volumen xxiii. - Archive ouverte UNIGE
volumen xxiii. - Archive ouverte UNIGE
volumen xxiii. - Archive ouverte UNIGE
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
559 COMMENTARIUS IN GENESIN. 56»<br />
tui a pueritia nostra et usque nunc, etiam nos, etiatn<br />
patres nostri: ut habitais in terra Gosen: quia abominatio<br />
Aegyptiis est omnis pastor peeudum.<br />
1. Et profeetus est Israel. Quia relicta terra<br />
Ghanaan satiotus vir alio migrare cogitur, sacrificium<br />
in ipso egressu offert Domino, ut sibi firmum<br />
et.ràtum esse testetur foedus quod Dens ipse cum<br />
patribus pepigerat. Nam quum soleret se exercere<br />
in externo Dei cultu, specialis quaedam fuit huius<br />
sacrificii ratio. Et certe fulturis tune maxime opus<br />
habuit ne labasceret eius fides. Privandus enim<br />
erat haéreditâte sibi promissa, et eius terrae conspectu,<br />
quae coelestis patriae imago erat et pignus.<br />
Annon venire in mentem potuit se hactenus vanà<br />
spe fuisse delusum. Ergo memoriam divini foederis<br />
reriovans, oppörtunum remedium adhibet, ne a fide<br />
excidat: ideoqüe säcrificat in ipsis terrae finibus,<br />
siouti nuper dixi: ut sciamus aliqùid fuisse praeter<br />
consuetum morem. Et hune cultum exhibet Deo<br />
pàtris sui, ut testetur, qùamvis ab ea terra diBoedat,<br />
in quam vocatus fuerat Abraham, non tarnen se<br />
desciscere a Deo illo in cuius oultu fuerat educatus.<br />
Insignia sane constàntia, quod dum fame eiicitur in<br />
alienam regionem, ut ne peregrinari quidem in terra<br />
liceat cuius legitimus erat dominus: iuris tarnen absconditi<br />
spem animo inclusam retinet. Non sine<br />
invidia patriumDeüm colendo, dissidium palam habebat<br />
a reliquis gentibus. Quid autem proderat distineta<br />
ab omnibüs religio? Quod èrgo eum non<br />
poenitet coluisse Deum patris sui, et in eius timoré<br />
ac reverehtia nunc quoque perstat : hinc colligimus<br />
quam altas in vera pietate radices egisset: sacrificio<br />
autem se confirmât, et fidem suam profitetur: quia<br />
licet pietas externis symbolis alligata non sit : notait<br />
tarnen ea subsidia négligera, quorum usum minime<br />
supervaeuum esse expertus erat.<br />
2. Et dixit Deus ad Israel. Hoc modo probavit<br />
Deus sibi placere sacrificium Iacob, et vicissim<br />
manum illi porrexit, ut de integro foedus suum<br />
saneiret. Visio nocturna ad hoc valuit ut maior<br />
cönstaret oraculo maiestas. Iacob quidem ut docilis<br />
erat et promptus ad Dei obsequiüin, vi et terrore<br />
minime cogendüs fuit : quia tarnen homo erat carne<br />
circumdatus, utile fuit quasi praesenti Dei gloria<br />
âffici, ut verbum èfficacius in cor eius penetraret.<br />
Oaeterum memoria repetere convenu quod prius<br />
docui, annexum fuisse verbum: quia nihil, vel parum<br />
profuisset muta visio. Seimus ut superstitio<br />
libenter nuda spectra arripiat: quo fit ut Deum<br />
transformed Quia autem sine verbo nulla exstare<br />
potest viva Dei effigies, quoties apparuit Deus servis<br />
suis, 8imul loquutus est. Quare in omnibus<br />
signis semper attenti simus ad eius vocem, nisi velimus<br />
Satanae praestigiis deludi. Quod si visiones<br />
in quibus refulsit Dei maiestas, verbo animari opor-<br />
tuit: qui signa arbitrio- hominum conficta obtrudunt<br />
ecclesiae, nihil aliud quam inanes profani theatri<br />
pompas ostentant. Sicuti in papatu quae vocantur<br />
sacramenta mortuae sunt larvae, quae miseras animas<br />
a vero Deo abducunt. Notetur itaqüe mutua<br />
haec relatio, quod visio praeoedit, c[uaé plus dignitatis<br />
verbo conciliet, et verbum quasi visionis anima<br />
continuo sequitur. Nee vero dubium est quin ea<br />
fuerit visibilis gloriae Dei species, quae Iaeob stis-i<br />
pensum ac. vacillantem non relinqueret, sed exempta<br />
dubitatione solide eum fulciret,• qu» secure<br />
posset amplecti oraculum.<br />
3. Iahacoby Iahacdb. Hue speötat repetition ut<br />
magis attentas reddatur. Nam eum familiariter<br />
compellans Deus, se melius insinuât in eius animum:<br />
sicuti etiam in scriptura comiter nos allicit, ut sibi<br />
discipulos praeparet. Docilitas etiam sancti viri ind©<br />
patet, quod simul ac persuasus est Deum loqui, se<br />
praesto esse respondét. Némp'e ut reverenter excipiat<br />
quidquid dictum fuerit, sequatur quocunque<br />
fuerit vocatusj mandataque omnia capessat. Subiicitur<br />
deinde promissio, qua Deus servi sui fidem<br />
confirmât et recréât; Quia tristis erat in Aegyptum<br />
descensus, bono et alacri animo esse iubet, eo quod<br />
semper futurtis sit eius custos: et postquam illie<br />
eum auxerit in gentem magnain, iterum sit reduoturus<br />
unde nunc exire coegit. Ac praecipua qui^<br />
dem consolatio in hoc carcune versatur, quod non<br />
perpetuo vagabitur in diversis exsiliis, sed tandem<br />
fruetur sperata haereditate. Nam quia divini amo-,<br />
ris, bonorum spiritualium, et felicitatis aeternae<br />
symbolum erat possessio terrae Chanaan, si ea fraudatus<br />
esset sanctus Iacob, nihil aut minimum iuvisset<br />
divitiis, omnique bonorum et opum génère in<br />
Aegypto cumulari. Reditus autem qui promittitur<br />
non debet intelligi de eius persona, sed ad posteras<br />
spectat. Sicuti autem Iacob promissione fretus, intrépide<br />
descendere in Aegyptum iubetur: ita piorum<br />
omnium est illius exemplo vires ex Dei gratia<br />
colligere, ut se ad parendum eius mandatas accingant.<br />
Elogium quo se Deus insignit, superiora oracula<br />
obsignat quae per manus acceperat Iacob a<br />
patribus. Our enim non Me potius coeli et terrae<br />
opificem nuncupat quam Deum Isaac, vel Abrahae,<br />
nisi quia ex primo foedére dependet dominium<br />
terrae Chanaan, quod iterato nunc promittit? Simul<br />
etiam do'mesticis exemplis animât servum suùm, ne<br />
in sua vocatione constanter pergere desinat Mi*<br />
nime enim decebat, quum patrem suùm Isaac vi
Change language