volumen xxiii. - Archive ouverte UNIGE

135 COMMENTARIES IN GENESIN, Ï36
cordas hominis mala est apueritia sua: nee addam ultra liquet Mosen de effectu memoriae loqui: nempe
ut percutiamomnevivensquemadmodum feci. 22. Post- quod re ipsa, certoque expérimente cognoverit Noah
Jiac omnibus diebus terrae, sementis et messis, fri- vitam suam curae esse Deo. Caeterum quum arcana
gus et aestus, et aestas et hyems, et dies et nox non sua virtute siccare posset Deus terram, vento usus
cessabunt.
est: eandem quoque rationem tenuit in siccando
mari rubro. Atque ita testatum esse voluit, quem-
1. Becordatus est autem Deus Noah. Nunc admodum aquas praesto ad obsequium habuerat
peculiariter descendit Moses ad illam alteram par­ ad iram suam exsequendam, sic nunc ad praestandum
tem, Noah spe salutis sibi divinitus promissae non remedium in manu sua esse ventos. Quanquam
fuisse frustra tum. Hecordatio ista de qua loquitur autem hie singularis refertur historia a Mose, doce-
Moses, non modo ad externam rei apparentiam (ut mur tarnen non fortuito surgere ventos, sed Dei
loquuntur) sed ad saneti quoque viri affectum re- iussu excitari; sicuti etiam dicitur (Psal. 104, 4)
ferri debet. Oertum quidem est, Deum ex quo celeres esse Dei nuncios; et ibidem, Deum super
semel Noah in suum praesidium reeeperat, nunquam alas eorum equitare. Denique elementorum varie-
fuisse illius immemorem: imo non minore miraculo tas, ac contrarii motus mutuique conflictus ad prae­
factum est ne suffocatus in ergastulo periret, quam standum Deo obsequium conspirant. Subiicit etiam
si in aquis demersus vixisset sine spiritu. Et paulo Moses alia adminicula quibus factum est ut minue-
ante dixit Moses, arcana Dei clausura retentas rentur aque, ac in suam stationem redirent. Summa
fuisse aquas, ne in arcam penetrarent. Sed quum est, Deum ut ordinem prius a se positum restitue-
usque ad quintum mensem fluctuaret in aquis area, rët, aquas revocasse ad fines praescriptos: ut aquae
mora ilia qua passus est Dominus servum suum coelestes, quasi concretae, in aëre pondèrent: àliae
anxie ac misère cruciari, quaedam videri potuit laterent in suis gurgitibus: aliae fluerent distinctis
oblivio. Nee dubium est quin cor eius yarie ae- alveis: mare quoque in sua mole consisterai;.
stuarit, quum se tamdiu protrahi cerneret: potuit 3. In fine centum quinquagmta dierum. Quidam
enim colligere sibi longius prorogatam fuisse vitam, totum tempus notari putant ab initio diluvii usque
quo reliquis omnibus miserior foret. Sei mus autem ad aquarum diminutionem ; atque ita comprehen-
quam nobis usitatum sit, Deum fingere absentem, dunt quadraginta dies quibus Moses continuam fuisse
nisi quum eius praesentiam clara experientia senti- pluviam retulit. Ego autem sic distinguo, quod
mus. Etsi autem promissionem, quam semel am- usque ad diem quadragesimum, novis subinde increplexus
erat, mordicus ad finem usque retinuit: menti8 aquae sese extulerint: deinde eundem fere
graviter tarnen varus tentationibus concussum fuisse statum tenueriDt centum et quinquaginta diebus:
credibile est: et Deus procul dubio data opera sic uterque enim numerus, menses sex, et paulo plus
exercuit eius fidem et patientiam. Cur enim non dimidio efficit. Dicit autem Moses circiter finem
triduo exstinctus est mundus? Et quorsum attinuit septimi mensis sic apparuisse aquarum diminutio­
aquas, postquam summos moDtes texerant, quindenem ut area subsideret in summo cacumine montis,
cim cubitis altius surgere, nisi ut Noah et eius vel fundum aliquem attingeret. Ac toto illo tem-
domestici, ad meditanda Dei iudicia melius assueporis spatio clarius ostendere voluit Dominus horfierent:
periculo autem defuncti agnoscerent se ex rendam illam mundi vastitatem non casu fortuito
mille mortibus ereptos? Discamus ergo hoc exem- terris incubuisse, sed illustre esse iudicii sui docuplo
recumbere in Dei providentiam, dum maxime mentum : liberationem vero Noah magnificum fuisse,
oblivio8us videtur: tandem enim ipsa auxilii decla­ et aeterna memoria dignum gratiae suae opus.
ration testabitur se fuisse nostri memorem. Quod Quanquam si mensem septimum a principio anni
si nos ad diffidentiam sollicitât caro, non tarnen numeres (quod nonnulli faciunt) non autem ex quo
eius inquietudini cedamus; verum simul ac obrepet arcam ingressus est Noah, residentia de qua loqui­
haec cogitatio, Deum abiecta nostri cura vel dortur Moses, citius contigit, nempe quum iam a quinmire,
vel procul abesse, statim cum hoc clypeo occurque mensibus fluctuare coepisset area. Si haec se'
ramus: Dominus qui opem suam pollicitus est mise- cunda sententia recipitur, eadem erit decern menris,
in tempore nobis aderit, ut re ipsa sentiamus sium ratio: sensus enim erit, octavo post coeptum
ilium habuisse curam nostri. Nee parum habet diluvium mense exstitisse montium cacumina. De
ponderis quod additur Deum animalium quoque nomine Ararat sequor quod magis reoeptum est.
fuisse recordatum : nam si propter salutem hominibus Nee sane video cur quidam Armeniam esse negent:
promissam, ad brutas pecudes ferasque bestias ex- cuius altissimos esse montes a vetustis scriptoribus
tenditur eius gratia: qualem erga alios suos futu­ uno fere consensu proditum est. Chaldaeus etiam
rum putamus, ubi fidem suam tarn liberaliter, paraphrastes speciem désignât, quod fuerint montes
sancteque obstrinxit?
Cardu, quos alii Carduenos vocant. Quod autem
Iosephus arcae fragmenta suo tempore illic reperta
'Et transire fecit Deus ventum. Hinc clarius