volumen xxiii. - Archive ouverte UNIGE

177 COMMENTARIUS IN GENESIN. 178
3. Et benedicam benedicentibus tibi. Hic mira coacervant, ex quibus patot benedicere vel maledi-
se profert Dei benignitas, quod familiariter pacisciccre in aliquo, nihil esse aliud quam ad eius simitur
cum Abram: quemadmodum soient homines litudinem bene vel male precari. Sed eorum ca-
cum SOCÜ8 et paribus suis. Haec enim solennis est lumnia nullo negotio diluitur. Fateor saepe verum
foederum inter reges et alios formula, ut eosdem esse quod dicunt, sed non semper. Nam quum di­
sibi fore hostes et amicos mutuo promittant. Hoc citur, ut tribus Levi benediceret in nomine Dei,
certe inaestimabile est rari amoris pignus, quöd (Deut. 10, 8. Iesaiae 65, 16 et similibus locis), sa­
Deus se eousque nostra cauBa demittit. Quanquam tis constat Deum praedicari bonorum omnium fon-
enim unum hic hominem compellat, alibi eundem tem, ne aliunde ullam boni partem petat Israel. Quum
erga suos fidèles déclarât affectum. Communem igitur loquutio sit ambigua, concédant necesse est
itaque doctrinam colligere licet, Deum ita nos fa- hunc vel ilium sensum deligendum esse, prout rei
vore suo complecti, ut amicis nostris benedicturus et causae aptius convenit. Sumpsit autem Paulus
sit, ultionem de hostibus sumpturus. Monemur axioma quod inter pios omnes receptum est, ac pro
autem hac sententia, quantumvis paci studeant filii confesso haberi debet, totum hümanum genus ob-
Dei, nunquam tarnen illis hostes defore. Certe si noxium esse maledictioni : ideoque benedici sanctum
quis unquam tranquille se gessit inter homines, populum sola mediatoris gratia. Unde constituit,
ut merito esset amabilis omnibus, inter praecipuos foedus salutis quod pepigit Deus cum Abram, non
numerari potest Abram, neque tarnen hostibus ca- stabile nec firmum esse nisi in Christo. Sic igitur
ruit: quia diabolum habuit sibi adversarium, qui praesentem locum interpreter, quod Deus benedic-
improbos habet in manu sua, quos ad inferendam tionem promittat servo suo Abrae, quae postea fluet ac
bonis molestiam impellere non desinit. Non est
manabit ad omnes populos. Sed quia alibi fusius
igitur cur nos exanimet mundi ingratitudo, si multi
nobis gratis infesti sint, et nulla iniuria provocati
haec res explicanda erit, nunc tantum breviter per-
nocere studeant: sed hoc uno solatio contenu simus,
stringo.
quod commune Deus nobiscum bellum suscipit.
4. Et (Mit Abram. Haec verba arripiunt in
Ad haec suos Deus ad colendam cum omnibus bonis
erroris sui suffragium qui Deum putant Abrae lo-
fidem et humanitatem hortatur: et rursum, ut ab quutum esse in Charan. Sed facile refellitur cavil-
omni iniuria abstineant. Est enim hoc non vulgare lum: postquam enim profectionis causam interpo-
incitamentum ad fidèles iuvandos, quod si quid in suit, quia scilicet coactus esset Abram Dei mandate
eos officii contulerimu8, Deus rependet: nec medio- natale solum relinquere: nunc redit ad historiae
criter nos terrere debet, quod bellum nobis denun- contextum. Cur ad tempus substiterit Charris Abram,
«iat, si quem ex suis laedimus.
ne8cimus nisi quod illi manum iniecit Deus, ne
statim conspectu terrae potiretur, quam, licet adhuc
Benedicentur in te. Si cui locum hune restricte incognitam, patriae tarnen suae praetulerat. Nunc
accipere libeat, quod proverbiali figura sumpturi dicitur Charris egressus, ut inceptum iter confice-
sint Abrae nomen, qui filiis vel amicis benedicent, ret: quod etiam proximus versus confirmât, ubi
fruatur hoc sensu: hoc enim patitur linguae he- dicitur tulisse Sarai uxorem, et Lot nepotem suum.
braicae phrasis, ut dicaturfuturus Abram insigne Quemadmodum enim ductu et auspiciis patris pro-
felicitatis exemplar. Ego tarnen latius extondo: fecti erant ex Chaldaea: ita nunc dum est familiae
quia idem promitti hoc loco arbitror quod Deus caput Abram, quod a patre coeptum erat, exsequi-
infra (22, 18) clarius repetet. Atque hue me detur et absolvit. Quanquam fieri potest ut tunc
ducit Pauli autoritas, qui promissionem semini quoque hortatus fuerit eum Dominus ad pergendum,
Abraham, hoc est Christo, datam esse dicit qua- quia mors patris intervenerat, et secundo oraculo
dringentis et triginta ante legem annis (Gal. 3, 17). priorem vocationem confirmavorit. Hoc vero cer-
Atqui supputatio annorum fiagitat ut promissa tum est, laudari hoc loco fidei obedientiam: neque
sit in ChriBto benedictio, quum veniret in terram id simpliciter, sed constantem et perpetuum teno-
Chanaan. Ergo Deus (meo iudicio) benedicendas rem. Neque enim dubito quin dicere voluerit Mo­
pronunciat gentes omnes in servo suo Abram: quia ses, non poenitentia substitisse Charris Abram,
in lumbis eius inclusus erat Christus. Hoc modo quasi a recto vocationis suae cursu deflecteret: sed
non tantum significat ipsum fore exemplar, sed habuisse semper infixum animo Dei man datum.
causam benedictionis : ut sit tacita antithesis inter Itaque particulam hanc: Sicuti loquutus erat Domi­
Adam et Christum. Nam quum nascamur omnes
nus, ad primum oraculum referre malo, ut dicat
maledicti ex quo alienatus est primus homo a Deo,
hie novum remedium nobis offertur. Nec obstat
Moses in proposito suo stetisse, nec morte patris
quod ab ipso Abram minime petenda sit benedictio,
abruptum fuisse Studium obsequendi Doo. Caete-
quia dicitur hoc Christi respectu. Hie petulanter
rum hie nobis uno verbo praescribitur totius vitae
insurgunt Iudaei, ac multa scripturae testimonia
formandae régula: ne quid scilicet aggrediamur nisi
Deo autore. Quidquid enim de virtutibus ac offi-
Calvini opera. Vol. XXIII.