volumen xxiii. - Archive ouverte UNIGE

129 COMMENTARIUS IN GENESIN. 130
8pectu eos sibi adoptât in Christo, et mera misericordia
iastificat. Postquam hoc modo aibi eos reconciliavit,
spiritu quoque régénérât in novam vitam
et iustitiam. Hino fluunt bona opera, quae necesse
est Deo ipsi placere. Ita non modo fidèles amat,
sed eorum quoque opera. Notandum tarnen est,
quia semper aliquid vitii haeret in operibus, non
posse probari nisi cum indulgentia. Gratia igitur
Christi est quae pretium operibus conciliât, non
propria ipsorum dignitas vel meritum. Non tarnen
negamus quin veniant in rationem coram Deo:
quemadmodum hic agnoscit et acceptât iustitiam
Noah, quae ex sua gratia profecta erat: atque hoc
modo (sicuti loquitur Augustinus) dona sua coronet.
Notandum etiam quod dicit: Vidi te iustum coram
me. Quo verbo non tantum redigit in nihilum
omnes iustitiae larvas, quibus non subest interior
sinceritas cordis, sed ius suum sibi vendicat: ac si
diceret, se solum esse idoneum iudicem aestimandae
iustitiae. Particula, In generatione hac (sicuti dixi)
ad amplificationem addita est. Adeo enim deplorata
fuit saeouli illius pravitas, ut prodigii loco habitus
fuerit Noah a communi labe integer.
2. Ex omni animali mundo. Iterum repetit
quod prius de animalibus dixerat, nee frustra. Neque
enim parum difficile fuit ex sylvis, montibus,
et lustris colligere tantam ferarum multitudinem,
quarum multae forsan species ignotae erant: et
erat in plerisque eädem quam nunc cernimus ferocia.
Quare sanctum virum animât Deus, ne ea difficultate
territus, et spe successus abiecta, deficiat. Hie
tarnen aliqua primo intuitu repugnantiae species
apparet: quia quum bina prius dixisset, septem
nunc ponit. Solutio in promptu est: quia antehac
numerum non expressit Moses, sed tantum' dixit
masculis addendas fuisse feminas suas comités: ac
si dixisset, iussutn fuisse ipsum Noah non promiscue
coacervare animalia, sed paria ex illis deligere ad
propagandam sobolem: Nuncautem de numéro sermo
est. Porro septem et septem, intellige non totidem
paria ex singulis generibus, sed terna, quibus superadditur
animal unum saerificii causa. Voluit autem
Dominus triplo maiorem restare mundorum animalium
numerum, quod maior futurus erat hominibus
illorum usus. In quo reputanda est paterna
eius erga nos bonitas, qua inducitur ut nostri in
omnibus rationem habeat.
3. Ut vivum conservetur semen. Hoc est, ut
inde nascatur soboles. Caeterum hoc refertur ad
ipsum Noah. Etsi enim solus Deus proprie loquendo
vivificat, respicit tarnen Deus quas servo
suo partes iniunxerit: et minister» respecta iubet
eum animalia colligere, ut semen vivificet. Nee
mirum, quum evangelii ministri dicantur vitam
spiritualem conferre. In particula quae proxime
sequitur: Super faciem omnis terrae, duplex inest
Calvini opera. Vol. XXIII.
consolatio, quod aquae postquam ad tempus terram
operuerint, rursus sint cessurae, ut appareat superficies
terrae arida. Deinde, quod non tantum
superstes futurus sit Noah: sed Dei benedictione
augendus sit animalium numerus, ut se longe lateque
diffundat per totum orbem. Ita in medio interitu
futura instauratio illi promittitur. Multus in
eo est Moses ut ostendat Deum modis omnibus
curasse retinendum Noah in verbi sui obsequio, et
sanctum virum prorsus acquievisse. Utilis sane
doctrina, praesertim quum aliquid inoredibile promittit
Deus 7 , vel minatur: quum non libenter reçipiunt
homines, nisi quod illis videtur probabile.
lam nihil minus carnis iudicio consentaneum erat
quam mundum a suo opifice deleri: quia hoc erat
totum naturae ordinem ab eo sancitum evertere.
Quare nisi probe admonitus fuisset Noah de hoc
terribili Dei iudicio, nunquam ausus fuisset credere:
ne Deum sibi ipsi contrarium fingeret. Vox
DlpVI, qua hie utitur Moses, originem habet a stando :
sed proprie singnificat quidquid vivit ac viget.
5. Et fecit Noah iuxta omnia. Non est nuda
rcpetitio prioris sententiae: sed eundem et perpetuum
obedientiae tenorem laudat Moses in servandis
omnibus Dei mandatis: ac si diceret, quacunque in
parte placuit Deo eius obedientiam probare, ilium
semper fuisse constantem. Nee certe uni vel alteri
Dei mandato parère decet, ut mutila obedientia
defunctus deinde te subducas: tenendum est enim
illud Iacobi: Qui vetuit occidere, furari etiam et
moechari vetuit. (Iacob. 2, 10.)
6. Erat sexcentorum annorum. Non sine causa
iterum describit aetatem Noah. Hoc enim vitio
inter alia laborat senectus, quod homines reddit
magis segnes ac morosos: quo magis perspicue
apparet fides Noah, quae in aetate ilia non defecit.
Sicuti autem magna fuerat virtus per continuos
centum annos non languescere: ita non parum
laudis meretur eius promptitudo, quod arcam ingredi
iussus extemplo paret. Quum paulo post
subiicit Moses, ingressum fuisse propter aquas diluvii,
non exponi debet, quasi irruentibus aquis
coactus sit in arcam fugere ; sed quia verbo tremefactus
diluvium, quod ridebant omnes alii, fide cernebat.
Quare rursus laudator eius fides in hac
particula, quod scilicet supra coelum et terram oculos
extulerit.
8. Ex animali mundo. Nunc exprimit Moses
quod dubium adhuc erat, quomodo scilicet collecta
fuerint animalia in arcam: dicit autem sponte venisse.
Hoc si cui videtur absurdum, memoria répétât
quod prius dictum fuit, initio omne genus animalia
se obtulisse Adae, ut illis nomina imponeret.
Nee sane alia de causa horremus ferarum adspectum
nisi quia excusso Dei iugo imperium illud perdidimus,
quo praeditus erat Adam. Fuit autem ilia
9