akilah-azra-kohen-fi

Duru’nunkilerden ayrıldı ama Can aralarındaki boşluğu hızla ona yaklaşarak doldurdu.
Duru’yu incitmek istemiyordu ama gitmesine izin veremezdi, bundan başka şansı yoktu,
biliyordu. Kendi kısrağını ehlîleştirmek zorunda hissedercesine yapıştı yine dudaklarına.
Duru’yu daha da sıkı kavradı boynundan ve Duru her geri çekilmeye çalıştığında bedenlerinin
ayrılmaması için iyice ona kenetlendi. Arabanın yanındaydılar şimdi, Duru’nun geriye
gideceği yer kalmaması için hızla Duru’yu arabaya doğru ittirdi ve kızın yukarı kalkan dizini
kendi bacağıyla kenara alıp bacaklarının arasına girdi. İşte Duru bu an ciddi bir hata yaptığını
anlayıp bacaklarını kapatmak için olanca gücüyle bacaklarını kastı çünkü Can’ın penisini
şimdi tam bacaklarının arasında hissediyordu. Neyse ki Duru, güçlü bacaklara sahip olan ve
onları nasıl kullanması gerektiğini bilen güçlü bir balerindi. Bacaklarını kapayabildi. Ama
Can’la boğuşurken nefes almak için ağzını aralamak zorunda kalmıştı ve şimdi dudaklarının iç
kısımlarında gezinen Can’ın dilini hissediyordu. Bunca şiddetin arasında Duru bir an da olsa
aklını durumdan alıp o an hissettiği duyguya verdi, Can Manay’la öpüşmek güzeldi, tecavüze
uğramak üzere olması dışında.
Duru, Can’ın omzuna geçirdiği tırnaklarının nihayet gömleğin kumaşını yırtıp ete girdiğini
hissettiğinde bir an durakladı ama Can şimdi sadece onu öpmüyor, aynı zamanda da
sürtünüyordu. Tırnağını daha da derine gömmek için parmaklarını iyice kastı Duru, bu adam
ne kadar iyi öpüşüyor olursa olsun kendisine tecavüz edemeyecekti. Can’ın dudaklarını emen
nefesi bir anda mırıltıya dönüştü. “Sen benimsin.” dedi ve Duru’yu aniden bıraktı.
Duru, Can’ın geri çekilişini fırsat bilerek kollarıyla onu ittirip ona vurmaya başladı ama
Can iyice geriye çekilmişti artık, Duru’nun yumrukları havada savruluyordu. Can üç adım
kadar geriye gittikten sonra ancak Duru kendine gelebildi ve Can’ın bir sonraki atağının
olmayacağını anladı. Şimdi karşısında durmuş sadece ona bakıyordu. Duru elindeki kanın
adamın omzundan geldiğini gördü. Tırnakları resmen derisini delmişti ama Can’ı uzaklaştıran
şeyin acı olmadığına emindi çünkü Can Manay boşalmıştı. Pantolonunun önü ve Duru’nun
eteğinin bir kısmı ıslaktı. Bir an karşı karşıya sadece birbirlerine baktılar. Duru şoktaydı,
Can’a doğru iki adım attı tereddütle ve bir an bekleyip son bir adımla yaklaşınca hiddetle onu
tokatladı. Birinci tokadı attıktan sonra Can hiç kıpırdamadan karşısında durdu öylece ve Duru
ikinci tokadı da attı şaşkınlıkla ama Can tepkisiz, teslim olmuş kendisine bakıyordu,
gözlerinden başka bir şey göremiyordu Duru. Can sakince avcunun içinde tuttuğu araba
anahtarlarını uzattığında Duru önce almakta bir an tereddüt etti ama sonra hemen anahtarları
aldı, arabaya binerken dönüp, “Sapık!” diye haykırdı yüzüne.
Duru gitmişti ve Can ne hissettiğini, hissetmesi gerektiğini bilmiyordu. Uçsuz bucaksız
karşısında uzanan denize bakarken aklındaki tek şey Duru’nun muhteşem teniydi. Dudaklarının
hissi geldi aklına... O dudaklar her şeye değerdi. Bunca bekleyişten sonra ona dokunabilmiş
olmak bile önemliydi. Kendini galip gibi hissetmiyordu ama yine de zafer sigarasını yakmak
istedi, cebinden çıkardığı sigarayı yaktı, derin bir nefes aldı. Dumanı ciğerlerine çekerken
pantolonundaki ıslaklığa baktı. Resmen boşalmıştı!.. Duru’yu zorla öpmüş ve bacaklarının
arsına girip boşalmıştı! İçine aldığı duman kalbini kapladı, zehri dışarı verirken iyice kendine
geldi. Duru bir daha asla onu görmek istemeyecekti. Kim bilir nasıl korkmuştu, kim bilir nasıl
bir şoktaydı. Nasıl yapabilmişti? O an her şey ne kadar da doğal gelmişti ama az kalsın
tecavüz edecekti. Hayır! Asla Duru’yu incitmezdi!.. Ama incitmişti. Çiçek geldi aklına. Eti
haklıydı, bir an olsun bile kendini bırakmamalıydı. Elindeki sigarı parçalayıp yere attı.