volumen xxiii. - Archive ouverte UNIGE

545 OOMMENTARIUS IN GENESIN. 546
continuent Ioseph quin sui erga eum amoris praecipuum
Signum daret. Habebat quidem in animo
se tegere: sed affectus dominatur, ut praeter animi
propoaitum in declarationem amoris subito erumpat.
Ex fine capitis colligimus quod nuper attigi, lautius
fuisse convivium, in quo large et hilariter praeter
quotidianum morem excepti fuerint. Hoc enim
significat verbum iDlff l ) quod inebriari vertunt: vel
quia non semper vinum bibere solebant, vel quia
in menais hospitalibus maior erat indulgentia. Neque
tarnen hic notatur ulla intempéries (ne vinolenti
homines exemplum sanctorum patrum suo
flagitio praetexant), sed honesta modestaque libéralités.
Fateor quidem verbum esse medium, et quod
saepe in malam partem capitur: ut supra capite 9,21
et similibus locis : in loco tarnen praesenti darum
est Mosis consilium. Si quis excipiat, frugalem cibi
et potus usum non alium esse quam qui alendo
corpori sufficit, rcspondeo; Quamvis alimenta proprie
subsidia sint nostrae necessitatis, ulterius tamen
progredi legitimum eorum usum. Neque enim
praeter vitalem succum frustra cibis inditus est
sapor: sed ut nos coelestis pater suis delitiis suaviter
oblectet. Nec frustra Psal. 104, 15 laudator
eius benignitas, ubi dicitur vinum creare quod hominis
cor exhilaret. Oaeterum quo humanius nobis
indulget, eo magis sollicite restringere nos decet ad
frugalem usum. Scimua enim quam efiraenes sint
carnis appetitus. Unde fit ut in copia fere semper
lasciviat, penuriae vero sit impatiens. Nobis vero
tenenda est illa Pauli ratio (Phil. 4, 12), ut sciamus
esurire et abundare : hoc est, sollicite cavendum, si
largior suppetat copia, ne ad luxuriam nos abripiat:
rursus videndum ut inopiam aequo animo feramus.
Dicet forte quispiam, plus satis ingeniosam esse
carnem ad fucandum hixum: ideoque nihilo plus
esse illi dandum quam nécessitas postulat. Et oerte
fateor, sedulo quod praescribit Paulus Rom. 13, 14.
servandùm esse ne illius curam agamus ad concupiscentias.
Sed quia magnopere interest piorum
omnium, tranquillis conscientiis percipere ex Dei
manu suum viotum, tenere neoesse est quousque
licitus panis et vini usus se extendat.
CAPUT XLIY.
1. Et praecepit praefedo domus suae, dicendo:
Impie saccos virorum esca, quantum potuerint ferre,
et porte pecuniam uniuscuiusque in ore sacci sui.
2. Et scyphum meum, scyphum argenteum, pone in
ore sacci iunioris, et pecuniam alimenti ems: et fecit
secundum verbum Ioseph quod loquutus fuerat.
1) Mire variant edd. in hoc vocabulo.
Cafomi opera. Vol. XXIII.
3. Ma/ne Uluxit: et viri dimissi sunt, ipsi et asini
eorum. 4. Ipsi egressi erant urbem, nec longe àbierant
quum Ioseph dixit praefedo domus suae: Surge, persequere
viros, et appréhende eos, et dices eis: Ut quid
reddidistis malum pro bono? 5. Nonne hic est in
quo Obit dominus meus: et ipse augurando auguratur
in eo? male fecistis quod fecistis. 6. Et apprehendit
eos, est loquutus est ad eos verba ista. 7. Et dixerunt
ad eum: ut quid loquitur dominus meus secundum
verba ista? absit a servis tuis ut faciant secundum
verbum hoc. 8. Ecce: pecuniam quam invenimus in
ore saccorum nostrorum retulimus ad té é terra Chenaan,
et quomodo furati essemus e domo domini tui
argentum vel aurum. 9. Is penes quern inventus fuerit
e servis tuis moriatur: et etiam nos erimus domino
meo servi. 10. Et dixit: Etiam nunc secundum verba
vestra ita sit: is penes quern inventus fuerü, erit mihi
servus, et vos eritis innocentes. 11. Et festinaverunt,
et deposuerunt unusquisque saccum suum super terram:
et aperuerunt singuli saccum suum. 12. ScrutatUs est
autem: a maxima incepit, et in minimo finivit: et
inventus est scyphus in sacco Beniamin. 13. Et sciderunt
vestimenta sua, et oneravit uniusquisque asinum
suum, et reversi sunt in urbem. 14. Veneruntque
Iehudah et fratres eius ad domum Ioseph, et erat
adhuc ipse ibi: et prostraverufit se coram eo super
terram. 15. Et dixit ad eos Ioseph: Quod facinus est
hoc quod fecistis ? nonne nostis quod augurando auguratur
vir qui est sicut ego? 16. Bespondit Iehudah: Quid
dicemus domino meo? quid loquemur, et in quo mstificabimus
nos? Deus invenit iniquitatem servorum
tuorwn: ecce, sumus servi dominimei, etiam nos, etiam
iUe m cuius manu inventus est scyphus. 17. llle
autem dixit: Absit a me ut faciam hoc: vir in cuius
manu inventus est scyphus, ipse erit mihi servus: et
vos ascendite in pace ad patrem vestrum. 18. Et
accessit ad eum Iehudah, et dixit: Quaeso, domine mi,
loquatur quaeso servus tuus verbum in auribus domini
mei: et ne irascatur furor tuus in servum tuum: quia
tu sicut Pharao. 19. Dominus meus interrogavit
servos suos, dicendo: Numquid est vobis pater vel
frater? 20. Et diximus domino meo: Est nobis pater
senex, et puer senectutum parvus, frater autem eius
mortuus est: et remansit ipse tantum matri suae, itaque
pater eius dUigit eum. 21. Et dixisti servis tuis:
Descendère facite eum ad me, et ponam oculum meum
super eum. 22. Bespondimus vero domino meo-: Non
potest puer rélinquere patrem suum, et si reliquerit
patrem suum, morietur. 23. Tu autem dixisti servis
tuis: Nisi descendat frater vester minimus vobiscum,
ne addatis ut videatis faciem meam. 24. Fuit igitur,
quando ascendimus ad servum tuum patrem meum, et
narravimus ei verba domini mei, 25. Dixit pater
noster: Bevertimini, emite nobis pusiUum escae. 26. Et
diximus: Non possumus descendere: si fuerit frater
noster minimus nobiscum, descendemus: quia nonpos-
35