volumen xxiii. - Archive ouverte UNIGE
volumen xxiii. - Archive ouverte UNIGE
volumen xxiii. - Archive ouverte UNIGE
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
139 COMMENTARIUS IN GENESIN. 140<br />
Diximus antehac ex unaquaque specie servatum<br />
fuisse seorsum unum animal, diximus quorsum id<br />
fieret. Porro destinari in sacrificium animalia inutile<br />
erat, nisi consilium hoc Dei patefactum esset<br />
sancto Noah, qui sacerdos erat futurus ad mactandas<br />
victimas. Ad haeo dicit Moses délecta fuisse<br />
sacrificia ex mundis animalibus. Atqui certum est<br />
Noah non finxisse sibi discrimen: sicuti non est in<br />
hominum arbitrio. Unde conficitur, nihil nisi Deo<br />
autore susceptum ab eo fuisse. Oontinuo etiam post<br />
subiicit Moses odorem sacrificii gratum fuisse Deo.<br />
Tenenda autem est generalis régula, foetere coram<br />
Deo cultus omnes qui fidei odore perfusi non sunt.<br />
Sciamus ergo altare Noah fundatum fuisse in Dei<br />
verbo. Et idem verbum instar salis fuisse eius sacrifioiis,<br />
ne insipida essent.<br />
21. Et odoratus est Iehova odorem. Odorem<br />
quietis nominat Moses, quo placatus fuit Deus, ac<br />
si rite litatum esse dixisset. Oaeterum nihil absurdius<br />
est quam Deum imaginari putido viscerum<br />
et carnis fuino fuisse placatum. Sed Moses hie suo<br />
more Deum humana persona induit, ut se ad rudis<br />
populi captum accommodet. Neque etiam putandum<br />
est ipsum sacrificandi ritum per se gratum<br />
fuisse Deo tanquam meritorium opus: sed fiuem<br />
operis inspicere convenit, non autem haerero in<br />
externa larva. Quid sibi aliud voluit Noah quam<br />
profiteri suam et animalium vitam unius Dei misericordiae<br />
se aeeeptam referre? Haec pietas bonum<br />
suavemque odorem coram Deo spiravit, quemadmodum<br />
habetur (Psal. 116, 12): Quid rependam Domino<br />
pro omnibus quae contulit? Calicem salutis<br />
aeeipiam, et nomen Domini invocabo.<br />
Dixit IeJiova in corde suo. Sensus est, Deo<br />
fuisse hoc decretum, ne posthac terrae malediceret.<br />
Ac magnum pondus habet loquutio : quanquam enim<br />
non rétractât Deus quod palam ore protulit, magis<br />
tarnen affieimur quum audimus aliquid esse illi<br />
fixum apud se: quia tale interius decretum nullo<br />
modo a creaturis pendet. Summa est, quod certo<br />
statuerit Deus mundum posthac diluvio nunquam<br />
perdere. Neque enim Maledicendi verbum generaliter<br />
aeeipitur: quia seimus quantum perierit ex<br />
terrae foeeunditate, postquam corrupta est hominis<br />
peccato, et quotidie varus modis sentimus earn maledici.<br />
Et se ipsum exponit paulo post, dicens,<br />
Non percutiam ultra animam viventem. Neque enim<br />
his verbis quamlibet vindietam désignât: sed quae<br />
deleat orbem terrarum et interitum afferat tarn<br />
humano generi quam reliquis animalibus: ac si diceret,<br />
se mundum restituisse hac lege ut posthac<br />
diluvio non pereat. Sic quum Dominus (Iesa. 54, 9)<br />
pronunciat se una populi captivitate fore contentum,<br />
earn comparât aquis Noah, quibus terram nonnisi<br />
semel submergi voluit.<br />
Quia cogitatio cordis humani. Videtur parum<br />
congruere haec ratio: nam si tanta est hominis<br />
pravitas quae iram Doi provocare non desinat, necesse<br />
est ut accersat mundo exitium. Imo videtur<br />
secum pugnare Deus, qui prius arguebat perdendum<br />
esse mundum, quia desperata erat eius perversitas.<br />
Sed hie altius eius consilium expendere oportet:<br />
vult Deus aliquam esse hominum societatem, quae<br />
in terra habitet. Atqui si traetandi sint pro mentis,<br />
quotidianis diluviis opus foret. Quare ita se<br />
poenas sumpturum docet de sceleribus seeundi<br />
mundi, ut tarnen conservet aliquam terrae faciem,<br />
nee absumat creaturas quibus earn orna vit. 'Ut<br />
videmus talem adhiberi modum tarn publicis quam<br />
speeialibus Dei iudieiis, ut constet tarnen mundi<br />
univerBitas, et natura cursum suum retineat. Porro<br />
quum hie pronunciet Deus quales usque ad fioem<br />
mundi futuri sint homines, palam est totum genus<br />
humanum pravitatis et malitiae damnari. Nee tantum<br />
de corruptis moribus fertur sententia: sed ingenita<br />
illis vitiositas esse dicitur, unde nihil quam<br />
mala scaturiant. Miror autem unde obrepserit<br />
adulterina illa versio, quod cogitatio prona sit ad<br />
malum: nisi quod credibile est locum sic fuisse ab<br />
iis corruptum qui de naturae humanae corruptione<br />
nimis philosophice disputarunt. Durum illis videbatur,<br />
hominem quasi diaboli maneipium subiieere<br />
peccato. Ergo mitigandi causa, propensum esse ad<br />
vitia dixerunt. Sed quum e coelo detonat coelestis<br />
iudex, malas esse cogitationes, quid lenire iuvat<br />
quod nihilominus fixum manet? Agnoscant igitur<br />
homines se vitiosum esse figmentum, quales ex<br />
Adam naseuntur: ideoque nonnisi pravas cogitationes<br />
se fingere, donec fiant novum Christi opificium,<br />
ac eius spiritu in aliam vitam formentur. Nee dubium<br />
est quin Dominus ipsam mentem hominis<br />
pravam et vitio prorsus infeetam esse dicat, ut<br />
omnes quae inde prodeunt cogitationes malae sint.<br />
Si talis est in ipso fonte defectus, sequitur affectus<br />
omnes esse malos, et opera iisdem sordibus adspersa<br />
esse: quia necesse sit ut suam sapiant originem.<br />
Non enim tantum dicit homines male interdum<br />
cogitare: sed indefinita est oratio, quae arborem cum<br />
fructibus complectitur. Neo obstat quod carnales et<br />
profani homines generoso saepe ingenio pollent, consilia<br />
suseipiant in speciem honesta, et quaedam virtutis<br />
documenta edant. Nam quia mentem habent<br />
Dei contemptu, superbia, amore sui, ambitione, .hypocrisi,<br />
fraudibus, vanitate corruptam, fieri non potest<br />
quin omnes eorum cogitationes talibus vitüs<br />
sint implicitae. Kursus tendere nequeunt in rectum<br />
finem: unde fit ut obliquae et contortae, sicuti sunt,<br />
iudicentur. Omnia enim quae sub virtutis colore<br />
placent, instar vini sunt foetido vasis odore corrupti.<br />
Nam (sicuti prius dictum est) ipsi quoque naturae<br />
affectus, qui per se sunt laudabiles, originali tarnen<br />
peccato vitiati sunt, ac propter intemperiem a sua<br />
\
Change language