akilah-azra-kohen-fi

ama Can’ın karmaşık düşünceleri suratından anlaşılıyordu. Arzum, “Bu illa üç gün üst üste
olmak zorunda değil.” dedi. Aslında istediği üç gün boyunca Can Manay’la bu eve ya da
başka herhangi bir yere kapanmaktı ama Can’ın suratında gördüğü sorgulayan ifade bunun
mümkün olmayacağını zaten söylemişti bile Arzum’a ve o da hemen mümkün olabilecek
şekilde değiştirmişti planını. Can suratındaki karmaşayı dindirerek, “Neden?” diye sordu.
Arzum uzandığı yerde dirseklerinin üstüne doğrularak samimiyetle, “Sana saygı duyuyorum...
Seninle evlenmeyi falan planladığım yok, bir planım yok daha doğrusu. Beni çok istemediğin
gayet ortada. Ama seni tanımak istiyorum. Beni tanımanı istiyorum. Yorgunum, birilerinin
beklentisi olmaktan yoruldum. Güzelliğim benim için bir lanete dönüşmeden önce gerçek
birilerinin yanında bir süre kalmalıyım. Yaklaştığım herkes sadece benden bir parça alıp
gidiyor. Beni zekanla aydınlatacağın üç gün bana iyi gelirdi... Terapi gibi.” dedi.
Can böyle bir sorumluluğun altına girmek istediğinden emin değildi. Arzum’un varlığının
tek bir değeri vardı, Duru’nun içindeki ateşi manipüle etmek için bir araçtı. Varlığı bu gecelik
fazlasıyla yeterli olacaktı ve geri kalan iki gün bu kızla ne yapabilirdi hiçbir fikri yoktu. En
son istediği şey becermek için eve çağırdığı birilerine terapi yapmaktı. Bir an kızgınlık
hissetti içinde, Arzum’u göndermeye karar verdi. Onun yerine arayabileceği en az 20 numara
vardı telefonunda ve Arzum’u araması büyük hataydı. Durumu nasıl toparlayacağını düşünerek
ayağa kalktı. Aralarındaki tüm cinsel enerji tamamen uçup gitmişti bile. Karşısında kendisini
becermesini isteyen kadın, bir an samimiyetle yardım isteyen, sığınak arayan bir kız çocuğuna
dönüşmüştü. Çok can sıkıcıydı. İçindeki kızgınlığın kaynağına inmeye başladığında
yaşlandığını hissetti Can, bir anda kızların sığınmak istediği babacan bir sevgiliye dönüşme
düşüncesi midesine saplandı. Silkelenip bu düşünceden çıkarken, “Bu gecenin gidişatına
bakarak geri kalan iki gün için konuşalım.” dedi. Konuşması daha çok bir öneri gibiydi, kız
kalkıp gitse çok önemli değildi ama yerine gelecek diğer kızlardan hiçbiri Arzum kadar taze
ve temiz değildi. Hepsi güzeldiler ama Duru’yu harekete geçirmek için güzellikten daha
fazlası gerekiyordu. Bu da Arzum’da var gibi duruyordu. Arzum, “Başka kural var mı?” diye
sorarken sevimli olmaya çalıştı. Can kafasını hayır anlamında sallarken aniden hatırlattı,
“Oyunumuzdan kimsenin haberi olmayacak.” dedi. Kız evet anlamında kafasını sallarken
çekici olmaya çalışıyordu. Arzum oyunun başladığını zannetmişti ama Can’ın biraz yalnız
kalıp Can Manay rolüne bürünebilmesi için kendini sıfırlaması gerekiyordu. Can yukarı çıkan
merdivenlere doğru ilerlerken tüm seksiliğini sergilemeye gayret gösteren kıza bakmadan, “Bu
gece saat 8’de hazır ol, bir şey istersen Ali’ye söyle gerçekleştirsin. Dinlenmek istersen alt
kattaki odayı kullanabilirsin. Saat 8 gibi misafirlerimiz gelecek.” dediğinde merdivenleri
tırmanmıştı bile. Gözden kaybolmadan önce, merdivenlerin tepesinde durup kıza döndü.
Arzum, şaşkınlık içinde ayaktaydı şimdi. Kızın konuşmasına fırsat vermeden Can, “Arzum’la
tanışmayı çok isterim. Umarım sen de Can Manay’la tanışmaya hazırsındır.” deyip suratına
çekici gülümsemesini taktı, Arzum’a göz kırptı ve kızın yukarı çıkmamasını umarak odasına
girdi.
Aşağıda kendi başına duran Arzum bir an yukarı çıkmayı düşündü ama ne yapacaktı ki çıksa
bile, anlamsız olurdu. Koltuğa oturdu tekrar ve öylece beklerken, açılan kapıdan gece için evi
hazırlamak üzere iki aşçı ve servis elemanından oluşan ekip girdi. Ekibin arkasından içeri
giren Ali kapıyı kapatıp, tedirgin bir şekilde koltukta oturan Arzum’a doğru gidip, “Arzum
Hanım, yapmak isteklerinizi gerçekleştirmek için burdayım. Odanız aşağıda hazır, evinizden