volumen xxiii. - Archive ouverte UNIGE

563 COMMENTARIUS IN GENESIN. 564
tabernacula figere liceat. Vacuum enim locum illi
assignari oportuit, ne tumultuandi ansam incolis
daret, illorum pascua vel agros oocupans. In congressu
vero Iacob cum filio Ioseph, Moses vehementem
laetitiae affectum exprimit, ut sciamus
eanctos patres non fuisse humanis affectibus exutos.
Tenendum autem est, licet ex bonis principiis nascantur
affectus, semper tarnen ex carnis intemperantia
aliquid vitii contrahere: maximeque hoc habere
vitiosum, quod modum semper excedunt: unde
sequitur non tollendos penitus esse, sed temperandos.
31. Et nunciabo Thar. Postquam honoris causa
obviam patri suo prodiit Ioseph, utilitati quoque
eius prospicit. Nam ideo consilium dat, ut se et
omnes suos dicat esse pecuarios, quod locum habitandi
a rege impetret in terra Gosen. Quanquam
autem haeo continentia laude digna est, quod in
privatis commodis nihil sibi imperii usurpât, sed
perinde ac si unus esset e media plebe, regis nutum
exspectat: videtur tarnen callide praetextum
comminisci, quo regem circumveniat. Yidemus quid
cupierit, quum foecunda esset terra Gosen et opimis
pascuis nobilis, ea commoditas illexit eius animum,
ut illic patrem looare vellet: nunc yero terrae pinguedinem
dissimulans, alium obtendit colorem. Iacob
cum suis filiis reiectitios esse homines, ideoque
secessum quaerere, in quo seorsum ab Aegyptiis
habitent. Sed solutio huius nodi non admodum
difficilis est. Begi enim satis superque nota erat
fertilitas terrae Gosen, ut fraudi vel astutiae non
fuerit locus (ut saepe reges nimis profusi sunt,
multaque stulte dilapidant, quia nesciunt quid largiantur)
imo Pharao sponte non petentibus detulerat
optimum et electissimum in regno locum. Haec
itaque eius largitio dolose non fuit elicita: quia
liberum ei fuit aestimare quid daret. Et certe Ioseph
ut modeste ageret, necesse habuit hoc praetextu
habitationem in terra Gosen petere. Absurdum
enim fuisset, vel saltern nimis rusticum, homines
obscuros, et novos inquilinos, sedem in optimo
et commodissimo loco sibi petere, quasi iure
in ipsos competeret optio. Suo igitur et patris pudori
ut consulat Ioseph, causam aliam adducit, quae
perinde vera erat. Nam quum a pastorum consuetudine
abhorreant Aegyptii, regem admonet commodum
illic fore secessum. In eo nulla est simulatio,
quia alibi nusquam quietum hospitium patebat.
Gaeterum tametsi Sanctis patribus durum fuit ita
probrose reiici, et quasi foetere toti populo, haec
tarnen ignominia, qua notati sunt, maxime illis profuit.
Nam Aegyptiis permixti, hue illuo dispergi
poterant: nunc quia detestabiles sunt, et indigni
reputantur communi consuetudine, in hoc divortio
mutuam inter se unitatem melius fovent, nee dissipatur
ecclesiae corpus, quod Deus a toto mundo
segregaverat. Sic Dominus saepe nos a mundo con-
temni vel reiici permitit, ut ab eius sordibus liberi
et soluti, sanctitatem colamus. Denique non patitur
nos illigari terrae vinculis, ut in coelum feramur.
CAPUT XLYII.
1. Et venu Ioseph, et nunciavit Pharaoni, et
dixit: Pater meus, et fratres mei, et pecudes eorum,
et loves eorum, et omnia quae er ant eis, venerunt e
terra Chenaan: et ecce, sunt in terra Gosen. 2. Et
de extremis fratribus suis cepit quinque viros, et statuit
eos ante Pharaonem. 3. Tunc dixit Pharao ad
fratres eius: Quae sunt opera vestra? Et dixerunt ad
Pharaonem: Pastures ovium sunt servi tui, etiam nos,
etiam patres nostri. 4. Et dixerunt ad Pharaonem :
Ut peregrinaremur m hac terra, venimus, quia non
est pascuum pecudibus quae sunt servis tuis: gravis
enim fames est in terra Chenaan: nunc igitur
habitent quaeso servi tui in terra Gosen. 5. Et dixit
Pharao ad Ioseph, dicendo, pater tuus et fratres»tui
venerunt ad te. 6. Terra Aegypti coram te est, in
optimo terrae huius habitare fac patrem tuum, et fratres
tuos, habitent in terra Gosen. Et si cognoveris
quod sint inter eos viri robusbi, pones eos praefectos
pecorum super ea quae sunt mihi. 7. Postea adduxit
Ioseph ipsum Iahacob patrem suum, et statuit eum
coram Pharaone, et salutavit Iahacob ipsum Pharaonem.
8. Et dixit Pharao ad Iahacob: Quot sunt dies
annorum vitae tuae? 9. Et dixit Iahacob ad Pharaonem:
Dies annorum peregrinationum mearum sunt
triginta et centum anni: pauci et mali fuerunt dies
annorum vitae meae, et non attigerunt dies annorum
vitae patrum meorum in diebus peregrinationum suarum.
10. Et salutavit Iahacob ipsum Pharaonem, et
egressus est a facie Pharaonis. 11. Et habitare fecit
Ioseph patrem suum et fratres suos, et dedit eis possessionem
in terra Aegypti in optimo terrae, in terra
Rahameses, quemadmodum praeceperat Pharao. 12.
Et aïuit Ioseph patrem suum, et fratres suos, et omnem
domum patris sui pane, usque ad os parvuli.
13. At panis non erat in omni terra: gravis enim
fames erat valde, et elanguit terra Aegypti, et terra
Chenaan propter famem. 14. Et collegit Ioseph omnem
pecuniam quae inventa est in terra Chenaan pro alimento
quod ipsi emebant, et intulit Ioseph pecuniam
in domum Pharaonis. 15. Et consumpta est pecunia
e terra Aegypti, et e terra Chenaan: et venit onmis
Aegyptus ad Ioseph, dicendo: Da nobis panem: et ut
quid moriemur coram te? defeat enim pecunia. 16.
Tunc dixit Ioseph: Date pecudes vestras, et dabo vobis
pro pecudibus vestris, si defecit pecunia. 17. Et
adduxerunt pecudes suos ad Ioseph, et dedit eis Ioseph
panem pro equis, et pro grege pecudum, et pro armento
bourn, et pro asinis, et sustentavit • eos pane pro
omnibus gregibus illorum anno ipso. 18. Finitus vero