volumen xxiii. - Archive ouverte UNIGE

381 COMMENTARIUS IN GÈNESIN., 382
ilia conveniat: Simulac ingemuerit peccator, etc. residebat in Iacob plena solidaque Dei gratia, ut
îzech. 18, 21). Deinde non videtur congruere nulla esset extra eius domum félicitas. Quare si
Sei clementiae, reiicere eorum gemitus qui mise- sibi bene esse optabat Esau, ex illo fonte haurire
ria sua fracti ad eius misericordiam confugiunt. debuit, seque potius fratri subiicere quam abdicare
Respondeo, poenitentiam, si modo vera sit ac sin- a felici eius consortio. Ma vult tamen privari spiricera,
intempestivam nunquam fore, quin veniam tuali gratia, modo proprium aliquid et separatum
impetret peccator qui sibi ex animo displicet: sed possideat, quam domi esse inferior. Quod unica
lioc quoque modo gratiae suae contemptum vindicat esset benedictio, qua frater Iacob divini foederis
Deus, quod in animum serio non inducunt ad eum haeres nuncupatus fuerat, latere eum non potuit,
Teverti qui obstinate repudiarunt eius gratiam. Ita quotidie enim concionabatur Isaac de singulari illo
fit ut in reprobum sensum dati, nunquam vera privilegio quo Deus Abraham et eius posteros dig-
peenitentia tangantur: erumpent quidem in lacrynatus fuerat. Nee tarn graviter paulo ante conmas
hypocritae, sicuti facit Esau, sed cor intus questus esset, nisi sensisset incomparabili bono se
quasi ferreie vectibus obstructum manebit. Ergo fuisse privatum. Ergo ab unica benedictione disce-
quum fide et poenitentia vacuusad petendam benedicdens, oblique Deo renunciat, et se ab eoclesiae
tionem Esau prorumpat, nihil mirum est si reiicitur. corpore rescindit, tantum caducam hanc vitam cu-
36. Vere vocatwn est nomen eius Idhacob. Hinc rans. Atqui satius ei fuisset rerum omnium inopia
apparet nullo poenitentiae sensu tangi animum misère confici in hoc mundo, et languentem spiri-
Esau, quia fratrem accusans, in se nihil culpae retum aegre trahere quam torpere in temporalibus
cipit. Atqui initium poenitentiae est, dolor ex pec- delitiis. Quod postea sequitur, ipsum flevisse cum
cato conceptus, et sui ipsius displicentia. Debuerat eiulatu, saevae ac superbae indignationis magis
in se descendere Esau, ut suus esset iudex. Primo- quam poenitentiae signum est: neque enim quidgenitura
vendita, quasi famelicus canis, ad offam quam remiserat ex sua ferocia, sed fremebat, quem-
et pulmentem provolaverat : nunc quasi nihil pecadmodum soient truces bestiae. Sic impii, quum
caverit, tantum fratri irascitur. Deinde si quid urget eos poena, salutem suani amissam lugent,
ponderis habet benedictio, cur non expendit, non sed interea non desinunt sibi placere in suis vitiis
sola hominis fraude, sed Dei Providentia se inde adeoque non adspirant ex animo ad Dei iustitiam,
fuisse depulsum? Yidemus ergo ut palpans quasi ut potius cupiant exstinctum esse eius nomen. Talis
caecus in tenebris viam non teneat.
est in ipsis inferis stridor dentium, et fletus, non
qui reprobos ad Deum quaerendum exstimulet, sed
37. Eece, Dominum posui iUum tibi. Apertius tantum caecis tormentis eos conficiat.
confirmât Isaac quod prius dixi, quum autor benedictionis
sit Deus, irritam fieri non posse vel 39. Ecce de pimguedinibus terrae. Impetrat tan­
evanidam. Neque enim hic magnifiée iactat suam dem Esau quod petiit. Nam se primogeniturae
dignitatem: sed intra ministri fines ac mensuram gradu et honore deiectum videns, maluit extra sanc­
se continens, sibi liberum esse negat quidquam mutum populum sibi prospère esse in mundo quam
tare. Semper enim reputat quod verum est, quum subire minoris fratris iugum. Sed videtur secum
Dei personam sustinuerit, sibi non Heere ultra pro- pugnare Isaac, qui novam benedictionem profert:
gredi quam forat mandatum. Hinc scilicet debuit quum ante testatus sit se dédisse filio Iacob quid-
Esau discere unde excidisset sua culpa, ut se hurniquid apud se erat depositum. Respondeo, idem hoc
liaret, fratrique suo potius se adiungeret, benedic- loco notari quod prius de Ismaele dictum est. Nam
tionis eius particeps futurus secundo gradu, quam Deus quod ad praesentem vitam spectat, exaudiens
ut aliquid seorsum appeteret. Sed prava cupiditas Abrahae preces, mox tamen addita exceptione re-
eum abripit, ut regni Dei oblitus nonnisi privata stringit, quod in Isaac tamen vocandum esset semen.
sua commoda sectotur ac curet. Iterum notanda Nee vero dubito quin sanctus vir cornens filium
est loquutio qua suae benedictioni Isaac certam minorem Iacob divinitus ordinatum esse beatae vitae
vim et effectum asserit, ac si in eius voce inclusum haeredem conatus sit primogenitum Esau in fra-
fuisset imperium, frumenti et vini copia, adeoque ternae societatis vinculo retinere, ut ab ecclesia
quidquid Abrahae Deus promiserat. Sic enim Deus sanctoque et electo grege non discederet. Nunc
a se uno pendere vult fidèles, ut tarnen secure in ubi videt pertinaciter ipsum alio tendere, pronunciat
ver bum recumbant, quod illis annunciari iubet qualis futura sit eius conditio. Interim spiritualis
hominum lingua. Sic remittere peccatà dicuntur, qui benedictio penes unum Iacob intégra residet cui se
tantum gratuitae veniae nunoii sunt ac interprètes. adiungere Esau recusans, sponte a regno Dei exsu-
38. Numguid benedictio una est tibi? Videtur
lat. Videtur tamen huic vatioinio refragari quod
animum colligere Esau, sed posthabita animae
dicit Malachias 1, 3. Nam duos fratres Esau et
cura, ad carnis saginam instar porci devolvitur.
Iacob inter se comparans, inde odio habitum fuisse
Audierat nihil patri esse residuum: nempe quia sic
Esau docet, quia illi possessio data sit in desertis: