Lizardiren poetika pizkundearen ingurumariaren argitan - Euskara

Samaiko-Zulo
Mendi goitxu batian
izerdiz, itzalpe-billaka ibillitta gero,
aize otzantzaren musu osasungarriya arpegiyan
exeritta nago
¡Nere begi aurrian
dagerren edertasuna! Jainkuaren almena!
zelai bare gelgarri urdin berdiña!
!Itxaso zabala!
Emendik ikusitta
bezin gelditun eta egokor dirudizu :
ta, margo argitsubagaz, legorreko ibayai be
antz emateyezu .
Zelai amaige urdiña :
ere ba ote dituzu nekazariyak?
Bai-dakust zure gain lauba ixontzitxuz beteta . . .
¡berok bai txitxarrak!
jostallu irrigarriyak
itxas amaigabian iltzez josita letxe!
Goyaz alkar jotzen dun ibar ameskarriyan
¿Zerbait bai-al-zarete?
txikitasuna!"
Ikuskizun ori dela ta oldoztillun diyot
Ta nik neure buruba goitxu ontan dakustelako .
Ala ba-deritxot.
Goi-goikuaren aurrian
gizonak, naiz goyenak be, zertzu ete gera?
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ZELAI URDIÑA
Argiya, iltzen, urre-ille-janzkiz ; sarkalderantz badua
Berako garaya .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Kai-ondotik nuala
bateltxo bat dator zapiya zabal-zabalik . . .
Berton datorren itxastar bizkar-sendo bakarrak
au diyo abesturik:
Ni naiz, ni naiz.
Zelai urdiñ, zure nekazariya! . . .
Ni naiz, ni naiz,
Jaun-Goikuari eskerrik dagiyotena ;
Zelai urdiñaren emaitz ugariyak
Matteki eskuratu dizkitenari . . .
Ni naiz, ni naiz
Zabal urdiñ abetan nekazari .
Amaika nekien saritzat nere
emazte ta seme-alabatxok eztira
izango goseok?
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
47 9