akilah-azra-kohen-fi

olmadığını, aydınlıkta dikkat çekmeyen bir şeyin karanlıkta çok parlayabileceğini ve
yeminlerin her zaman bozulabileceğini.
- 41 -
Sıcak bir banyodan sonra yaşadıklarının gerçekliğine alışmaya başlayan Özge, bornozuyla
televizyonunun karşısındaki koltuğa oturdu. Murat Kolhan’la arabada olanlar aklına gelir
gelmez tüyleri diken diken oldu ve kalp atışları hızlandı. Adamın vücuduna yapışan dar
gömleğinden, toprak yolda güneşin altındaki ihtişamını ve arabanın içinde kendisini bir
hamlede çekişini geçirdi kafasından. Bu davranış, istediği her şeyi almaya alışık bir adamın
emrivakisi değil de içindeki ihtirası korkusuzca deneyimlemek isteyen bir erkeğin davranışı
olsaydı üzerinde düşünmeye değerdi ama Sadık Murat Kolhan da sahip olduklarına sadece
yenilerini katmak için motive olmuş bir tüketiciden başka bir şey değildi. Onlardan çok vardı,
niye istediklerini bilmeden isteyen ve elde etmek için savaşan, kazanınca da harcayan tiplerdi
bunlar. Çok iyi yaptığını düşündü adama haddini bildirmekle. Hele attığı tokat... Özge kalın
çıkık dudaklarını ısırdığında, yeşil gözleri kısıldı. Ya attığı tokat fazla kaçsaydı ve bu sabah
imzaladığı anlaşma hiç gerçekleşmeseydi? Düşüncesi bile ürkütücüydü, aniden tıkanan hayatı
bir anda kendi yatağına ulaşmak için en nihayetinde doğru yöne ilerleyen bir nehir gibiydi
şimdi. Masasının üstündeki dosyaya baktı, hâlâ orada olduğundan emin olmak istiyordu.
Derginin ilk sayısının tüm konularını içeren dosya, bilgisayarın yanında uygulamaya hazır
duruyordu. Şimdi bu dosyayı hayata geçirecek bir ekip bulmalıydı.
Aklına tüm bunlara sebep olan Can Manay denen adi herif geldi, bu akşam programının
kapanış bölümü vardı. Sehpanın üzerinden kumandayı alıp televizyonu açtı, iki haftadır bu son
bölümün ne kadar özel olacağıyla ilgili hemen hemen her reklam arasında fragman döndürüp
duruyordu kanal. Can Manay’ı ne kadar desteklediklerini düşündü, adam epey güçlüydü ama
kendisinin Can Manay’la işi bittiğinde o gücün altında ezilmesini izleyecekti. Çok güçlü olan
birine yapabileceğiniz tek şey onu kendi gücünün altında ezmekti, onun gücüne karşı savaşmak
anlamsız olurdu. Tam o sırada kanalda yine Vizyon Terapi’nin yaklaşık bir saat sonra
yayınlanacak son bölümünün sürpriz fragmanı dönmeye başladı.
Programı seyretmeye karar vermişti çoktan ama dönen bu fragmandan sonra merak da
etmişti bu ‘televizyonculuk tarihinde bir ilk’ diye bahsettikleri şeyin ne olduğunu. Televizyonu
Vizyon Terapinin yayınlanacağı kanalda bıraktı, bornozunun içine iyice sarmalanıp arkasına
yaslandı, düşüncelerin onu ele geçirmesine izin vererek aklında bin düşünceyle ve bomboş
gözlerle reklamları izlemeye başladı.
Reklamlar yasaklansa dünya daha verimli bir yer olurdu, yalan söylemekten para kazanan
bir grup insanın reklamcılık yapamayınca politikada şanslarını deneyeceklerini düşünüp içi
sıkıldı, neyse ki reklamcılık sahtekarlar için bir mıknatıstı ve her varoluş kendi içinde bir
nedene sahipti. Bir sürü aptal politikacının yerine, kafaları iyi çalışan yaratıcı sahtekarların
geçmesi bu gezegeni umudun kaybolduğu bir yere döndürebilirdi, hem de çabucak. Sonuçta
Hitler propagandayı kullanan ilk politikacı değil miydi? Hitler’in hitabet gücünün arkasındaki
isim, tüm konuşmaları yazan, propagandaları organize eden Joseph Goebbels üniversitede
edebiyat okumuş, gazetecilik yapmış, aslında sadece reklamcı olması gerekirken politikaya
atılmış biriydi. Hitler’in Propaganda Bakanı bu adam, yaklaşık 17 milyon insanın ölmesine ve