorduğunda Can evet anlamında başını sallayarak onayladı. Şadiye
sevinmişti, “Aa ne güzel. Hiç aklıma gelmezdi senin kendi ortamında Nihat’la bir araya
geleceğin. Enteresan bir gece bu.” dedi.
Şadiye haklıydı, Can, Nihat’la normalde hiç kendi ortamında bir araya gelmemişti, Nihat
ülkenin en ünlü gay şarkıcılarından biriydi. Çok eğlenceli olan bu adam, aynı zamanda çok
popüler bir yarışma programının da sunucusuydu. Yakın ilişkilerde güvenilmez olan Nihat,
böyle bir davette Can’a çok uygun bir isim gibi gelmişti. Ortamda eğlenceli bir gay olması
herkesi hafifletebilir, Can’ın Duru’yla daha rahat sohbet edebilesi için fırsatlar yaratabilirdi
çünkü Nihat dize gelmez bir güzel erkek hastasıydı ve Deniz’i görür görmez tüm konsantresi
ona kayacak ve şovmen kişiliğiyle onun etrafında dolanıp duracaktı. Aysun ise sosyetenin en
çok tercih ettiği estetisyendi. Yaptığı işi en iyi şekilde yapan, müşterilerine uyguladığı
teknikler kimse tarafından anlaşılmayan çok profesyonel ve güzel bir kadındı. Aysun dört
yıllık evliliğinden yeni boşanmıştı, tehdit etmeyen güzelliği ve flörtlere açık haliyle böyle bir
dişinin de ortamda olması çok yerinde bir karar gibi gelmişti Can’a. Belki gecenin sonunda
Deniz’le aralarında bir elektriklenme bile olabilirdi. Aysun, Duru’dan daha güzel değildi ama
etkileyici, sempatik, ifade gücü yüksek, en önemlisi de, bir esrar içicisiydi. En azından joint
konusunda Deniz’le ortak bir yanları vardı ve bu bile Can için umut vaat ediciydi. Can sohbeti
devam ettirmek amacıyla, “Aslında bakarsan benim de ama senin Nihat’ı sevdiğini biliyorum
ve evimde eğlenmek istedim bu gece.” dedi. Şadiye oturduğu yere iyice yayılırken, “Aysun
kim?” diye sorduğunda Can kısaca, “Aysun Demir.” diye cevap verdi.
Şadiye ismi tanımıştı ama hiç renk vermedi çünkü daha üç gün önce Aysun Demir’e
suratındaki kırışıklıklara kolajen enjekte etmesi için iki bin ödemişti. Sosyal bir ortamda bir
arada olmak biraz garip olacaktı ama neyse ki kadın profesyonel biriydi.
Şadiye’nin yarım saat ardından Aysun geldi. Aysun, Şadiye gibi egosu yüksek kadınlara
diğer erkeklerin yanında nasıl davranması gerektiğini çok iyi öğrenmişti. Sürekli dinler, asla
kendinden bahsetmez, karşısındaki kişi dünyanın en ilginç kişisiymiş gibi davranırdı, tüm iyi
doktorlar gibi.
Aysun ve Şadiye sokakta mendil satan çocuklar hakkında içleri acıyormuşçasına sohbet
ederlerken Can onları izledi. Oynadıkları sohbet oyununun farkında iki insan, gerçekte