volumen xxiii. - Archive ouverte UNIGE
volumen xxiii. - Archive ouverte UNIGE
volumen xxiii. - Archive ouverte UNIGE
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
477 COMMENTARIUS IN GENESIN. 478<br />
ducum Esau, per familias suas, per loca sua, secundum<br />
nomina sua: dux Thimnah, dux Halvah, dux<br />
Iethefh, 41. Dux Aholibamah, dux Elah, dux Pinon,<br />
42. Dux Genas, dux Theman, dux Mibsar, 43. Dux<br />
Magdiel, dux Hiram : isti sunt duces JEdom per habitationes<br />
suas, in terra haereditatis ipsorum: ipse est<br />
Esau pater Edom.<br />
1. Et istae sunt generationes Esau. Quanquam<br />
extraneus ab ecclesia fuerit Esau coram Deo: quia<br />
tamen ipse quoque temporali benedictione aspersus<br />
est ut filius Isaac, baec ratio est cur Moses celebret<br />
ipsius genus, et satis longum catalogum gentis ab<br />
eo progenitae conscribat. Est tamen hoc elogiuin<br />
instar bonorificae sepulturae. Tametsi enim praecellat<br />
Esau cum suis posteris, haec tamen dignitas<br />
bullae similis est, quia sub figura mundi comprehenditur,<br />
quae cito périt. Quemadmodum ergo<br />
prius dictum fuit de aliis profanis gentibus, ita<br />
nunc extollitur Esau in sublime tbeatrum. Sed<br />
quia nullus est diuturnus status extra regnum Dei,<br />
evanidu8 est qui illi tribuitur splendor, et quasi<br />
subducto aulaeo, disperit tota ilia pompa. Testari<br />
quidem voluit spiritus sanctus non inane fuisse<br />
vaticinium quod protulerat Isaac: sed simulac eius<br />
effectum ostendit, quasi opposito yelo, ad considerandum<br />
genus Iacob oculos nostros convertit. lam<br />
licet ex tribus coniugiis liberos sustulerit Esau, in<br />
quibus postea enituit Dei benedictio, non tamen<br />
ideo probatur polygamia, nee excusatur impura hominis<br />
libido: sed in eo magis admiranda est Dei<br />
bonitas, quae malis principiis praeter naturae ordinem<br />
bonum exitum dedit.<br />
6. Et ivit ad aliam terrain a facie Iahacob. Non<br />
intelligit Moses consul to profectum fuisse Esau ut<br />
fratri cederet: nam ut superbus erat et ferox, nunquam<br />
passus esset videri inferior. Sed Moses, posthabito<br />
consilio Esau, arcanam Dei providentiam<br />
commendat, qua expulsus ille in exsilium fuit, ut<br />
vacua maneret terrae possessio uni Iacob. Praesentis<br />
utilitatis studio concessit Esau in montem<br />
Seir, sicut alibi dictum est. Nihil minus habet<br />
propositum quam fratri consulere : sed Deus caecum<br />
nominem manu sua direxit, ne locum occuparet in<br />
terra quam servo suo destinaverat. Ita saepe accidit<br />
ut praeter animi sententiam prosint impii electis<br />
Dei filiis: et dum praesentibus commodis inhiat<br />
praeceps eorum cupiditas, aeternam eorum salutem<br />
promoveant, quos alioqui cuperent perditos. Discamus<br />
igitur ex praesenti loco tam in rebus fortuitis<br />
(ut loquuntur) quam in pravis hominum consiliis<br />
occultam Dei providentiam, quae omnes eventus in<br />
finem a se praefixum convertit, fidei oculis speculari.<br />
Nam quum egressus sit Esau, ut seorsum<br />
extra patris domum commodius ageret, abiisse dicitur<br />
a facie fratris sui : quia Dominus ita statuerat.<br />
Dicitur autem indefinite abiisse in terram, quia incertus<br />
consilii domicilium in varus locis quaesivit,<br />
donee oblatus est mons Seir: quemadmodum gallice<br />
dicitur: II s'ew est allé à son adventure.<br />
9. Et istae sunt generationes Esau patris Edom.<br />
Quanquam binominis fuit Esau, hoc tamen loco secundum<br />
nomen refertur ad posteros, qui vocati sunt<br />
Idumaei. Nam ut appareät quid ei Dominus in<br />
gratiam patris Isaac contulerit, eum diserte appellat<br />
Moses patrem Celebris et famosi populi. Et certe<br />
hoc non parum ad rem intermit, vim et complementum<br />
vaticinii perspicere in progenie Esau. Si<br />
enim tarn potenter viguit Dei promissio erga hominem<br />
extraneum, quanto se potentius exseret erga<br />
filios, quorum propria est adoptio, et proinde gratiae<br />
haereditas? Obscurus homo erat Esau, et in<br />
ilia regione hospes: unde ergo fit ut repente ex eo<br />
emergant reguli, et magnum populi corpus floreat,<br />
nisi quia benedictio ex ore Isaac profecta, effectu<br />
ipso rata fuit? Neque enim absque aemulo in solitudine<br />
regnavit Esau, quum montem Seir prius<br />
incoleret non ignobilis populus. Nam ideo refert<br />
Moses prius strenuos fuisse homines qui habitarent<br />
in terra ilia: ut novo advenae tantum potentiam<br />
acqùirere non facile fuerit, nisi divinitus esset adiutus.<br />
24. Hie est Ana qui invenit mulos. Mulorum<br />
soboles adulterina est ex admissura equi et asinae.<br />
Eius autorem Moses dicit fuisse Ana. Porro hoc<br />
in laude industriae non pono : neque enim Dominus<br />
frustra animalium genera initio distinxit. Sed quia<br />
filios saeculi ut plurimum sollicitât carnis vanitas, ut<br />
ingenium ad res supervacuas applicent, praeposterum<br />
hoc studium notavit Moses in Ana, cui non satis<br />
fuit copiam habere animalium, nisi ex prodigioso<br />
coitu dégénères foetus accerseret. Adde quod hinc<br />
cognoscimu8 plus esse temperantiae in brutis animalibus<br />
ad sequendam naturae legem quam in hominibus,<br />
qui vitiosas mixturas excogitant.<br />
31. Beges qui regnaverunt in, etc. Memoria<br />
tenendum est quod paulo ante diximus, subito excellere<br />
reprobos ut statim concidant, sicut herba<br />
tectorum quae radice caret, praecocem habet vigorem,<br />
sed citius arescit. Duobus filiis Isaac promissa<br />
fuerat haec dignitas, quod oriundi essent ab ipsis<br />
reges; priores incipiunt regnare Idumaei : ita videtur<br />
deterior esse Israelis conditio. Sed tandem successus<br />
temporis docuit quanto melius sit humi reptando,<br />
altas agere radices, quam praeposteram excellentiam<br />
momento acquirere, quae statim evanescat. Non est<br />
ergo cur filiis saeculi celeres laetitiae progressus invideant<br />
fidèles dum ipsi lente pergunt: quia longe<br />
pluris est stabilis ilia félicitas quam Dominus ipsis<br />
promittit: sicuti habetur in Psalmo (101, 29), Filii<br />
filiorum habitabunt, et eorum haereditas perpétua<br />
erit.