volumen xxiii. - Archive ouverte UNIGE

595 COMMBNTARIÏÏS IN GENESIN. 59&
hominem obtendunt, qui sibi apud crassum Tulgus
acquisierit imperium. Sed si hoc propositum habuit,
cur non etiam prospexit suis? Pilios quibus in
sublime vehendis operam dare suasisset ambitio,
sacerdotii honore abdicans, ad humile et gregarium
ministerium ablegat. Quis non videt divino potius
consilio quam humana prudentia occursum fuisse
impiis calumniis? ideoque honore privatos fuisse
summi et singularis viri haeredes, ne qua in eo
sinistra haereret suspicio? Verum ut taceam de filiis
et nepotibus, quod in persona Levi totum genus
suum traducit, in eo agnoscere licet non hominem,
sed angelum instinctu spiritus sancti loquentem, et
purum omni carnis aifeetu. ,• Caeterum priore loco
de crimine pronunciat: deinde poenam subiicit.
Crimen est, quod arma violentiae sint in eorum
tabernaculis : ideoque testatur se tarn lingua quam
corde abhorrere ab eorum consilio, quia pro sua
libjidine urbem una cum incolis exciderint. In verbis,
dissentiunt interprètes. Nam ni"O0 quidam accipiunt
pro gladiis, quasi dixisset Iacob, gladios
ipsorum scélérate fuisse pollutes sanguine innoxio:
sed rectius sentiunt qui vertunt habitationes : ac si
dixisset, iniustam vim penes eos habitaro, quia adeo
sanguinarii fuerant. Vocem "lDD pro lingua positam
esse ut aliis locis, non dubito: atque ita sensus
clarus est, quod Iacob ex animo detestetur patratum
a filiis scelus, ne ullum assensum lingua praebeat.
Quod ideo faoit ut sibi displicere inoipiant, et alii
omnes odio habere discant perfidiam cum saevitia
cpniunctam. Furor procul dubio perversum et caecum
irae impetum significat. Libido autem, moderatae
rationi opponitur, quia nullo iure grassati
sunt. In voce quoque "W variant interprètes.
Quidam taurum vertunt, ac putant allegorice notari
Sichimitas, quia satis robusti et validi erant ad
tuçndam vitam, nisi eos Simeon et Levi sua fraude
et perfidia énervassent. Sed diversa expositio longe
est aptior, quod murum subverterint. Nam sceleris
atrocitatem inde amplificat Iacob, quod ne aedificiis
quidem pepercerint filii.
7. Maledidus furor eorum. Tenendum est memoria
quod dixi, divinitus nos moneri per os sancti
prophetae, ut ab omnibus improbis consiliis alieni
simus. Yae pronunciat Iacob illorum furori : quorsum
hoc, nisi ut fraenum sibi alii iniiciant, et sibi
cayeant a tali saevitia? Quanquam (ut nuper
attigi), non satis fuerit puras servare manus, nisi
ab omni societate procul simus remoti. Etsi enim
non semper in nobis est, iniustam vim arcere,
vitiosa tarnen est dissimulatio quae ad consensus
Bpeciem accedit. Yaleat hie consanguinitas, et
quaecunque purum iudicium corrumpunt: quando
videmus sanctum patrem Dei mandate tarn severe
in fllios tonare. Iram Simeon et Levi
€p magis detestabilem esse pronunciat, quia et
initio violenta, et usque in finem implacabilis
fuerit.
Bividam eos in Iahacob. Yideri c quidem posset
absurda haec ratio, quod Iacob filios ordinans ecclesiae
patriarchas, et divini foederis haeredes nuncupans,
maledictionem ipsis denunciat beatae sortis
loco.' Necesse tarnen fuit a castigatione eum incipere,
quae locum faceret gratiae Dei, quemadmodum
in fine capitis- iterum repetam : poenam vero mitigat
Deus, dum honorificum Ulis in ecclesia nomen, iusque
integrum relinquit : imo incredibilis eius bonitas
ex inoptinato refulsit, dum poena Levi in sacerdotii
praemium fuit conversa. Dispersio tribus leviticae
a crimine patris habuit originem ne sibi perversa
illicitaque vindiçta placeret. Atqui Deus, qui initio
produxit lucem e tenebris, causam aliam invenit
cur dispersi essent hue et illuc Levitae, non tantum
absque probro, sed etiam cum magno honore, ne
quis scilicet terrae angulus probis doctoribus careret.
Denique speculators eos et praefectos suo
nomine in singulis partibus constituit, ac si aeternae
salutis semen ubique spargeret, vel emitteret gratiae
suae ministros. Unde colligimus quanto illi magis
optabile fuerit castigari ad tempus in suum bonum
quam impune in peccato suo iacentem putrescere.
Nee vero absurdum est, quum distribuitur terra, et
Levitis dantur urbes procul inter se dissitae, hac
causa suppres8a, diversam prorsus adduci, quod
Dominus sit ipsorum haereditas. Nam hoc unum
esse ex Dei miraculis nuper dixi, lucem ex tenebris
proferre. Si damnatus esset Levi in longinquum
exsilium, hac poena erat dignissimus : nunc gradatim
Deus illi parcit, dum vitam erraticam in paterna
haereditate assignat. Deinde remissa ignominiae
nota, posteros eius sub praeolarae legationis titulo
in diversas partes amandat. In Simeone duravii
quoddam, licet obscurum, maledictionis vestigium:
quia filiis eius non contigit sorte propria regio: sed
tribui Iudae fuerunt permixti, Bicuti habetur Iosue
19, 1. Postea profecti in montem Sehir, expulsis
inde Amalecitis, eorum ditione potiti sunt, ut scripturn
est 1. Chron- cap. 4, 40. Hie etiam perspieimus
quam heroicum fuerit peotus sancti Iacob, qui
decrepitus senex et exsul, in privato et ignobili lectulo
decumbens, tarnen quasi ex sublimi magni
regis 8olio provincias filiis suis adiudicat. Hoo
autem iure suo facit, quia sciebat apud se depositum
esse Dei foedus, quo nuncupatus erat terrae
haeres ac dominus, et simul autoritatem sibi vendicat
quatenus personam sustinet prophetae Dei.
Magnopere enim nostra interest, quum insonat verbum
Dei auribus nostris, eius effeotum fide apprehendere,
ac si eius ministris mandata esset eorum
quae pronunciant exsequutio, ideo etleremiae (1, 10)
dictum fuit: Eçce, constitui te super régna ut
plantes et evellas, aedifices et destruas. Sic passim