volumen xxiii. - Archive ouverte UNIGE

451 COMMENTABIUS IN GENESIN. 452
profano cum indigno contemptu iaceat. Ipse quoque
Iacob praeclare secum agi putat si in ea terra, cuius
erat haeres ac dominus, quasi precario habitare
per fratrem liceat. Ergo patienter feramus si hodie
quoque ecclesiae gloria sordido velamine obtecta,
ludibrio sit impiis.
7. Qui isti, tuane omnis turba? etc. Non interrogat
quasi prorsus ignarus, utpote qui audierat ex
servis, dono sibi missos esse boves, et camelos, et
asinos, ac reliquum pecus: sed ut munus sibi oblatum
recuset, nam ubi aliquid nobis non placet,
solemus quasi de re incognita, sciscitari. Instat tarnen
Iacob, nee finem rogandi facit, donec impetret
ut reeipiat frater, hoc enim quasi pignus erat reconciliati
animi. Porro ut persuadeat fratri, testatur
hoc sibi fore magni beneficii loco, si ille non recuset
aeeipere quod datur. Neque enim libenter accipimus,
nisi quod certo seimus liberaliter et hilari
animo nobis offerri. Quia autem fieri non potest
ut ornemus ex animo, nisi quos diligimus, dicit
Iacob se non aliter laetatum esse fratris conspectu,
quam si Deum vel angelum vidisset, quibus verbis
significat non modo se vere amare fratrem, sed
etiam in pretio habere. Sed videtur Deo facere iniuriam,
quem rëprobo homini comparât, deinde videtur
mentiri: quia si data fuisset optio, nihil
magis optasset quam vitare fratris oecursum.
Utriusque nodi facilis est solutio: trita Hebraeis est
loquendi forma, divinum vocare quidquid excellit.
Et certe Esau sic mutatus, non obscura erat gratiae
Dei imago: ut merito dixerit Iacob in illa
amica et frateina reeeptione se perinde exhilaratum
ac si Deum vel angelum vidisset, hoc est, ac si
Deus signum aliquod dedisset suae praesentiae.
Nee vero ficte loquitur, vel aliud simulât quam habet
in animo. Ipse enim omni odio vacuus et purus,
in praeeipuis votis habebat, quibuseunque posset
offieiis erga fratrem defungi, modo vicissim ille
fratrem se praestaret.
10. Accipe munus meum a manu mea. Potest
nomen hoc tarn passive quam active sumi. Si ac-
N tive aeeipias, sensus erit: Accipe munus quo meam
erga te benevolentiam testari volui. Si passive exponas,
ad Deum referetur: ac si dixisset Iacob,
Quae Dominus mihi per gratiam suam contulit,
ego tecum liberaliter communico, ut divinae quam
pereepi benedictionis mecum aliqua ex parte sis
consors. Oaeterum ut in voce non insistamus, continuo
post clare profitetur Iacob, quidquid possidet,
non esse fruetum laboris sui vel industriae, sed acceptum
se referre gratiae Dei: et "hac ratione fratrem
adducere conâtur ad recipiendum munus : ac
si dixisset, Dominus earn in me copiam effudit,
cuius pars aliqua sine meo damno ad te exuberet:
Quanquam autem praesentis circumstantiae intuitu
sic loquitur Iacob, est tarnen ingenua confessio, qua.
célébrât Dei gratiam. Personant quidem eadem
fere verba in omnium unguis: sed pauci sunt qui
vere adscribant Deo quod habent: sacrificat enim
maior pars suae industriae. Yix centesimus quisque
persuasum habet, fluere quidquid est bonorum ex
gratuito favore Dei: et tarnen natura hie nobis
insculptus est sensus, sed eum ingratitudine nostra
delemus. Supra visum est quam laboriosa fuisset
vita Iacob: tarnen perpessus ingentes molestias,
solam Dei misericordiam célébrât.
12. Profkiscamur. Quanquam 'Esau ad benevolentiam
propensus est, diffidit tarnen Iacob: non
quod timeat insidias, vel quod putet sub amicitiae
praetextu latere perfidiam : sed ut praeeaveat novas .
offensas: superbus enim et ferox homo rursus levibus
de causis exuleerari poterat. Quanquam autem
non defuit saneto , viro iusta ratio timendi, non
audeo tarnen negare quin modum excesserit eius
anxietas. Suspecta illi erat liberalitas Esau: sed -
cur non sentit Deum stare medium, quem iam clara
certaque experientia pro sua salute excubare didicerat?
Unde enim tarn incredibilis mutatio animi
in Esau, nisi quod divinitus ex lupo conversus
fuerat in ovem? Discamus hoc exemplo curas
nostras fraenare: ne ubi Deus nobis prospexit, trepidemus
quasi in rebus dubiis.
13. Dominus meus novit. Vera quidem sunt
quae excusandi causa obtendit Iacob: non tarnen
sine mendacio hos colores inducit: nisi forte quia
nolebat gravis ac molestus esse fratri. Sed quum
alio postea con vertat iter, apparet aliud finxisse
quam habebat in animo. Dicit se trahere multa
impedimenta, ideo fratrem iubet praecedere. Ego,
inquit, ducam me ad pedem puerorum: hoc est, lente
progrediar, quoad feret puerorum incessus: ita commode
subsequar, donec ad te perveniam in Seir.
His verbis promittit quod facturus non erat: nam
relicto fratre, in diversum locum profectus est.
Atqui Deo magis pretiosa est Veritas, quam ut nobis
permittat etiam sine noxa mentiri, vel fallere. Ideo
cavendum est, ubi timor aliquis periculi inentes
nostras occupât, ne ad haec effugia déclinent.
17. JËt Iahacöb profectus est in Suchoth. In voce
Suchoth Moses paulo post prolepsin esse ostendit.
Credibile autem est Iacob illic per aliquot dies
quievisse, ut familiam et gregem a longae viae lassitudine
reficeret: nam ad eum usque locum nulla
contigerat tranquilla static Et ideo tabemacula
voeavit locum ilium, quia nusquam hactenus pedem
tigere ausus fuerat. Quamvis enim pluribus aliis
locis fixerit tabernacula, in hoc tarnen loco divinae
gratiae memoriam signavit, quod nunc demum in
aliquo hospitio manere datum esset. Quia autem
habitationi non erat commodus locus, ultra perrexit
Iacob, donec veniret in Sichern. Iam quum urbs
recens haberet nomen a filio Hemor, pristina etiam