volumen xxiii. - Archive ouverte UNIGE

249
3 IN GENESIN. 250
tulit hutyrum, et lac, et vitulum quern paraverat: et Iehovam: Si forsitan inventi fuerint ibi viginti? et di­
posuit ante eos : et ipse stabat iuxta eos sub arbore, xit: Non disperdam propter viginti. 32. Et dixit: Ne
et comederunt. 9. Et dixerunt ad eum: Ubi est Sarah nunc sit ira Domino meo, et loquar tantummodo se-
uxor tua? Et dixit: Ecce, in tabernaculo. 10. Et dimel: Si forsitan inventi fuerint ibi decern? et dixit:
xit : Bevertendo revertar ad te secundum tempus vitae, Non disperdam propter decern. 33. Et perrexit Iehova
et ecce, ßius erit Sarah uxori tuae. Sarah autem quando finivit loqui ad Abraham, et Abraham rever-
audiebat in ostio tabernaculi, quod erat post eum. sus est ad locum suum.
11. Et Abraham et Sarah erant senes et proveäae
aetatis, desieratque esse ipsi Sarah via secundum 1. Et visus est Uli Iehova. Incertum est di-
mulieres. 12. Bisit ergo Sarah intra sese, dicendo, catne Moses, postea rursus apparaisse Deum Abra-
postquam senui erit mihi voluptas? et dominus meus hae: an priorem historiam contexens, alias circum-
sewu.it. 13. Et dixit Iehova ad Abraham: Ut quid stantias exprimat, quarum nondum facta erat men-
risit Sarah, dicendo: Num etiam vere pariam et ego tio. Mihi tarnen prius illud magis placet, quod
senui ? 14. Numquid *) abscondetur a Iehova quid- Deus servi sui animum nova visione confirmaverit,
quam? ad tempus revertar ad te secundum tempus sicut aliis subinde atque aliis adminiculis opus ha­
vitae, et ipsi Sarah erit filius. 15. Et negavit Sarah bet sanctorum fides. Fieri etiam potest ut in gra-
dicendo: Non risi, quia timuit. Et dixit: Nequaquam, tiam Sarae repetita fuerit promissio. Quid si Deus
quia risisti. 16. Et surrexerunt inde viri, et respe- hoc modo gratiae magnitudinem ornare voluerit?
xerunt contra faciem Sedom: et Abraham ibat cum Neque enim id satis magnifiée pro dignitate ex-
eis ut deduceret eos. 17. Tune Iehova dixit: An ego tolli potest, quod promittitur Isaac, ex quo tandem
celabo Abraham quod ego facio? 18. Et Abraham mundo affulgeat redemptio et salus. Quidquid
erit in gentem magnam et fortem, et benedicent sibi horum sit, videmus fuisse causam cur iterum pro-
in eo omnes gentes terrae. 19. Quia novi eum: propmissus fuerit Isaac. De voce Mamre diximus capite
terea praecipiet filiis suis, et domui suae post se, et decimo tertio. Yerisimile est illic fuisse quercetum
custodient viam Iehovae, ut faciant iustitiam et iudi- ubi propter loci commoditatem habitaverit Abracium,
ut venire faciat Iehova super Abraham quod ham.
loquutus est super eum. 20. Itaque dixit Iehova:
Clamor Sedom et Eamorah eerte multiplicatus est, et
2. Et ecce très viri. Priusquam ad praecipuum
peccatum eorum utique aggravatum est valde. 21. De-
caput descendat Moses, sancti viri hospitalitatem
scendam nunc, et videbo an secundum clamorem eius
nobis describit: ac angelos nominat viros, quia hu-
qui venu ad me, fecerint consummationem, et si non,
manis corporibus induti non aliud prae se ferebant
sciam. 22. Et verterunt se inde viri et perrexerunt
quam se homines esse. Idque factum est consulto
in Sedom: ipse vero Abraham adhuc stabat coram
ut eos tanquam homines excipiens, caritatem suam
Iehova. 23. Et accessit Abraham, et dixit: Numquid
probaret. Neque enim nostris officiis, quae vera
etiam disperdes iustum cum impio? 24. Si forte
sunt caritatis documenta, indigent angeli. Porro
puerint quinquaginta iusti intra civitatem, numquid
ho8pitalitas in illis praecipuum locum iure obtinet,
etiam disperdes, et non parces loco propter quinquaginta
quia non vulgaris est virtus, iuvare homines in­
iustos qui sunt intra earn? 25. Absit tibi ut facias
cognitos, a quibus nihil speratur mercedis. Solent
secundum rem hanc, ut mori facias iustum cum im­
enim ut plurimum homines, quum aliis se impenpio,
et sit iustus sicut impius,: absit tibi, an qui iudunt,
mutuas vices captare: qui autem hospitibus
dex est omnis terrae non faciet iudicium? 26. Et
et hominibus incognitis benignus est, gratuito se
dixit Iehova: Si invenero in Sedom quinquaginta iustos
liberalem esse probat. Quare non parum laudis
intra civitatem, parcam toti loco propter eos. 27. Et
meretur Abrahae humanitas, quod homines sibi
respondit Abraham, et dixit: Ecce, nunc coepi loqui ad
ignotos, a quibus nihil beneficii acceperat, et unde
Iehovam, et sum pulvis et cinis: 28. Si forsitan de-
nulla spes erat mutuae gratiae, ultro invitât. Quid
fuerint de quinquaginta iustis quinque, numquid dis­
ergo spectavit Abraham? Nempe ut hospitum neperdes
propter quinque totam civitatem? et dixit: Non
cessitati succurreret. Videt lassos ex itinere, calore
disperdam si invenero ibi quadraginta et quinque.
etiam confectos esse non dubitat : reputat infestum
29. Et addidit adhuc ut loqueretur ad eum, et dixit:
viatoribus diei tempus: solari igitur et levare cupit
Si forte inventi fuerint ibi quadraginta? Et dixit:
qui sic laborant. Et certe ipse naturae sensus iu-
Non faciam propter quadraginta. 30. Et dixit: Ne
vandos maxime esse hospites dictât: nisi nos cae-
nunc sit ira Domino meo, et loquar: Si forte inventi
cus amor nostri ad mercenaria potius officia impel-
fuerint ibi triginta? Et dixit: Non faciam si invenero
leret. Nulli enim misericordia et auxilio digniores,
ibi triginta. 31. Et dixit: Ecce, nunc coepi loqui ad
quam quos vidimus tarn amicis quam domesticis
commodis destitui. Itaque et sanctum in primis
olim habitum fuit ius hospitii apud omnes populos:
nee probrum ullum magis detestabile quam al-tvov
1) In margine additur: Vel, mirificmn erit.