volumen xxiii. - Archive ouverte UNIGE

241 COMMENTARIÜS IN GENESIN. 242
surdum prima specie ac ridiculum videri potuit hoc
mandatum. Tractatur sacrum foedus quo iustitia,
salus et félicitas promittitur, quo discernitur semen
Abrahae a reliquis gentibus ut sit sanctum et benedictum.
Tanti mysterii insigne statui in pudendis
partibus quis consentaneum esse dicat? Yerum ut
Abraham stultescere oportuit, quo se obsequentem
Deo praeberet: ita quisquis sapiet, sobrie simul et
reverenter suspiciet quod stulte mandasse videtur
Deus. Et tarnen quaerendum est, an aliqua inter
signum visibile, et rem signatam analogia hie effulgeat.
Nam signa quae ad levandam infirmitatem
nostram instituit Deus, ad modulum nostrum aptari
par est, ne profeotu careant. Porro duabus de
causis probabile est Dominum iussisse praeputium
circumeidi: nempe ut ostenderet vitiosum esse quidquid
ex nomine gignitur: deinde salutem ex benedicto
Abrahae semine prodituram. Primum itaque
quidquid ex sua generatione proprium habent homines,
Deus in circumeisione damnavit: ut Dstensa
naturae corruptio illos ad carnem mortificandam
adduceret. Unde etiam oonficitur, poenitentiae
fuisse symbolum. Simul tarnen illic quae in Abrahae
semine promissa erat benedictio, notata signataque
fuit. Quod si cui absurdum videtur in ilia
corporis parte datam esse tarn praeclarae et singulars
gratiae tesseram, eum quoque salutis suae
pudeat, quae ex Abrahae lumbis fluxit : sed ita infatuare
mundi sapientiam Deo placuit, quo magis
superbiam carnis deiiceret. Atque ita iam secundo
loco habemus, testatam hoc signo fuisse Dei et hominum
reconciliationem, quae in Christo fuit exhibita.
Qua ratione sigillum iustitiae fidei a Paulo
vocatur (Rom. 4, U). Hoc de analogia rei et signi
breviter attigisse sufficiat.
12. M filius octo dierum circumcidetur. Nunc
diem octavum circumcisioni praeBcribit Deus: unde
apparet partem fuisse paedagogiae sub qua vetereni
populum tenere voluit. Nam maior hodie laxiorque
in baptism! administratione permissa est libertas.
Caeterum de numéro dierum quidam anxie disputandum
esse negant: quia Dominus infantum teneritudini
pepercerit: quandoquidem periculo non carebat,
adhuc ab utero recentibus vulnus infligere.
Etsi autem facere poterat ne quid noxae aut laesionis
afferret circumcisio, nihil tamen in eo absurdi
erit, si dicamus habitam ab eo fuisse rationem tenerae
aetatis, ut testatum Iudaeis faceret paternum
suum erga ipsorum liberos amorem. Aliis hoc nimis
esse frigidum videtur: itaque spirituale mysteriura
in dierum numéro qüaerunt. Allegorice Septem
diebus notatam fuisse putant vitam praesentem:
octavo die iussisse Deum circumeidi infantes, ut
ostenderet. meditandam quidem esse carnis mortificationem
toto vitae cursu, sed nonnisi post eius
finem compleri. Augustinus etiam ad Christi re-
Calvini opera. Vol. XXIII.
surrectionem Deum speetasse existimat, qua abolita
fuit externa circumcisio, et veritas figurae exhibita.
Septenario numéro praesentis vitae cursum designari
probabile et rationi consentaneum est. Ergo Oktavus
dies ad figurandum novae vitae exordium videri
potest a Domino positus. Sed quia nusquam exposita
in scripturis ratio legitur, nihil ausim asserere:
Quare tenere sufficiat quod certum est ac solidum,
nempe Deum in hoc symbolo sie repraesentasse veteris
hominis interitum, ut tamen ostenderet se restituera
homines in vitam.
Sive verna, sive emptitius. Quum praeeipit
Deus Abrahae, ut quoseunque habet sub sua potestate
circumeidat, in eo relucet singularis eius amor
erga sanctum Abraham, quod totam eius domum
sua gratia complectitur. Seimus olim vix in hominum
numéro habitos fuisse servos. Atqui Deus
ipsos in servi sui favorem sibi filios adoptât: ad
hanc misericordiam nihil omnino addi potest. Deiicitur
etiam carnis superbia, quum Deus nullo personarum
respectu ingenuos servis aggregat. Caeterum
in persona Abrahae legem hanc servis suis
omnibus praescripsit, ut quoseunque habent sibi
subiectos in eiusdem fidei sooietatem adducere studeant.
Singulae enim piorum familiae totidem ecclesiae
esse debent. Ergo si pietatem nostram probare
cupimus, danda opera est ut quisque nostrum
in obsequium Dei compositam domum habeat. Nee
tantum iubetur Abraham domi suae natos dicare
et ofFerre Domino, sed quoseunque postea acquisierit.
13. In pactum perpetuum. Duplex potest esse
sensus: vel quod Deus gratiam suam, cuius testimonium
ac pignus erat circumcisio, aeternam fore
promittat: vel quod signum ipsum perpetuo servari
velit. Equidein non dubito quin ad visibile signum
perpetuitas ista referri debeat. Sed qui inde colligunt,
hodie quoque inter Iudaeos vigere illius usum,
meo iudicio, falluntur. Nam ab illo axiomate discedunt,
quod nobis fixum esse debet: Quum finis
legis sit Christus, perpetuum tempus quod caeremoniis
legis tribuitur, fuisse finitum ex quo Christus
apparuit. Templum perpétua erat Dei sedes,
iuxta illud: Haec requies mea in saeculum saeculi,
hie habitabo (Psal. 132,14). Sabbathum non temporalis,
sed perpétua erat populi sanetificatio : neque
tamen negandum est quin illis finem attulerit Christus.
Non aliter de circumeisione quoque sentiendum
est. Si obiieiant Iudaei, violatam hoc modo
fuisse legem a Christo : responsio facilis est : sic abrogation
fuisse externum usum, ut stabilita fuerit
eius veritas. Nam Christi demum adventu in solidum
sancita fuit circumcisio, ut semper duraret,
ratumque esset foedus illud quod semel Deus pepigit.
Porro ne quem visibilis signi mutatio perturbet,
tenenda est ilia, cuius memini, saeculi reno-
16