akilah-azra-kohen-fi

kadınların üye alınmadığı bir sistemle çalışıyordu. Buraya Cennet diyorlardı. Cennet’te vakit
geçirmek için iki şart vardı: Bir, güvenilir; iki, ödeyebilecek güçte olmak.
Hanım, Can Manay’ı televizyonlardan tanımasına rağmen yeni tanışmış gibi davranarak
Can’dan kendisine ‘Can’ diye hitap etmesini istedi. Can kadının adının Can olmasına şaşırıp
sormaya kalktığında, Ali, “Hanımefendi benim için Ali, sizin için de Can’dır, buraya kabul
edilen herkes hanımefendiye kendi adıyla hitap eder.” diye açıkladı. Can karşısındaki kadının
gözlerine baktı dikkatle, temkinli bir şekilde. Bir süre sadece bakıştılar. Hanım, “Bizi
bulduysan seçilmiş birisin, bunu biliyoruz, şimdi anlamamız gereken neye ihtiyacın olduğu.”
deyip çantalı adamın yanına geçerken, “Anlat Can dinliyorum.” dedi. Can kendisinden tam
olarak ne beklendiğini anlamak için Ali’ye baktı, Ali, “Burdan sonrası senin yolculuğun
olacak Can, ben seni bekliycem, işin bitince çıkarsın.” dedi ve kadına dönüp, “Sadece
rahatlamak istiyordu, akşam programın son bölümü ve enerjisini geri kazansa iyi olur, bir de
bu ilk” dedi. Hanım anladığını anlatan bir hareketle başını sallayıp Ali’nin çıkmasını bekledi.
Ali kapıdan çıktığında hanım yanındaki sıska adamla önlerinde açık olan çantada
hazırladıkları şeye konsantre oldular. Ayakta öylece durmuş kendilerine bakan Can’ın
çekingenliğini fark eden hanım, yaptıkları işi sıska adama teslim edip yanına geldi. Can’ın
yatağın yanındaki koltuğa oturmasını işaret ederek kendisi de diğer koltuğa oturdu. Can artık
temkinliydi. Ciddileşmiş, Ali’nin kendisini nasıl bir şeyin içine soktuğunu sorgulamaktaydı
beyninde. Hanım sanki düşüncelerini okumuş da cevap veriyormuşçasına, “Ali sana hayatının
en büyük iyiliğini yaptı, değerini bil, paranoyaklığı bir kenara bırak ve 10 dakika içinde
merak ettiğin her şeyi sor, sonrasında susup beni dinleyeceksin.” dedi. Can belki daha önce
böyle bir olasılığı hesaplamadığı için heyecanlanmış ama salaklaşmamıştı, hemen kadına
haddini bildirerek, “Önce siz anlatın sonra ben sorularımı sorayım, böylesi daha mantıklı.”
dedi. Hanım suratındaki gülümsemeyi bozmadan, “Burada mantık yoktur Can, sorularını
bekliyorum.” dedi. Can ilk 30 saniye soracak bir şey bulamadı ve ilk sorusu, “Burası yasal
mı?” oldu. Hanım daha önce belki 50 kere cevap verdiği belli olan bu soruya, “Kanunları
bizim için esnetmeye, hatta değiştirmeye hazır müşterilerimiz var Can, merak etme burada
kimseye zarar vermiyoruz.” diye cevap verdi.
Can hemen, “Nedir burası?” dedi. Hanım, “Burası kafası karışmış insanların ihtiyaçlarına
bitkisel yollarla cevap verdiğimiz bir enstitü” dediğinde Can yüksek sesle, “Enstitü?” diye
sorguladı. Hanım, “Enstitü, günlük yaşanmışlıkların üzerimizde yarattığı kimyasal
dengesizlikleri sadece organik-bitkisel yollarla düzelttiğimiz bir enstitü.” diye açıkladı. Can,
“Anlamadım!?” diye çıkıştı. Hanım yılmadan, “Biz, antik dönemlerden kalma birçok tekniği
günümüz teknolojisiyle birleştirip beynin o anki kimyasal ihtiyacına cevap verecek bitkisel
kürler yaratıyoruz, her şey kişiye özel hazırlanıyor, asla enjekte kullanmıyoruz, tabii başta
kanını almak dışında.” dediğinde sıska adam elinde şırıngayla Can’ın yanına gelmişti bile.
Can telaşla karşı çıkarak, “Kanımı almak mı! Asla olmaz böyle bir şey!” dedi ama hanım
sabırla açıklarken kalkıp çantanın içinden bir tüp aldı, “Kanını alıp bu tüpün içine koyacağız
ve yaklaşık dört dakika içinde sahip olduğun alerjiler, tabii eğer varsa, ve uygulayacağımız
terapide bize zorluk çıkarabilecek dikkat edilmesi gereken hastalıkların hepsini, daha doğrusu
bizi ilgilendiren kısmını analiz edeceğiz ve sadece senin kimyana göre bir terapi
hazırlamamız 10 dakika sürecek. Yani bundan yaklaşık 20 dakika sonra dünyada seni
etkileyen tüm negativiteden kurtulup kendi kimyasal dengenin Nirvana’sına ulaşabileceğin bir