akilah-azra-kohen-fi

korunmasız durduğu geldi aklına. İçi acıdı yine. Bir kendi kolları arasına alsa onu, bir daha
asla bırakmazdı. Oturduğu yer rahatsız etti, kalkıp hızla turladı salonu ve yine de
rahatlayamadı.
Bahçeye çıktığında havanın soğukluğu çıplak vücudunda gezindi ama bu duygu iyi geldi.
Kendi içinde hissettiği yoğun duygulardan sonra fiziksel bir farkındalığın vücudunu uyarması
iyi gelmişti. Dünyanın gerçekliğini hatırlatması diye düşündü. Yaşadığı bu duygular uzun
süredir anlayamadığı bir düşünceyi o an anlamasını sağladı. Vücudunu jiletle kesen insanlar
daima muamma olmuştu Can için. Mazoşist değillerse niye böylesine acı versinlerdi ki
kendilerine? Şimdi anlayabildi, belki de hissettikleri duygular bedenlerine o kadar büyük
geliyordu ki, kendi fiziksel gerçekliklerini hatırlamak için fiziksel acıya ihtiyaç duyuyorlardı.
Çıplak ayaklarıyla toprağı hissederek bahçede yürüdü, Duru’nun perdeleri diye düşündüğü
pencereye doğru ilerledi. Büyük tellere sarılmış sarmaşık arada bir duvar gibi yükselse de,
yatak odası ikinci katta olduğundan kolayca görebiliyordu. Evde hiç ışık yoktu, muhtemelen
uyuyorlardı. Deniz’in uyurken Duru’ya sarıldığı aklına geldi ve tekrar içi sıkıştı. Orada
öylece dikilmiş pencereye baktığının farkına varınca, kendi bahçesinin çıkışına doğru yürüdü.
Kapıdan dışarı çıkmayı ve sokakta Duru’yu bulmayı hayal etti. Kafasında, Duru’yu şimdi
görebilmenin heyecanıyla merdivenin başında, üzerinde sadece donuyla öylece kapıya
bakakaldı. Bu fantezisi sadece birkaç dakika daha sürdü. Duru’nun şu an uyumakta olduğunu
kendi kendine söyleyip evin giriş kapısına doğru ilerlerken, sarmaşıkların arasından onların
bahçesinde kimsenin olmadığına emin olmak için baktı. Bahçe bomboştu. Evine doğru
ilerlerken son bir kez daha kafasını Duru’nun yatak odasına doğru kaldırdığında, yatak
odasının penceresinde Duru’yu fark etti, durdu.
- 79 -
“Bayılıyorum bu müziğe!” demişti Murat, eliyle müziğin ritmini tutup zıplamaya başlayarak.
Murat dans ederken yanlarından geçen bir grup insan başını okşadı, bazıları sırtına vurdular,
bazılarıyla da Murat ellerine değip selamlaştı. Sanki herkes tanıyordu onu ve seviyorlardı da.
Murat insanlara sevgi gösterisinde bulunurken zıplamaya devam ediyordu. Bilge, ciğerlerinde
müziğin ritmini fiziksel olarak hissedecek kadar yapışmıştı hoparlöre ve bakışlarını Murat’tan
ayıramadan onu izledi.
İzlendiğinin farkında olmayan, daha doğrusu, izlenmek umurunda olmayan Murat zıplarken
Bilge’ye döndü, sanki o an onu yine yeni görmüş gibi kocaman gülümsedi, zıplamaya devam
ederken kollarını kocaman açıp sarıldı Bilge’ye. Murat’ın terli vücudu ve suyla ıslatıldığı
belli olan sırılsıklam saçları Bilge’yi biraz rahatsız etse de, bu ilginç kucaklaşmanın aniliği
çok tuhaf gelse de, Murat’ın tuhaf bakışları aklının pek de yerinde olmadığını gösterse de,
Bilge onun sarılmasına karşı koymadı. Kalbi göğüs kafesini dövercesine çarparken, hayatında
beğendiği tek insanın kendisine dokunmasına izin verdi. Bu cinsellik içeren bir sarılmadan
çok, bir sevgi gösterisi gibiydi. Bilge, sarılması bitince Murat’la konuşacağını ümit ederken
Murat aniden bedenini Bilge’ninkinden uzaklaştırıp elini kendi ıslak avucu içine aldı ve onu
çekiştirerek zıplaya hoplaya kalabalığın içine daldı. İnsanların arasından sıyrılarak geçmek
için çaba gösteren Bilge, kolunu çeken Murat’ın yol boyunca karşısına çıkanlarla da dans
ettiğini, çarptığı herkese dokunarak sevgi gösterdiğini görünce herkesi tanımasına ve bu kadar