akilah-azra-kohen-fi

organlarımız, sindirim sistemimiz, aynı dozajda kan pompalayan kalbimiz varmışçasına, tek
bir ilacı tüm insanlığa uygun görmesi yetmezmiş gibi, aptal şekilleri benzetme tarzından insan
ruhunu beş ya da yedi tipe ayırması içler acısıydı.
Farklıysanız her anlamda mahvolmuştunuz! İlaçlar sizde diğerlerinde çalıştıkları gibi
çalışmaz, insanlar sizi koyabilecek kategori bulamayınca varlığınızdan rahatsız olurlardı.
Sanki toplum varoluşunuzun değerini biçmek için vardı. Her şeyin üretim kolaylığı yaratmak
üzere fabrikalaşma sistemine uydurulmak istendiği bu dünyada, tek gerçek tüketimdi. Birbirini
sürekli yargılayan milyarlarca insan virüsü! Tüketmek için bir aradaydık. Her anlamda
tüketen, tüketmek için üreten, tükenmek için doğan, doğuran yaratıklar olarak kendi
aptallığımızın kombinasyonlarında kaybolmuştuk diye düşündü Bilge.
Neyse ki bu aptal test ona Can Manay’ın asistanlığına giden yolu açmıştı. Can Manay’ın
yeni asistanı Bilge Görgün. Programının son bölümünden sonra yapılacak partinin
hazırlıklarında, Zeynep Hanım’a yardım için stüdyoya doğru yola koyulmuşken, insanlığın bu
kadar aptal olmasına şükretti. Testin cevaplarını içinden geldiği şekilde değil, bilgiyle
eğitilmiş beyninin mantığıyla seçmişti. Var olma savaşı vermeden içinde uykuya dalmış
karakterlerin sessizliğinde, beynindeki bilgiyi kullanarak yaşamak kolaydı. Kendi
bilinçaltındaki bu uyanışa yaklaştığından habersiz, sakin, Can Manay’ın stüdyosuna doğru
giderken içini çok nadir hissettiği bir duygu kapladı, umut.
Bu parti, sanki programa katılan izleyiciler için de tasarlanmış gibi gözükse de, aslında
sadece önemli ve ünlü kişilere yer verilecekti. O yayın dönemi içinde programa katılan her
ünlü davetliydi bu partiye. Organizasyonu üstelenen şirketin sahibi Suna Hanım, ülkedeki
hemen hemen herkesin tanıdığı iyi ve büyük bir üne sahipti. Devlet başkanının oğullarının
düğününden tut, mükemmel olması gereken tüm organizasyonlar en fahiş fiyatlara bu kişi
tarafından yapılırdı. Bilge adını duyduğu ve gazetelerden tanıdığı bu kadınla asistanlık
hayatının ilk gününde tanışacağı için heyecanlanmıştı. Oraya gidecek, sessiz bir şekilde
kimseyi rahatsız etmeden, sadece kendisinden bekleneni en iyi şekilde yapmaya çalışarak, bu
muhteşem organizasyonun bir parçası olmayı başaracağını düşünürken, hiçbir şey düşündüğü
gibi olmayacaktı. Bugün Bilge’nin içindeki uyanışın ilk günü olacaktı.
- 35 -
Can’ın çocuksu bakışları Ali’nin hınzır gülümsemesiyle buluştuğunda Can kahkahayı bastı.
İçtenlikle, sanki çok yakın bir dostuyla konuşur gibi, “Bu ne oğlum ya! Nerdeyiz biz?!” dedi.
Ali sadece gülümsemesini genişleterek sessizlikle cevap verdi Can’a.
Geçtikleri köhne heladan sonra vardıkları avlu bir seraydı. Üstü camla kaplanmış ve içerisi
bitkilerle, meyve ağaçlarıyla dolu, ağaçlarda yaşayan rengarenk kuşların bulunduğu tropikal
bir sera. Can, seranın ne kadar özenli, temiz ve profesyonelce dizayn edildiğine bakarken, Ali
yanlarındaki elma ağacından bir elma kopartıp ısırdı ve Can’a, “Burda her şey organik.” dedi.
Organik morganik, Can bulundukları yerin büyüklüğünü anlamaya çalışarak seranın cam
tavanına baktı, böyle bir bakışla tahmin edilemeyecek kadar büyük gözüküyordu. Yanlarına
uzun bacaklı, kalın dudaklı, kırmızı elbisesine rağmen periye benzeyen bir kız geldi.
Tereddütsüz Can Manay’ın ayakkabılarını çıkarmak üzere eğildi, Ali bir hamlede çıkardığı
ayakkabılarıyla Can’a örnek oldu. Can kızın ayakkabılarını çıkarmasına izin verdikten sonra,