volumen xxiii. - Archive ouverte UNIGE

537 COMMENTARIÜS IN GENESIN. 538
igitur constantia instructum fuisse oportet, qui in
Dei verbum recumbere non destitit, ac ecclesiam,
cuius nulla fere species residua erat, se domi foyere
certo persuasus, filios toleravit quousque resipiscerent.
Hoc exemplum- nunc ad se accommodent fidèles, ne
horrenda vastitate, quae ubique fere cernitur, labascant
eorum animi.
35. Ipsis evacuantibus saccos suos. Hic rursus
apparet quantum in itinere perterriti fuerint, quod
saltern quisque saccum suum scrutatus non est post
deprehensam in uno pecuniam. Haec vero scripta
sunt ut sciamus simul ac formidine perculsi sunt
homines, ne guttam quidem consilii ac sanae mentis
suppetere, quoad eos Dominus tranquillet. Porro
non satis considerate in eo se gessit Ioseph, quod
summi doloris materiam patri intulit, cuius tarnen
penuriae succurrere in animo habebat. Quo docemur,
non semper vel prudentissimos sibi cavere,
quin aliquid ex eorum factis emergat quod nollent.
36. Me orbastis. Non exprobrat quidem aperte
Iacob filiis suis fraternae caedis crimen: perinde
tarnen irascitur ac si duobus sublatis iam ad tertium
perdendum festinent. Dicit enim haec omnia
mala in se ùnum recidere, quia non putat eos affici
ut deceret, nee communem illis dolorem esse,
sed secure ludere in fratrum exitiis, ac si eorum
vita ad ipsos nihil pertineat. Quod vero Ruben
duos filios patri mactandos offert, nisi Beniamin illi
reducat, videtur esse plus quam barbarum. Scilicet
Iacob nepotes suos occideret: quid autem solatii caperet
in sua ipsius viscera saeviens? Sed hoc est
quod prius attigi, fuisse suspectes, quod perfide se
gessissent erga Ioseph: unde necesse habuit Ruben
tarn atroci obtestatione diluere patris sui timorem:
fidemque facere se et fratres nihil impium moliri
contra Beniamin.
38. Non descendet films meus vöbiscum. Iterum
conspicimus quasi in viva pictura quanto moerore
constriotus fuerit sanctus Iacob. Videt totam domum
famelicam: mavult tarnen a vita, quam a
filio suo divelli : unde colligimus non illi ferreum
pectus fuisse, sed eo plus laudis meretur eius patientia,
quod cum carnis infirmitate certans, non
succubuit. Tametsi autem eius verba Moses rhetorice
non amplifioat, facile tarnen perspicimus maximo
dolore exaestuasse, quum hoc filiis obiiceret, vos in
patrem nimium estis crudeles, qui tertium a me
filium abripitis postquam uno atquë altero sum spoliatus.
CAPUT XLin.
1. Porro fames gravis erat in terra. 2. Itaque
quum finissent edere alimentum quod attulerant ex
Aegypto, dixit ad eos pater eorum: Bevertimini, emite
nobis pusillum cibi. 3. Et dixit ad eum lehudah,
dicendo: Contestando contestatus est nos vir, dicendo:
Non videbitis faciem meam nisi fuerit frater vester
vöbiscum. 4. Si miseris fratrem nostrum nobiscum,
descendemus, et ememus tibi cibum. 5. Quod si non
miseris, non .descendemus: vir enim itte dixit nobis:
Non vidébitis faciem meam nisi fuerit frater vester
vöbiscum. 6. At dixit Israel: Utquid malefecistis
mihi, ut nunciaretis viro quod adhuc frater esset vobis.
7. Et dixerunt: Interroganäo interrogavit vir iUe de
nobis et cognatione nostra, dicendo : Num adhuc pater
vester vivit? num est vobis frater? et nunciavvmus ei
secundum verba ista: nwnquid sciendo sciebamus quod
dicturus esset: Descendere faciatis fratrem vestrum?
8. Et dixit lehudah ad Israel patrem suum: Mitte
puerum mecum, et surgemus, et proficiscemur, et vive-
• mus, et non moriemur etiam nos, etiam tu, etiam
parvuli nostri. 9. Ego fideiubeo pro iUo, de manu
mea requiras eum: nisi reduxero eum ad te, et statuero
eum ante te, poenae öbnoxius ero tibi omnibus
diebus. 10. Quia nisi tardavissemus, certe nunc reversi
fuissemus iam bis. 11. Et dixit Ulis Israel
pater eorum: Si ita nunc oportet, hoc facite, tollite
de optimis fructibus terrae in vasis vestris, et deferte
ad virum munus, pusillum resinae et pusillum meUis,
aromata et stacten, pineas, et amygdalas. 12. Et
pecuniam duplicem capite in manibus vestris: et
pecuniam repositam in ore saccorum vestrorum répondis
im manu vestra si forte error esset. 13. Et
fratrem vestrum capite, et surgite, revertimini ad virum.
14. Deus autem omnipotens del vobis misericordias
ante virum, et dimittat vobis fratrem vestrum
alium, et Beniamin, et ego quemadmodum orbatus
sum, orbatus sum. 15. Et ceperunt viri munus hoc,
et duplicem pecuniam ceperunt in manu sua, et Beniamin,
et surrexerunt, et descenderunt in Aegyptum,
et steterunt coram Ioseph. 16. Et vidit Ioseph cum
eis Beniamin, et dixit praefecto domus suae: Adduc
vvros in domum, et macta, et praepara, quia mecum
comedent viri m meridie. 17. Et fecit vir quemadmodum
dixit Ioseph: et venire fecit vir homines in
domum Ioseph. 18. Et timuerunt viri quod adducti
essent in domum Ioseph, et dixerunt: Propter pecuniam
quae reddita est in saccis nostris in principio, sumus
adducti, ut vdlvat se contra nos, et iactet se nuper
nos, et capiat nos in servos, et asinos nostros. 19. Et
accesserunt ad virum qui erat super domum Ioseph,
et loquuti sunt ad eum in ostio domus. 20. Et dixerunt:
Quaesumus, domine mi: descendendo descendimus
im principio ad emendum escam. 21. Et fuit quum
venissemus adhospitium, et aperuissemus saccos nostros,
ecce, pecunia uniuscuiusque erat im, ore sacci sui:
pecunia nostra secundum pondus suum: et retulimus
earn in manu nostra. 22. Et pecuniam aliam detuli- "
mus in manu nostra ad emendum escam: nescimus