volumen xxiii. - Archive ouverte UNIGE

143 COMMENTARIES IN GENESIN. 144
Noah post diluvium trecentos annos et quinquaginta tutelae aeeeptum ferri debet. Quid enim alias fu­
annos. 29. Fuerunt autem omnes dies Noah nongenti turum putamu8, quum videantur in perniciem nos-
anni et quinquaginta anni: et mortuus est. tram natae, et furiosa nocendi libididine ardeant?
Porro fraenum quo Dominus bestiarum saevitiam
1. Benedixit Deus Noah. Hinc coniicimus compescit, ne se in homines profundat, est quidam
quanto metu prostratus fuerit Noah, quod Deus timor et pavor, quem illis Deus insoulpsit: ut re-
toties ao tarn prolixe in eo confirmando insistit. vereantur conspectum hominum. Hoc peculiariter
Nam quum hie dicit Moses Deum benedixisse Noah de regibus Daniel praedicat, eos scilicet imperio
et filiis eius, non simpliciter intelligit redditam illis potiri, quod metum eorum et formidinem Dominus
foecunditatis gratiam esse : sed patefactum simul tarn hominibus quam bestiis inoutiat. Verum ut
Dei consilium de nova instauratione mundi. Nam ille primus est timoris gradus ad tuendam generis
vox Dei qua ipsös alloquitur, benediotioni annexa humani societatem: ita quatenus generale imperium
est. Seimus bruta animalia nonnisi Dei benedictione in bestias Deus hominibus tradidit, in summis et
sobolem procreare: sed hie Privilegium commémorât infimis viget nescio quae occulta nota, quae non
Moses quod in solos homines competit. Ergo, ne patitur ferarum saevitiam suo impetu grassari.
viri isti quatuor cum uxoribus trepidatione cor- Alia tarnen hic notatur utilitas, et quae latius parepti,
quorsum fuerint orepti, dubitent, vitae contet: nempe ut in suum commodum animalibus fruditionem
Dominus illis in futurum praescribit, ut susantur homines, et in varios usus pro sua industria
citent genus humanum ex morte in vitam. Ita non et necessitate applicent. Ergo quod boves ferendo
solum eodem verbo mundum rénovât quo ipsum iugo as8uescunt, quod domatur equorum ferocia ut
priu8 creavit: sed verbum hominibus destinât, ut le- 8essores admittant, vel portandis oneribus clitellas
gitimum coniugii usum récupèrent: sciant curam recipiant: quod lac suppeditant vaccae, seque mul-
gignendae sobolis plucere Deo: orituram ex se progeri patiuntur, quod sub manu tonsoris oves obmugeniem
confidant quae se per omnes terrae piagas tescunt, pendet ex isto dominio: quam vis imminu-
diffundat, ut iterum habitetur, tametsi vasta et déturn sit magna ex parte, non tarnen prorsus aboliserta
fuerit. Nee vero promiscua generatio hominitum est.
bus concessa fuit, sed de integro sanxit legem con­ 3. Onine reptile quod vivit vobis erit. ad vesceniugii
quam statuerat. Etsi autem ad vagos condum. Ultra progreditur Dominus, et animalia in
cubitus quodammodo extenditur Dei benedictio, ut cibum hominibus concedit, ut eorum came pascan-
inde nascatur soboles: est tarnen illa adulterina tur. Quia autem nunc primum Moses hoc iuris
foeeunditas, légitima autem nonnisi ex vocali Dei hominibus datum fuisse refert, colligunt omnes fere
benedictione manat.
interprètes, homini ante diluvium fas non fuisse
2. Et timor vester. Hoc quoque ad mundi resti- vesoi carnibus, sed nativos tantum fructus terrae
tutionem maxime speetabat, ut maneret penes ho­ illi fuisse pro eibo. Sed argumentum non satis
mines imperium in reliqua animalia. Etsi autem firmum est. Ego enim principium illud teneo,
bestiae post lapsum hominis induerant novam fe- Deum hic non plus largiri hominibus quam dederat:
rociam: manebant tarnen eius dominii reliquiae quod sed tantum reddere quod fuerat ablatum, ut pos­
Deus initio contulerat. Eundem nunc quoque stasessionem bonorum unde fuerant depulsi iterum
tum fore promittit. Videmus quidem feras bestias cernant. Nam quum prius mactarent Deo victimas,
violenter irruere in homines, discerpere multos ac et iugulare illis feras liceret, ex quarum corio, pel-
laniare: sed nisi earum truculentiam mirabiliter libus vestes sibi et tabernacula conficerent: non
compesceret Deus, protinus actum esset de genere video quaenam eos ab esu carnium religio impedie-
humano. Ergo quod de aëris intempérie ot temporit/ Oaeterum quia non magni refert utrumvis senrum
inaequalitate diximus, in hac etiam parte lotia8 nihil affirmo. Hoc merito pluris nobis esse
cum habet. Grassantur quidem saevae bestiae, et debet, quod came animalium vescimur, id nobis
in homines multis modis saeviunt: (non mirum: Dei beneficio concessum esse: nos non rapere more
nam quum proterve laseiviamus adversus Deum, praedonum quod libido nostra appétit, nee tyrannice
cur non in nos bestiae insurgèrent?) interim Dei fundere innoxium sanguinem pecudum: sed tàntum
Providentia arcanum est fraenum ad cohibendos sumere quod manu Domini oblatnm est. Audivi-
earum impetus. Unde enim fit ut serpentes nobis mus quid Paulus dicat (Rom. 14, 14), liberum esse
parcant, nisi quia illorum virulentiam comprimit? vesci quibuslibet, modo adsit conscientiae certitudo:
Unde fit ut non lanient, discerpant ac dévorent immundum autem esse quidquid sibi quisque im-
quidquid est hominum tigres, elephanti, leones, ursi, mundum fin git. Unde autem hoc hominis ut tran-
lupi, et aliae innumerae ferae, nisi quod ista subiecquillo animo, non temere nee per effraenem licentione
tanquam aliquo repagulo continentur? Quod tiam, sed coram Deo quibuslibet vescatur eibis,
ergo manemus salvi hoc singulari Dei praesidio et nisi quia iure donationis sibi divinitus in manum